که این کشور را به نزدیکی با غرب به‌ویژه اتحادیه اروپا و ناتو سوق می‌دهد.
مردم اوکراین اما 27 دی در حالی برای انتخاب رئیس‌جمهوری آینده این کشور به پای صندوق‌های رأی می‌روند که رقابت اصلی در این انتخابات میان 2 نامزد حامی روابط نزدیک با روسیه است و نامزد انقلاب نارنجی در حاشیه قرار دارد.
2 رقیب اصلی این انتخابات براساس نظرسنجی‌ها، پیش از این نشان داده‌اند که رابطه نزدیکی با روسیه دارند و به هر دلیلی روابط نزدیک با مسکو جزء اولویت‌های اصلی آنها خواهد بود.
این انتخابات بدون شک به معنای مرگ برای انقلاب نارنجی که با حمایت گسترده غرب صورت گرفت، خواهد بود؛ مرگی که بسیاری علت آن را اختلاف‌های سیاسی داخلی و بحران اقتصادی در این کشور می‌دانند.
در نظرسنجی‌ها اکنون ویکتور یانوکوویچ، نخست‌وزیر سابق اوکراین پیشتاز است؛ کسی که اعلام پیروزی او در انتخابات سال 2004 با اعلام تقلب در انتخابات از سوی مخالفان آتش انقلاب نارنجی را روشن کرد.
بسیاری رقیب اصلی او در این انتخابات را یولیا تیموشنکو، نخست‌وزیر فعلی و نامزد منتخب مسکو می‌دانند. محبوبیت ویکتور یوشچنکو، رئیس جمهوری فعلی اوکراین و کسی که او را قهرمان انقلاب نارنجی می‌نامند، اکنون به زیر 3 درصد رسیده است. او هفته گذشته یانوکوویچ و تیموشنکو را متهم کرد که «ائتلاف کرملین» را در این کشور تشکیل داده‌اند؛
اتهامی که به‌خاطر تمایل این دو نامزد به روابط گرم با روسیه علیه آنها مطرح شده است.
انتظار می‌رود که یانوکوویچ بیش از 33 درصد آرا را در این انتخابات از آن خود کند. حضور 18 نامزد در این انتخابات آرا را تقسیم کرده است و به همین خاطر هیچ‌کدام از نامزدها نخواهند توانست اکثریت آرا را به‌دست بیاورند.
تیموشنکو هم با به دست آوردن 13 تا 16 درصد آرا وضعیت چندان با ثباتی ندارد اما بسیاری عقیده دارند که رقابت در دور دوم انتخابات در 7 فوریه میان او و یانوکوویچ خواهد بود. درصورت پیروزی هر کدام از این دو نفر در نخستین اقدام آرزوی یوشچنکو برای پیوستن اوکراین به ناتو به باد فنا خواهد رفت؛ چون مقام‌های مسکو همیشه پیوستن اوکراین و گرجستان به ناتو را یک تهدید جدی برای مسکو قلمداد کرده‌اند.
یانوکوویچ هفته گذشته، بار دیگر به صراحت اعلام کرد که او درصورت رسیدن به مقام ریاست‌جمهوری، اوکراین را از مسیر پیوستن به ناتو خارج خواهد کرد. او اعلام کرده است که اوکراین مانند همیشه باید کشوری بدون جهت‌گیری در منطقه باقی بماند.
هر چند یانوکوویچ گفته است که این کشور عضو سازمان پیمان امنیت جمعی(CSTO) به رهبری روسیه هم نخواهد شد، اما بدون شک مجبور است برای حل بحران مالی این کشور به اتحادیه اقتصادی تشکیل شده به وسیله روسیه، قزاقستان و بلاروس بپیوندد.
برخلاف سال 2004 که مسکو همه نیروی خود را صرف پشتیبانی از یانوکوویچ کرد، روسیه در این انتخابات از هیچ نامزدی به صراحت حمایت نکرده است. کارشناسان عقیده دارند که روسیه از انتخابات گذشته درس گرفته است و این‌بار نمی‌خواهد همه تخم‌مرغ‌های خود را در یک سبد قرار دهد تا درصورت شکست یک نفر اوکراین را برای چند سال دیگر از دست بدهد.
یانوکوویچ می‌داند که به‌خاطر حمایت از پیوستن اوکراین به اتحادیه اروپا باعث خشم کرملین شده است. در این میان تیموشنکو قهرمان اصلی کرملین است؛کسی که با رسیدن به مقام نخست‌وزیری در زمان ریاست‌جمهوری یوشچنکو احساسات ضد‌روسیه را که پس از انقلاب نارنجی در اوکراین گسترش یافته بود تعدیل کرد.
هرچند او همچنان حامی رابطه با اتحادیه اروپا شناخته می‌شود اما اتحاد خود را با ولادیمیر پوتین، نخست‌وزیر قدرتمند روسیه در عمل نشان داده است. در زمستان گذشته این تیموشنکو بود که با مذاکرات مشهور خود با پوتین به بحران گاز پایان داد و حتی از تکرار آن جلوگیری کرد. او اکنون کسی است که در تبلیغات خود انقلاب نارنجی را انقلاب فرصت‌های شکست‌خورده می‌خواند.
یوشچنکو که 5 سال قبل با انقلاب نارنجی به قدرت رسید اکنون درنظر سنجی‌ها بسیار پایین‌تر از دیگران و حتی نامزدهای بی‌نام و نشان قرار دارد. اکنون در اوکراین نظر مردم درباره روسیه در 2 کلمه مصلحت‌گرایی و توازن خلاصه می‌شود.
راهبرد یانوکوویچ و تیموشنکو اکنون ایجاد توازن در رابطه با روسیه و اتحادیه اروپاست تا شاید برخی از مشکلات این کشور را حل کند. مسئله مشخص آن است که پس از 5 سال، انقلاب نارنجی غروب کرده است و مردم اوکراین قهرمان آن به نام ویکتور یوشچنکو را در میان کوهی از مشکلات و بحران اقتصادی فراموش کرده‌اند.
