این برنامه در ظاهر شباهت زیادی به دیگر آثار اینچنینی دارد که به معضلی چون اعتیاد می‌پردازد. اما سازندگان آن با چند نوآوری ساده، کاری جذاب و دیدنی به بینندگان عرضه کرده‌اند.
این برنامه هم مجری و کارشناس و میهمان دارد اما برخلاف بسیاری از برنامه‌های عصا قورت داده، آنها بحثی دوستانه و کاملا باز را در معرض دید مخاطبان می‌گذارند. به‌جز لحن متفاوت، رویکرد سازندگان «شروع خوب» به معضل اعتیاد نیز با آثار سابق تفاوت دارد.
آنها این پدیده نامیمون را به‌مثابه معضل شناخته شده و کاملا واضح و آشکار برای همگان واکاوی می‌کنند و اصلا تمایلی به لاپوشانی و محافظه‌کاری ندارند و حتی از کلمات و تصاویری استفاده می‌کنند که تا پیش از این، تابو محسوب می‌شد.
ظاهرا مشکل اعتیاد و گستردگی آن تا جایی پیش‌رفته که مسئولان رسانه ملی نیز دریافته‌اند که دیگر جای تعارف و لفافه‌گویی نیست و باید شفاف‌تر از گذشته به آن پرداخت و به‌جای ادبیات رسمی که همه چیز را از موضعی امنیتی و با نگاهی از بالا می‌نگرد به زبان رایج مردم سخن گوید تا هم قابل درک باشد و هم باورپذیر و قابل اعتنا.
اما نکته مهم آن است که چرا همیشه باید کار به‌جای باریک و حاد برسد تا لحن رسانه ملی راجع به پدیده‌های گوناگون تغییر یابد. متأسفانه رویکرد اصلی دست‌اندرکاران این دستگاه عریض و طویل محافظه‌کاری شدید نسبت به موضوع‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی است
و با این زاویه دید همیشه معضلات با لحنی غیرآشنا بررسی می‌شود. پزشکی نقل می‌کرد از او برای حضور در بخش ویژه خبری 22:30 دعوت شده بود تا راجع به ایدز صحبت کند اما پیش از لحظه‌ای که برنامه قرار بوده روی آنتن برود، صدایی از بلندگوی استودیو پخش شده بود که از میهمانان برنامه می‌خواست از چند واژه خاص که قاعدتا کلیدواژه‌های واکاوی این پدیده هستند، خودداری کنند.
رسانه ملی پس از این همه سال و باتوجه به تجربیات اجتماعی باید نیک دریافته باشد که مردم و بینندگانی که صبح تا شام قربان صدقه‌شان می‌روند، محرم هستند و لازم نیست تا این حد نسبت به بازگویی برخی مسائل به آنها وسواس به خرج دهند.
مخاطبان زیادی هستند که باید نسبت به انبوهی از معضلات فرهنگی، اجتماعی و غیره و غیره اطلاعات داشته باشند و علی‌القاعده این وظیفه رسانه ملی است که با ساخت برنامه‌هایی جذاب، شفاف، قابل درک و به زبان رایج و نه لحن رسمی، این اطلاعات را در اختیار آنان قرار دهد.
شروع خوب می‌تواند یک شروع خوب برای تلویزیون باشد؛ به‌شرط آنکه پای اما و اگرها را برای واکاوی معضلات به این دست برنامه‌ها باز نکند.اطمینان مخاطب به یک رسانه جلب نمی‌شود جز آنکه او نیز دریابد دست‌اندرکاران رسانه نیز به او اطمینان دارند. منتظر ادامه این شروع خوب هستیم.
