زنگ آلودگی هوا

کافی است صبح که از خانه خارج می‌شوید به کوه‌های اطراف شهر بنگرید. اکنون چند روزی است که اثری از کوه‌های اطراف شهر نیست؛ نه‌اینکه کوه‌ها ناگهان ناپدید شده باشند، غلظت آلاینده‌ها و ذرات معلق در شهر به حدی است که حتی نمی‌توان این کوه‌های استوار را دید. حتی گفته می‌شود که آلودگی فعلی اگر از آلودگی اواخر پاییز شدیدتر نباشد، به طور حتم کمتر و خطرناک‌تر نیست.

استدلال: اگر در آن مقطع، هر شب جلسه کمیته مواقع اضطراری آلودگی هوا تشکیل می‌شد و از آن مصوبه‌های کاربردی و غیر کاربردی بیرون می‌آمد دیگر نه از آن جلسات خبری است و نه از اجرای طرح‌های کاربردی و نمایشی. ظاهرا همه چیز به خوبی و خوشی پیش می‌رود و دیگر نیازی به تدبیر در مورد آلودگی هوا نیست. البته امیدواریم که اینگونه باشد.

توقف طرح موفق: شاید تعطیلی، آخرین گزینه برای مقابله با آلودگی هوا باشد که البته شاید هم به صلاح اقتصاد کشور نباشد اما دست‌کم با اقداماتی ساده و پیشگیرانه می‌توان از بیشتر به خطر افتادن سلامتی مردم جلوگیری کرد. یکی از کاربردی‌ترین طرح‌ها، اجرای طرح تردد زوج یا فرد خودروها در سراسر شهر بود. این طرح هر چند شهروندان را به زحمت انداخت اما در عوض ترافیک کلافه‌کننده در کنار آلودگی هوا مردم را عذاب نمی‌داد. اجرای این طرح در حالی متوقف شده که در زمان اجرای چند روزه‌ آن، دست‌کم همه مجریان طرح از اجرای آن ابراز رضایت می‌کردند.

سؤال: حالا اگر صلاح نیست طرح زوج یا فرد اجرا شود، دست‌کم می‌توان زنگ ورزش مدارس را تعطیل کرد. با چه منطقی دانش‌آموزان باید در این هوای آلوده در مدارس ورزش کنند؟ آیا سلامت دانش آموزان به ویژه دانش آموزان دوره ابتدایی باید وابسته به صدور یک بخشنامه از وزارت آموزش و پرورش باشد؟بیش از این نباید اجازه داد که سرنوشت سلامت هوای شهرهای ما فقط و فقط با باد و باران گره بخورد.