"آدریان ملوت" فیزیک اخترشناس دانشگاه کانزاس و "ریچارد بمبچ" سیاره‌شناس موسسه اسمیتسونیان می‌گویند حداقل برای 500 میلیون سال گذشته هر 27 میلیون سال یکبار انقراض کلی بر روی زمین رخ داده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، انقراض‌های دوره‌ای کلی از گذشته نیز به اثبات رسیده بودند و اعلام شده بود این انقراض‌های دوره‌ای به دلیل حضور جرمی بزرگ و تیره رنگ در همسایگی خورشید که هر 27 میلیون سال یکبار مدار آن را کامل کرده و هر بار بارانی از شهاب‌سنگ‌ها را به خارج از ابرهای "اورت" در حاشیه منظومه خورشیدی حرکت داده و آنها را به زمین می‌کوباند، رخ می‌دهند. این قمر فرضی و تاریک "نمسیس" یا الهه انتقام نام گرفته است.
اما ترتیب انقراض‌های صورت گرفته و مقیاس‌های زمانی این رویدادها که طی 500 میلیون سال گذشته وجود داشته و مورد مطالعه دانشمندان قرار گرفته‌اند، فرضیه موجود را رد می‌کند.
این به آن دلیل است که خورشید در 500 میلیون سال گذشته برخوردهای نزدیکی با ستاره‌های مختلف داشته است. کشش گرانشی این ستاره‌ها بر روی مدار نمسیس تاثیر گذاشته و تداوم و ترتیب 27 میلیون ساله آن را تغییر داده است. نقطه اوج این دوره‌ها نیز به آرامی و تا 20 درصد تغییر کرده است به طوری که گاه در یک دوره دو نقطه اوج یا بیشتر مشاهده شده است.
به گفته محققان در حال حاضر اطلاعات فسیلی که فرضیه نمسیس را خلق کرده بودند نیز اکنون در برابر آن به مخالفت برخاسته اند. در نتیجه فرضیه جدید بر این است که در واقع یک جرم کیهانی پنهانی عامل این انقراض‌های دوره‌ای نیست بلکه از آنجایی که احتمال ادامه توالی منظم چنین پدیده‌ای در فضا بسیار کم است، چیزی نزدیک‌تر به سیاره زمین عامل وقوع این رویدادها است.
دامنه انقراض از بلایای طبیعی عظیم که منجر به نابودی اکثریت گونه‌های زیستی بر روی زمین می‌شود تا حوادث کوچک که منجر به انقراض 10 درصد از گونه‌های زیستی خواهد شد، بوده و در حالی که چنین رویدادهایی هر 27 میلیون سال یکبار رخ می‌دهند، قبل از 10 میلیون سال پایانی یا آغازین وقوع فاجعه جدید، هیچ نشانه‌ای از خود نمایان نمی‌کنند.
با این همه در حال حاضر نگرانی وجود ندارد زیرا آخرین انقراض کلی بر روی زمین در حدود 10 میلیون سال پیش رخ داده و هنوز برای بررسی آنچه در انتظار زمین نشسته 17 میلیون سال دیگر فرصت باقی مانده است.
