در سایه برجهای سر به فلک کشیده پایتخت و هیاهوی مداوم خیابان جمهوری، هنوز هم نشانههایی از تهران قدیم زندهاند؛ آثاری که نهتنها معماری، که بخشی از حافظه فرهنگی پایتخت را در خود حفظ کردهاند.
به گزارش همشهری آنلاین، سینما حافظ، از جمله این بناهای فرهنگی است؛ سینمایی با پیشینهای بیش از شش دهه، که همچنان به حیات خود ادامه میدهد. آرام، بیادعا، اما مقاوم در برابر فراموشی.
سینما حافظ در سال ۱۳۳۷ خورشیدی تأسیس شد؛ زمانی که تهران در حال تجربه تحولات شهری و فرهنگی گستردهای بود. این سینما در آن دوران با ظرفیت اولیهای بالغ بر ۴۴۰ صندلی و دو سالن نمایش، به سرعت به یکی از مقاصد محبوب علاقهمندان به سینما در منطقه بهارستان تبدیل شد.
با گذشت زمان و تغییر سبک زندگی مردم، بهویژه در دهههای ۶۰ و ۷۰، سینما حافظ مانند بسیاری از سالنهای قدیمی دیگر، با افت مخاطب مواجه شد. سالهای جنگ، ورود تلویزیون رنگی و بعدتر، گسترش ویدئو و شبکههای ماهوارهای، به تدریج جایگاه سنتی سینما را به چالش کشید. اگرچه سینما حافظ برای مدتی همچنان فعال باقی ماند، اما کمکم فرسودگی تجهیزات، کیفیت پایین صدا و تصویر و عدم بهروزرسانی فضا، آن را به حاشیه راند.
نظر شما