نوجوان‌های کانادایی اما راه‌هایی برای سرگرم شدن در خانه دارند. یک نشریه کانادایی هر هفته بازی‌هایی را به نوجوان‌ها معرفی می‌کند، تا زمان ماندن در خانه خیلی هم سخت نگذرد. چند هفته پیش دو بازی در این نشریه معرفی شد: بازی سیب و بازی جایزه.
بازی سیب: در این بازی یک نفر معلم می‌شود و بقیه شاگرد. معلم باید پشت یک میز بایستد و یک سیب روی میز بگذارد. شاگردها باید در دورترین فاصله تا میز بایستند. در این هنگام معلم رویش را برمی‌گرداند و به همه پشت می‌کند، شاگردها بلافاصله باید به طرف میز بروند. اما نباید بدوند. چند ثانیه بعد معلم باید بگوید «سیب» و سرش را بلافاصله برگرداند. در این هنگام همه باید بی‌حرکت شوند، درست انگار یخ زده‌اند. اگر معلم کوچک‌ترین حرکتی از هر کدام از شاگردها ببیند، آن شاگرد باید از بازی خارج شود. این بازی به همین صورت ادامه دارد تا زمانی که یک نفر دستش به سیب برسد، او باید جایش را با معلم عوض کند.
بازی جایزه: در این بازی باید مقداری لوازم‌التحریر به تعداد شرکت کننده‌ها، به اصطلاح انبار شود. دو ظرف که در هرکدام کاغذهای کوچکی با یک شماره از یک تا شش روی آن نوشته شده است، وسط شرکت کننده‌ها گذاشته می‌شود. هر شرکت کننده یک شماره از هر کدام از ظرف‌ها برمی‌دارد و با هم جمع می‌زند. اگر جمع دو عدد شش یا بیشتر از شش شد، شرکت‌کننده می‌تواند یکی از جوایز را انتخاب کند. نوبت به شرکت کننده بعدی می‌رسد، اگر جمع دو عدد او کمتر از شش شود، نوبت به شرکت کننده بعدی می‌رسد. در این بازی بهترین جایزه به کسی می‌رسد که عدد بالاتری به‌دست آورده و حق انتخاب بهتری داشته است.
