این علم انسان را قادر می‌سازد چیزهایی را که تاکنون برای بشر ناشناخته بود را از اعماق تاریکی‌ها کشف کند و به خدمت گیرد.
در کشورهای توسعه‌یافته فناوری اطلاعات و ارتباطات، به راحتی جایگاه خود را در کلیه شئون زندگی فردی و اجتماعی یافته‌است به گونه‌ای که این نقش در عرصه های مختلف اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و آموزشی کاملا به چشم می‌آید.
شاخص عمده این نمود، حرکت به سوی جامعه دانایی محور است که همه امور با شکل و محتوایی بهتر در جهت بهبود وضعیت زندگی مردم و ایجاد مناسباتی انسانی‌تر برای رسیدن به یک فهم متقابل، سمت و سو می‌یابند.
بنابراین، اینکه سیستم های سنتی تا چه اندازه به فضای دیجیتال واردشده، در واقع نشانگر توجه به سرمایه های ملی یک جامعه است. اینکه در دستگاههای دولتی، بانک‌ها، کتابخانه‌ها، مدارس ، دانشگاه‌ها، بیمارستان‌ها و ... به ایجاد فضای دیجیتال توجه شده، نمایانگر درک اهمیت استفاده از ICT است.
تالکو پارسونز در جامعه‌شناسی این دیدگاه را مطرح می‌کند که بالاترین تحولات براساس اطلاعات رخ می‌دهد. به همان میزان که اطلاعات جا به جا می‌شود، کنش‌های اجتماعی و فرهنگی در جامعه اتفاق می‌افتد.
تولید فرهنگ در فضای سایبر بی‌تردید برای کمک به فهم بیشتر این فضا نقش مهمی ایفا می‌کند. چرا که در فضای سایبر و اینترنت که در واقع یک محیط سازنده محسوب می‌شود، تک‌تک افراد باید فعال باشند و دانش و فکر و اندیشه تولید کنند. زیرا این فضا می‌طلبد که از مفاهیم عمده، تعاریف جدیدی ارائه شود. مفاهیمی مثل اقتصاد ملی، مناسبات بین‌المللی و منافع ملی، منطق بازار‌یابی و تولید ثروت، جایگاه رسانه‌ها و ... دربحث جهانی‌سازی نیز همواره این نظر مطرح بوده است که استقلال فرهنگ‌ها تا جایی نمود می‌یابد و تحقق می‌پذیرد که به واقع آن فرهنگ بتواند در عرصه تولید دانش و دانایی سهیم باشد. به عبارت دیگر بقای پاره فرهنگ‌ها تنها با پیروزی در عرصه رقابت در تولید اندیشه امکان‌پذیر است.
به این ترتیب در این چرخه پرشتاب، اگر پاره‌فرهنگی امکان تولید اندیشه و طرح حرف تازه‌ای در عرصه‌های عمده جامعه نداشته‌باشد، خود به خود حذف می شود و یا به عبارتی در فرهنگ های فعال‌تر و پویاتر حل می شود.
در چنین روندی، شاخص ها و ابزارهای جدیدی برای ارائه تعریفی جامع از "یادگیری و آموزش" مورد توجه قرار گرفته است و نقش کامپیوتر و اینترنت در این نظام، مفهوم جدی تری یافته است. فضایی که یک دیدگاه تعاملی بین استاد و دانشجو بوجود می‌آورد. در این شبکه‌های مجازی، در واقع تک تک دانش‌پژوهان فعالیت دارند و دانش تولید می کنند.
