در دل محله دروازه غار، کوچه‌ای وجود داشت که بوی گوگردش تا چند خیابان آن‌سوتر می‌رفت.

صابون پزخانه

همشهری آنلاین - زهرا بلندی: اهالی تهران قدیم آن را «صابون‌پزخانه» یا به زبان محلی‌تر، «صام‌پزخونه» می‌نامیدند. نام این کوچه دهه ۳۰ و ۴۰ از کارگاه‌های صابون‌پزی گرفته شده بود که درست در میانه‌اش قرار داشت، کارگاه‌هایی که حالا دیگر نیست، اما خاطره‌اش هنوز در ذهن ساکنان قدیمی زنده است.

خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید

اغلب ساکنان این محله یا در کارگاه صابون‌پزی مشغول کار بودند یا مغازه‌ای برای فروش صابون داشتند. پشت‌بام خانه‌ها و مغازه‌ها پر بود از قالب‌های صابون مستطیلی‌شکل که برای خشک شدن زیر آفتاب چیده می‌شدند. طوافی‌ها، فروشندگان دوره‌گرد، هر صبح خورجین‌های‌شان را پر می‌کردند و راهی محله‌های تهران می‌شدند تا صابون‌های تولیدی این کوچه را به دست مردم برسانند.

کد خبر 979650

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha