همشهری آنلاین - زهرا بلندی: درحقیقت این تندیس یکی از نخستین آثار مجسمهسازی شهری در دوره جدید محسوب میشود؛ اثری که بهدست «علی قهاری کرمانی»، از هنرمندان شاخص این عرصه ساخته شد؛ با این حال، نام خالق آن کمتر از خود مجسمه شناخته شده است.
«حمید شانس»، مجسمهساز و استاد دانشگاه، از جزئیات ساخت این اثر، میگوید: «این اثر توسط استاد «علی قهاری کرمانی» شاگرد «علی اکبر صنعتی» شکل گرفته که عملاً تعلق خاطری به روشها یا رفتارهای امپریوسنیستی دارد. مجسمه را خود ایشان در اواخر عمرش ساخته و ریخته گریکرده است. مجسمه در احمدآباد مستوفی در کارگاهی که ایشان برای یک سال اجاره کرده بود، ساخته شده است. او ۴ مجسمه ۴طرفش را از ۴ نژاد انسانی الهام گرفته و نمایشی از جای رازی در جهان خودش است.»
خواندنیهای بیشتر را اینجا دنبال کنید
شانس با تأکید بر سهم قهاری در احیای مجسمهسازی شهری پس از انقلاب ادامه می دهد: «با وجود فرصت محدود، استاد قهاری فعال بود. پرتره شهریار در محوطه تالار وحدت و مجسمه عطار نیشابوری در آرامگاهش هم از دیگر آثار شاخص او هستند.»
او بیشتر درباره استاد علی قهاری کرمانی، میگوید: «ایشان متولد ۱۳۰۵ در کرمان، از دانشآموختگان هنرستان کمالالملک بود. در رشتههای نقاشی، طراحی و مجسمهسازی آموزش دید و بعدها به تدریس در همان هنرستان بازگشت. قهاری در دهه ۳۰ خورشیدی تدریس میکرد و در عین حال به خلق آثار متعدد مشغول بود، اما این فعالیتها او را راضی نمیکرد. به همین دلیل به اروپا رفت و در آلمان دورههای تخصصی مجسمهسازی و ریختهگری گذراند.»
بازگشت او به ایران با تأسیس نخستین کارگاه تخصصی مجسمهسازی همراه شد؛ اقدامی که زیرساخت فنی جدیدی را در این حوزه به وجود آورد. شانس در اینباره توضیح میدهد: «او در رونق فن ریخته گری مجسمههای برنز هنری، شیوه سنتی مومگمشده که یکی از قدیمیترین روشهای ریختهگری در جهان است نقش داشته است. این هنرمند با وجود کمکاریاش در سالهای پایانی عمر، همچنان یکی از چهرههای اثرگذار مجسمهسازی معاصر ایران محسوب میشود؛ هنرمندی که با نگاه مدرن به مجسمهسازی و وفاداری به ریشههای سنتی، مسیری تازه در هنر شهری ایران گشود.»
نظر شما