همشهری - محمد سرابی: در سال‌های اخیر شهرداری‌های برخی کلانشهرهای جهان در مقاطع خاصی توانسته‌اند تعداد زنان راننده را افزایش دهند. در شهرداری تهران نیز نمونه‌هایی از رانندگی زنان در شبکه اتوبوسرانی آزمایش شده بود و اخیرا مدیران شهر مجددا انجام این کار را ممکن دانسته‌اند.
کلمبیا
زنان، راننده اتوبوس برقی
در پایتخت کلمبیا، شبکه اتوبوسرانی شهری ۲تحول را به‌صورت همزمان اجرا کرد؛ واردات اتوبوس‌های برقی از چین و استخدام زنان راننده برای هدایت آنها. در سال ۲۰۲۲یک پایانه اتوبوسرانی بزرگ به نام «لارولیتا» شروع به‌کار کرد که شامل ۳۰۰راننده و تعمیرکار زن بود.
در شهر ۸میلیون نفری بوگوتا، تعداد کلی تصادف رانندگان زن کمتر از رانندگان مرد است و شهرداری تأکید کرد که باید زنان را به حوزه کاری اتوبوس‌های عمومی که تاکنون فضای مردانه تلقی می‌شد، وارد کرد. رانندگانی که باید اتوبوس‌ها را در خیابان‌های شهر هدایت کنند ساعت کاری متغیر دارند تا با زندگی شخصی‌شان سازگار باشد، زیرا بیشتر آنها سرپرست خانواده، دارای فرزند یا در حال تحصیل هستند. یک مهد کودک هم در محل پایانه پیش‌بینی شد تا رانندگانی که فرزند خردسال دارند بتوانند با خیال آسوده به‌کار بپردازند.
رانندگی در محله‌های سخت
تغییرات در حمل‌ونقل عمومی بوگوتا از سال ۲۰۲۰شروع شد و شهرداری طرحی را به اجرا گذاشت که براساس آن تا سال ۲۰۳۰نیمی از اتوبوس‌ها برقی می‌شوند و تا سال ۲۰۵۰دیگر هیچ اتوبوس گازوئیلی در شهر حرکت نخواهد کرد. اتوبوس‌های برقی ساخت کمپانی بی‌وای‌دی چین، از همان ابتدا با رانندگان زن در پایانه‌ای که تقریبا همه کارکنان آن زن هستند، شروع به‌کار کرد و مخالفت‌های احتمالی به این شکل خنثی شد. اتوبوس‌های برقی که قبلا وارد شده بود به رانندگان مرد سپرده شد، ولی با این تغییر رویه راه ورود زنان به حرفه رانندگی باز شد. مسیر حرکت اتوبوس‌هایی که راننده زن دارند به‌عمد محله‌های فقیرنشین و معابر پر از پستی و بلندی انتخاب شده است که قبلا از اتوبوس‌های حمل‌ونقل عمومی شهرداری محروم بود و مسافران آن از کمبود حمل‌ونقل و همچنین نبود امنیت شکایت داشتند.
سوئد
راننده زن به جای راننده کم‌سن
استخدام رانندگان زن در اتوبوسرانی استکهلم بعد از آن افزایش پیدا کرد که موضوع کمبود راننده اتوبوس در شمال اتحادیه اروپا و مخصوصا سوئد مطرح شد. کمبود تعداد رانندگان آنقدر بود که اتحادیه رانندگان سوئد پیشنهاد کرده بود حداقل سن لازم برای گرفتن گواهینامه اتوبوس کاهش پیدا کند تا بتوان رانندگان بسیار جوان را استخدام کرد. حداقل سن برای نشستن پشت فرمان اتوبوس در کشورهای مختلف اروپایی بین ۲۱تا ۲۴سال بود و آمارها نشان می‌داد که اگر نسل جدید رانندگان وارد حمل‌ونقل عمومی نشوند کمبود راننده تا سال ۲۰۲۸چند برابر می‌شود. نسل جوان مردان اشتیاق زیادی به راندن اتوبوس‌ها نشان ندادند، زیرا دریافت مجوز و طی کردن دوره آموزشی مشکل بود، اما یک گروه دیگر آماده استفاده از فرصت بودند.
اینجا بود که رانندگان زن توانستند وارد حرفه رانندگی اتوبوس‌های شهری شوند. مشکل از سال ۲۰۲۲شروع شد و با موافقت شهرداری استکهلم و تلاش این نهاد برای برابر کردن فرصت‌های شغلی برای زنان و مردان، تا سال ۲۰۲۴رانندگان زن راه خود را به پشت فرمان اتوبوس‌ها بازکردند.
۴۰درصد حمل‌ونقل شهری
تعداد زنان راننده در چند سال اخیر بیشتر به چشم آمد و اکنون نزدیک به ۳۰تا ۴۰درصد رانندگان اتوبوس‌ها در شهرهایی مانند استکهلم زنان هستند. حمل‌ونقل عمومی در شهر ۱.۴میلیون نفری استکهلم، با حدود ۹۵۰دستگاه اتوبوس انجام می‌شود که در ۸۰خط مشغول کار هستند. نخستین راننده زن اتوبوس نزدیک ۹۰سال قبل در سوئد مشغول کار شد، زمانی که میانگین سرعت در خیابان‌های این کشور ۲۰کیلومتر بر ساعت بود. اکنون در این کشور زنان به‌عنوان رانندگان خودروهای سنگین از اتوبوس و کامیون تا ماشین‌آلات راهسازی فعالیت می‌کنند هرچند که تعداد آنها کمتر از رانندگان مرد است.
بیشتر بخوانید: وسایل حمل‌ونقل عمومی ازجمله اتوبوس در کدام کشورهای جهان دیر می‌رسند؟| در انتظار اتوبوس
نظر شما