مذهب
-
نگاهی به پیشنه مسجد و مدرسۀ خازن‌الملک در محلۀ پاچنارِ تهران
این مسجد را داروغه تهران ساخت
براساس روایات و اسناد موجود در سی امین سال سلطنت «ناصرالدین شاه قاجار»، مسجد و مدرسه «خازن الملک» به همت «محمدرحیم خان» مقلب به خازن الملک، صندوق دار خاصه دربار ساخته شد.
-
تصویری از حضور سید یاسر و سید احمد خمینی و سید مصطفی موسوی بجنوردی در راهپیمایی اربعین
همشهری آنلاین: تصویری از حضور سید یاسر و سید احمد خمینی و سید مصطفی موسوی بجنوردی در راهپیمایی اربعین منتشر شده است.
-
چرا نقاشی عاشورایی امروز همچنان گرفتار تصویر کردن شمایل است
مرتضی کاردر-روزنامه‌نگار: گالری‌ها در ایام سوگواری و مناسبت‌های مذهبی مثل محرم و شب‌های قدر اغلب تعطیل‌اند و برنامه‌ای ندارند.
-
مامان نصرت مرا هیئتی کرد
مهرداد رسولی: شهرت و محبوبیت شماره۷ افسانه‌ای فوتبال ایران با هیچ فوتبالیست دیگری برابر نیست.
-
دين ودين‌داري در ميان نوجوانان آمريكايي
مطمئنیم که خدایی وجود دارد
خانه فیروزه‌ای > ترجمه و تنظیم: یاسمن رضائیان: «نوجوانان به مذهب علاقه‌مند هستند؛ اما می‌خواهند دین را جدا از ساختار‌های نهادی و به‌روش خودشان باور کنند.»
-
پاپ: آنقدر افراطی به قوانین کلیسا اهمیت ندهید که اصول دیگر فراموش شود
همشهری‌آنلاین: پاپ فرانسیس رهبر مسیحیان کاتولیک جهان از پیروان این مذهب خواست آنفدر به برخی قوانین مذهب بیش از حد و افراطی اهمیت ندهند که منجر به نادیده گرفته‌شدن قوانین و اصول دیگر شود.
-
درخواست برای کمک گرفتن از زنان در صدور فتوا
همشهری‌آنلاین: یکی از اعضای مجلس شورای عربستان خواستار کمک گرفتن از زنان عربستانی برای صدور فتوا و عدم انحصار آن برای شخصیت‌های دینی مرد شد.
-
من آن کسی هستم که پر از نمی‌دانم است
شب‌ها که با خودم تنها هستم، به تو فکر می‌کنم. نه این‌که روزها این‌طوری نیست. در هیاهوی ماشین‌ها و آدم‌ها و زنگ‌های بی‌ربط تلفن و بغض‌هایی که گاهی می‌آید و نمی‌فهمم که چه‌طور می‌خورمشان، آن‌وقت‌ها هم خیلی به تو فکر می‌کنم.
-
مادرم مرا نذر آیینه‌ها کرد
یاسمن رضائیان: من تاریک بودم. نور نداشتم. روشنایی با من آشنا نبود. من تعبیر عجیبی از شب بودم.
-
مـا مـورچـه نیسـتیـم
لیلی شیرازی: جایی خواندم نویسنده‌ای درباره‌ی این حرف زده بود که با توجه به ماهیچه‌هایی که انسان دارد، تعداد حرکت‌های ممکن که هر انسانی می‌تواند انجام دهد، حتماً از حدود هشتاد میلیارد آدمی که از ابتدای تاریخ تابه‌حال روی کره‌ی زمین زندگی کرده‌اند، کم‌تر است.
-
-
تنهایی خداوند گرم است
لیلی شیرازی: پرنده‌ای که در باد می‌رود تمام دعاهای من است! من دعاهایم را زیر پرِ پرندگان نگه می‌دارم. هر شب در تنهایی‌هایم دعاهایی برای روزهای تنهایی آدم‌ها می‌خوانم!
-
پلاك 1
دانه‌های دلم را پیدا کن
مسیحا راد: فقد ضقت لما نزل بی یا رَبِّ ذَرعا، وَ امتَلَاتُ بِحَملُ ما حَدَثَ عَلَیَّ هَمّاً وَ اَنتَ القادِرُ عَلی کَشفِ ما مُنیتُ بِهِ وَدَفعِ ما وَقَعتُ فیهِ، فَافعَل بی ذلِکَ وَ اِن لَم اَستَوجِبهُ مِنکَ یا ذا العَرشِ العَظیمِ.
-
وقتت را زندگی کن
لیلی شیرازی: خیلی‌ها را می‌شناسم که خیلی چیزها دارند. از هر چیزی دو تا یا حتی بیش‌تر. مثلاً چهار تا بچه دارند. دو تا ماشین دارند. چهار تا اتاق دارند. توی حیاطشان سه تا باغچه و توی باغچه‌شان 50 جور گل و گیاه دارند.
-
پرسش از دویدن
آن‌ها که مسابقه می‌دهند، دائم در حال دویدنند، همیشه یک نگاهشان به دیگران است، از آن‌چه هستند صرف‌نظر می‌کنند تا به آن‌چه باید باشند برسند.
-
دست ما در پی چیزی می‌گشت*
مسیحا راد: قالَ کَذلِکَ قالَ رَبُّکَ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَ قَد خَلَقتُکَ مِن قَبلُ وَ لَم تَکُ شَیئاً «گفت: چنین خواهد شد؛ پروردگارت گفت: این کار برای من بسیار آسان است که پیش از این تو را آفریدم با این‌که هیچ نبودی. (سوره‌ی مریم آیه‌ی 9)»
-
در آستانه‌ي ميلاد پيامبر خاتم(ص)
دنیا با آمدن تو خواستنی‌تر شد!
لیلی شیرازی: کسی نمی‌داند روزی که ماه به دنیا آمد چه شکلی بود. نه ماه، نه دنیا. کسی نمی‌داند روزی که درخت از زمین به دنیا آمد، زمین چه حالی داشت. آمدن درخت با زمین چه کرد. آمدن درخت، چه رنگی به آسمان داد و روی زندگی پرنده‌ها چه تأثیری گذاشت.
-
پلاك يك
رؤیایی به من بدهید
مسیجا راد: قالُوا اَضغاثُ اَحلامٍ وَ ما نَحنُ بِتَأویلِ الاَحلامِ بِعالِمینَ گفتند: خواب‌هایی پریشان است و ما تعبیر خواب‌های پریشان نمی‌دانیم. (سوره‌ی یوسف، آیه‌ی 44)
-
شما در قطار خداوند نشسته‌اید
لیلی شیرازی: در زندگی «قطارهایی» هستند که هر کدام‌مان دیر یا زود سوارشان می‌شویم. بعضی از این قطارها منتظر ما نمی‌مانند تا حتماً به آن‌ها برسیم و سوارشان بشویم. آن‌ها در ساعت معینی به ایستگاه می‌رسند و چند دقیقه‌ی معلوم منتظر می‌مانند و بعد سوت‌کشان می‌روند.
-
دعوت پیامبر‌ص از مردم نجران
یکتایی خدا را به جان بپذیرید
مناف یحیی‌پور: پیامبر خدا‌ص نوه‌ی کوچکش حسین‌ع را در آغوش داشت و دست دیگر نوه‌اش، حسن‌ع را در دست گرفته‌بود که از خانه بیرون آمد. پشت سر پدر، دخترش حضرت فاطمه زهرا س و بعد از او، امیرمؤمنان علی‌ع از خانه بیرون آمدند.
-
از آش سنگ تا سنگ خدا
لیلی شیرازی: همه چیز از روزی شروع شد که سنگ تو را پیدا کردم. اسمش را گذاشتم سنگ خدا! سنگ خدا سنگ صاف و کوچکی بود که وقتی نگاهش می‌کردم به یاد تو می‌افتادم! سنگ خدا را تو آفریده بودی!
-
داستان بی‌پایان من و الناز
حدیث لزرغلامی: درِ خانه را باز گذاشته بودم. به خیالم که امن بود و تنها بهار بود که تو می‌آمد. من بی‌خیال نشسته بودم و تمشک دانه می‌کردم؛ برای خودم و الناز. درِ خانه باز بود.
-
او آمد، او آمد!
لیلی شیرازی: این‌که آدم‌ها حال‌های مختلفی دارند، چندان حرف تازه‌ای نیست، خیلی هم نیاز به اثبات و توضیح ندارد، آدم‌ها گاهی غمگین هستند، گاهی شاد. گاهی امیدوارند، گاهی ناامید. گاهی به آینده فکر می‌کنند و بعضی وقت‌ها هم گذشته را مرور می‌کنند و درباره‌ی دیروزهایشان فکر می‌کنند.
-
من با تو دلگرمم!
لیلی شیرازی: روزهایم را تقسیم کرده‌ام: روزهایی برای خودم و کسانی که دوستشان دارم، روزهایی برای طبیعت، روزهایی برای اشیا و روزهایی برای خستگی و خواب و البته همه‌ی روزها برای تو.
-
حرفی دارم که فقط شما باور می‌کنید(1)
لیلی شیرازی: زبانم را باز کن! تنها حضرت موسی‌ع نبود که این را می‌خواست. تنها من نیستم که سر به آسمان برده‌ام و این را می‌خواهم.
-
براي پيامبرخدا(ص)
زیبایی مدیون توست
لاله جهانگرد: تو ترجمه‌ی زیبایی‌های جهان هستی. چگونه می‌شود درباره‌ی کسی که صدای خداوند را شنیده حرف زد و زیبا نشد؟ من از تو زیبا شده‌ام و برای همین است که می‌توانم درباره‌ی تو حرف بزنم.
-
پاییز، خودش است
لیلی شیرازی: یکهو همه چیز عوض می‌شود. در حالی‌که تو نه به آن‌چه بوده عادت کرده‌ای و نه برای آن‌چه که می‌آید، آماده‌ای.
-
لبخند، ناممکن نمی‌شود
لاله جهانگرد: همیشه که درهای آسمان باز نیست، حالا هرچه‌قدر هم من درباره‌ی زیبایی ستاره‌های شب بنویسم، هم من و هم تو می‌دانیم گاهی این ستاره‌ها، به جای آن‌که چراغانی شادمانه‌ی شبی پر از شادی باشند، چشمک‌های هراس‌آلوده‌ی شبی هستند که قرار است فردایی تلخ پشت سر داشته باشد.
-
می‌خواهم آب شوم در گستره‌ی افق
لیلی شیرازی: تو مرا با دریا امتحان کرده‌ای. امتحان عجیبی بود. امتحانی آبی رنگ و سبک.
-
گاهی کمی بخواب!
لیلی شیرازی: آن که کوه را آفریده، بزرگی را می‌دانسته. بزرگی را می‌فهمیده. آسمان را هم بلد بوده، آن که کوه را آفریده است.