همشهری آنلاین - سمیرا باباجانپور : خیمه سفید با شروع ایام محرم بالا میرود و نماد تاریخی این تکیه است. وقف نامه نشان میدهد این تکیه بعد از نخستین حصارکشی پیرامون تهران ساخته شده است. شاید هم پیشتر در این محدوده از ری وجود داشته و محفل عزاداری اهالی ری بوده. بارها بازسازی و مرمت شده است و کسی شکل اولیه آن را به یاد نمیآورد.
خواندنیهای بیشتر را اینجا دنبال کنید
سید حسین موسوی محقق و پژوهشگر میگوید: «نصیربک را از واقفان قدیمی تکیه نفرآباد میدانند. حتی گفته میشود نصیربک اولین شخصی بود که ساختمان آن را بنا کرد. خاندان نصیری متولی تکیه بودهاند و همچنان این وظیفه را بر عهدهدارند و در حال حاضر محبوبه نصیری دختری از خاندان نصیری متولی تکیه است. خانه نصیریها در جوار تکیه هنوز پابرجاست.»
از دیگر تکیههای مهم ری میتوان از تکیه هاشمآباد نام برد که آنهم بعد از تکیه نفرآباد ازجمله تکیههای تاریخی ری محسوب میشود. سید حسین ابوترابی از قدیمیهای محله هاشمآباد میگوید: «بخش زیادی از محله هاشمآباد در طرح توسعه حرم قرار گرفت. تکیه هم در محدوده این طرح است و تخریب خواهد شد. البته مدتی است تکیهای در مکانی دیگر بانام تکیه هاشمآباد ساختهاند ولی اهالی همچنان پابند همان تکیه قدیمی هستند.»
ابوترابی خاطرهای از ارادت اهالی ری به امام حسین (ع) و عزاداری سالار شهیدان به یاد میآورد و میگوید: «از پدربزرگم سید جواد ابوترابی که بسیار مورد احترام اهالی بود شنیدم که قرار بود علم بزرگ تکیه هاشمآباد را در عزاداری حمل کنند. حاج محمد اسماعیل کربلاییصفی از بزرگان محله زیر علم بزرگ تکیه میرود. علم بسیار سنگین و بلند بود. بهیکباره تیغه علم به کابل برق برخورد میکند و لرزه براندام حاج اسماعیل میافتد؛ اما او برای اینکه صدمهای به کسی وارد نشود علم را همچنان بردوش خود نگاه میدارد و بلندبلند ذکر یا ابوالفضل را تکرار و تیغه را از کابل برق جدا میکند. خوشبختانه نه به خودش و فرد دیگری آسیب وارد نمیشود.»
نظر شما