تصاویر به‌جامانده از پهلوان در ژست‌های مختلف بسیار زیاد است؛ از جمله فیلم کوتاهی که بارها از تلویزیون پخش شده و غلامرضا تختی را درحالی‌نشان‌می‌دهد که به‌همراه ملی‌پوشان کشتی است و بیشتر از بقیه مورد توجه مردم است؛ پس تختی برای تشکر از حاضرانی که در تصویر دیده نمی‌شوند، برای مردم دستی تکان می‌دهد.
به غیر از این تصاویر، چند فیلم کوتاه از نمایش غلامرضا تختی در مسابقات جهانی و المپیک روی تشک با دوبنده کشتی وجود دارد که حس زنده بودن تختی را القا می‌کند. بقیه تصاویر اما عکس‌های چاپ‌شده از پهلوان است که تعدادشان زیاد است؛ از نخستین عکس‌ها که تختی کوچک را در سال 1310 با کلاه بافتنی روی صندلی آتلیه عکاسی نشان می‌دهد تا عکس تختی در سنین جوانی با پدر.
او سال‌ها بعد، هنگامی که با اندامی تنومند پهلوانی خود را ثابت کرده، عکس معروفی با مادر دارد. در سال‌های جوانی بیشتر عکس‌های غلامرضا تختی به حضورش در مسابقات بین‌المللی مربوط است؛ عکسی در سال 1334 در ترکیه، تختی در کنار مهدی یعقوبی، عباس زندی، مصطفی تاجیک و «بکر بوکه» کشتی‌گیر معروف ترکیه‌ای؛ یکسال بعد ورشو، در بازگشت از فستیوال 1955 و چهره خندان تختی در کنار گیوه‌چی، نوری؛ عکسی در المپیک 1956 ملبورن روی تشک کشتی، درحالی‌که استکل حریف کانادایی خود را برای اجرای فن آماده کرده و در ادامه مسابقات او روی سکوی نخست قهرمانی دیده می‌شود؛ با همان تواضع همیشگی.
عکس‌هایی هم علاقه غلامرضا تختی به ورزش زورخانه را به‌تصویر می‌کشد، چنان که در خاطرات مهدی‌زاده هست: «وقتی می‌خواستیم تمرین بدنسازی کنیم، با تختی، صنعتکاران و بقیه بچه‌ها می‌رفتیم زورخانه.» بعدها عکس‌های دیگری هم از تختی منتشر شد؛ در مسابقات جهانی تهران در سال 1338، در حال مبارزه با بوریس کولایف از شوروی و البته در عکسی همنشینی با کولایف. در المپیک رم بوسه امامعلی حبیبی روی گونه تختی بعد از نایب قهرمانی‌اش و عکس‌هایی دیگر مثل در آغوش گرفتن بابک و آخرین عکس؛ عکسی با امضای تختی با شمایلی جاافتاده درحالی‌که پالتوی خود را به دست گرفته است.
50 سال بعد...
و اکنون با گذشت 43 سال از درگذشت غلامرضا تختی، درحالی‌که تصاویر مشهور پهلوان بارها دیده شده، یک عکس از او بعد از 50سال منتشر می‌شود. در 1339، هنگامی که تیم کشتی راه‌آهن تهران با یک هواپیمای ارتشی راهی پاکستان می‌شد، توقف کوتاهی در زاهدان داشت.
در آن تیم غلامرضا تختی معروف‌تر از بقیه بود، گرچه نفراتی چون احمد وفادار، مصطفی تاجیک، خجسته‌پور و خادم هم حضور داشتند. اما توقفگاه زاهدان، فرصتی برای دوستداران تختی بود و چنین شد که دو عکس از آلبوم شخصی یک عکاس قدیمی برای نخستین بار در همشهری منتشر می‌شود. محمدرضا اسماعیل‌زاده رشتیان، عکاس سابق کیهان در مورد این عکس توضیح می‌دهد: «تختی خیلی مورد توجه بود و به خاطر رفتار خوبش همه دوستش داشتند. او محبوب بود و همه می‌خواستند با تختی عکس بگیرند. چون کار عکاسی می‌کردم، یک عکس تک نفره از او گرفتم. همان شب آن عکس را چاپ کردم و روز بعد از او خواستم که آن را برایم امضا کند.»
او ادامه می‌دهد: «تختی ورزشکار بی‌نظیری بود. یادم هست که چند بار از او خواستیم که با ما عکس یادگاری بگیرد. خجسته پور و وفادار و تاجیک هم در اردوی راه‌آهن بودند ولی آنها کمتر از تختی موردتوجه بودند. آخرین بار که پیش تختی رفتیم به شوخی گفت، باز چی شده، باز هم باید بیایم؟ بعد او از جمع کشتی‌گیران بیرون می‌آمد و با ما عکس گرفت.»
البته برای اسماعیل‌زاده حسرت‌برانگیز است که چگونه عکسی مناسب در کنار پهلوان ندارد. او می‌گوید: «با دوستان آنقدر تختی را اذیت کرده بودیم که دیگر رویمان نمی‌شد که با تختی عکس بگیریم. برای عکس تک‌نفره که ازش گرفته بودم، خواستم که برایم امضا کند. چون خودنویس روی عکس روغنی نمی‌نوشت، اول کنار عکس خودنویسش را امتحان کرد و بعد نوشت...» با گذشت 43 سال، تختی هنوز با عکس‌ها و خاطراتش برای مردم زنده است.
