نشست زیستمحیطی بن از روز دوشنبه، ۳۱ مه (۱۰ خرداد)، آغاز به کار کرد. این نشست تا جمعه، ۱۱ ژوئن (۲۱ خرداد) ادامه خواهد یافت.
قرار است در این نشست و همچنین در دو نشست عالی گروه هشت (G8) و گروه بیست (G20) که متعاقبا برگزار خواهند شد، برخی نکات اصلی سیاست‌های زیستمحیطی به بحث گذاشته شود.
رگینه‌گونتار، مدیر سیاست آب و هوایی صندوق جهانی حفاظت از طبیعت (WWF) می‌گوید، نشست کپنهاگ نتوانست به پیمانی دست یابد که جهان به آن نیاز دارد؛ این نشست تنها در بعضی قسمت‌ها به پیشرفت‌های مهمی دست یافت. نشست بن در تلاش است نکات نافرجام نشست کپنهاگ را به بحث بگذارد تا زمینه موفقیت نشست بعدی در مکزیک به وجود آید.
صندوق جهانی حفاظت از طبیعت می‌گوید، هیأت‌های اعزامی به بن می‌توانند مباحث مهمی مانند مسائل مالی، جنگل‌زدایی، انتقال فناوری و اقدامات تطبیق‌دهنده سیاست‌های زیستمحیطی را پی بگیرند تا امکان موفقیت نشست مکزیک در پاییز جاری و تنظیم یک پیمان بین‌المللی آب و هوایی در کنفرانس بین‌المللی آفریقای جنوبی در سال ۲۰۱۱ در شهر کانکون به وجود آید.
این سازمان زیستمحیطی بین‌المللی معتقد است که پیشرفت در این زمینه‌ها نشانگر تلاش جامعه بین‌المللی برای دست‌‌یابی به یک پیمان زیستمحیطی جدید خواهد بود.
مهلت پیمان کیوتو که در سال ۱۹۹۷ به تصویب رسید در سال ۲۰۱۲ به پایان می‌رسد. نشست کپنهاگ که هدف از آن رسیدن به پیمانی جایگزین پیمان کیوتو بود، حاصل قابل توجهی در برنداشت و در نهایت به سندی غیرالزام‌آور برای جلوگیری از افزایش ۲ درجه‌ای دمای زمین منجر شد.
تجربه‌ای که از شکست کپنهاگ حاصل شد
شکست کنفرانس کپنهاگ این تجربه را به دست داد که برای رسیدن به موفقیت در چنین کنفرانس‌هایی لازم است پیش از آن چند نشست مقدماتی برگزار و طرح کنفرانس نهایی ریخته شود. در کنفرانس کپنهاگ نمایندگان ۱۹۳ کشور جهان حضور یافتند بی‌آن که پیش از آن بر سر طرح معینی توافق کرده باشند.
گونتار، از مدیران صندوق جهانی حفاظت از طبیعت به لزوم کاهش انتشار گاز دی اکسید کربن در برخی از کشورها اشاره می‌کند و می‌گوید، ۳ نشست بن، مکزیک و آفریقای جنوبی باید مشخص کند که چگونه می‌توان در این زمینه به نتیجه رسید.
به گزارش دویچه‌وله، وی همچنین به دو نشست عالی گرو‌ه‌های ۸ و ۲۰ اشاره می‌کند و می‌گوید، دومین مرحله‌ای که در مسائل آب و هوایی بسیار مهم است، پیشرفت در دو کنفرانس گروه ۸ و گروه ۲۰ در ماه ژوئن خواهد بود. در این نشست‌ها باید در مورد مسائلی مانند چگونگی تأمین مالی سیاست‌های آب و هوایی و مقررات مربوط به آن توافق حاصل شود. سران و رهبران کشورهای شرکت‌کننده در این دو کنفرانس باید منابع جدید تأمین مالی سیاست‌های زیستمحیطی را مشخص کنند، مانند مالیات بر معاملات مالی بزرگ و مالیات بر انتشار گاز دی اکسید کربن برای کشتی‌ها و هواپیماها.
همچنین باید به جای استفاده از یارانه‌ها برای سوخت‌های فسیلی از آنها برای استفاده از نوآوری‌ها و فناوری‌های پاک برای تولید انرژی استفاده کرد.
رگینه گونتار معتقد است که کشورهای جهان باید قاطعانه و جدی‌تر از گذشته در جهت استفاده از صنایع پاک و بدون دی اکسید کربن گام بردارند.
