همشهری آنلاین- الناز عباسیان: ماجرا به اواخر دهه ۴۰ بازمیگردد؛ زمانی که محمد برقکار همراه با برادرش برای زیارت شب میلاد امام رضا (ع) راهی مشهد میشود. اما در آن شب دلگیر، به خاطر کمفروغی چراغهای حرم، احساس میکند زینت حرم در شأن امام رئوف نیست. همانجا نذر میکند که اگر حاجتش روا شود، هر سال با دست خود حرم را چراغانی کند. چند ماه بعد، حاجت محمد روا میشود، اما نذرش را از یاد میبرد... تا یک سال بعد، زمانی که چند روز مانده به میلاد امام، در عالم رؤیا ندایی میشنود: «میلاد آقا نزدیک است، نمیآیی حرم را روشن کنی؟» همین تلنگر کافی است تا عهد فراموششدهاش را به یاد بیاورد و بیتوجه به سرمای زمستان و سختی هزار کیلومتر راه خاکی، عازم مشهد شود. از آن زمان تاکنون، ۵۷ سال است که حاج محمد آهنگر، همراه برادران و دوستانش، هر سال در دهه کرامت با عشق و اعتقاد، چراغانی حرم امام رضا (ع) را بر عهده میگیرند. چندین وانت ریسه، لامپ رنگی و سیم آماده میکنند و تمام هزینهها را از جیب خود میپردازند. معتقدند که برکت زندگیشان از همین عشق و ارادت است.
۵۷ سال است که نذر یک جوان تهرانی در صحن و سرای ملکوتی امام رضا (ع) به رسمی باشکوه و ماندگار بدل شده است: چراغانی شب میلاد امام مهربانیها.
کد خبر 944527
نظر شما