همشهری آنلاین-رابعه تیموری:بدینوسیله از شما اقلیت محترم دعوت میشود جهت شرکت در مراسم معنوی تاسوعای حسینی و دیدار شما، در هیئت ثارالله حضور به هم رسانده...» آنها هم دعوتشان را رد نمیکنند و شب عاشورا به هیئت میآیند تا به همدلی هموطنان مسلمانشان حرمت بگذارند. خوب هم میدانند که در یک ضیافت شام معمولی شرکت نمیکنند و در این هم سفرگی عاشورایی آنها با مسلمانان حکمتهای ارزشمندی نهفته است:
روز میهمانی
از شب اول تا شب تاسوعا سفرههای هیئت خودمانی است و یک شب برای عزاداران دمپختک میپزند و شب دیگر کشک و بادمجان. یک شب هم آبگوشت درست میکنند و کاسههای آبگوشت خوری و نان تافتون را وسط سفره میگذارند تا هر کس از این سفره لقمهای به تبرک بردارد، اما ظهر روز تاسوعا تدارک ناهارشان متفاوت است و سعی میکنند برای میهمانان عزیزی که از چند روز پیش از طریق توزیع کارت در کنیسهها و کلیساها و مدارس ویژه اقلیتها دعوت شدهاند و سر ظهر روز تاسوعا از مجیدیه و تهرانپارس و ویلا و نارمک خودشان را به میدان هفتتیر میرسانند، ناهاری مناسب تدارک ببینند.
میزبانی عیب و ایراددار
در این ٣٠و چند سالی هم که در ظهر تاسوعا از این ایرانیان پیرو اقلیتهای دینی پذیرایی میکنند، رشته کار دستشان آمده و عیب و نقص میهمان داریشان را پیدا کردهاند. یکی از ایرادهای کارشان را هم در مصاحبه تلویزیونی یکی از میهمانان ارمنی شناختند و وقتی گزارشگر نظر بانوی ارمنی را در مورد برنامه هیئت پرسید، او جواب داد: «بانیان هیئت غذا را خوب پخش نمیکنند! من برنج سفید این غذا را در فریزر نگه میدارم تا هر بار که برنج میپزم یک قاشق از آن را با غذای دیگ دم کنم، اما چون خورشت را روی برنج میریزند، نمیتوانم همه برنج را در فریزر نگه دارم!»
یک پدربزرگ مهربان
سر یک سفره نشاندن اقلیتهای دینی و سوگواران شیعه مذهب ایرانی در ظهر تاسوعا تنها تدبیر خلاقانه حاج عبدالله اقبالی برای پویایی هیئت ثارالله نیست و این پیرغلام سفیدموی دنیادیده عادت دارد در این هیئت نقلی جمعوجور کارهایی بزرگ انجام دهد وبرگزاری اولین شب شعر عاشورایی تهران و تامین جهیزیه صدها دختر دمبخت از قدمهایی است که او برای ایجاد حس تعلق جوانان به هیئت برداشته است.
از دهه ۵٠ تا امروز
حکایت پا گرفتن هیئت ثارالله به سال ١٣۵٩ میرسد که هنوز کارگاههای تولیدی و پاساژهای تجاری کوچک و بزرگ جای پلاکهای مسکونی کوچه و خیابانهای اطراف میدان هفتم تیر را نگرفته بودند. در آن سالها حاج عبدالله و تعدادی از معتمدان محل هیئت ثارالله را برای برگزاری مراسم محرم و صفر راه انداختند که تا دهه ٧٠ بهصورت سیار و خانگی اداره میشد. از سال ١٣٧٢ که یکی از پارکینگهای اطراف میدان به محل ثابت هیئت تبدیل شد، رسم پذیرایی از اقلیتهای دینی هم در این هیئت باب شد.
نظر شما