همشهری آنلاین- مسعود میر:غبار گذر زمان را که کنار بزنیم از پس نام شهری برفگیر و سرد در شرق ترکیه به نام ارزروم، می رسیم به کتیبه ها و بیرق(یا به گویش اهالی شهر :سنجاق) هایی می رسیم که نشان می دهد نام این شهر صدها سال به دلیل حکومت روم شرقی بر ترکیه کنونی تا پیش از آغاز امپراتوری عثمانی، ارض روم نام داشته است.
رومی؛ شاعر فارسی
نشان مودت مردمان دوسوی مرز را می شود در دل تاریخ جست. از روزگار سلجوقیان که در ایران و ترکیه امروزی بر سر حکومت بودند تا عبور شمس تبریزی از دامنه های گسترده مسیر صعبی که او را به مولانا رساند و حالا در ارزروم خیلی ها این روایترا نقل می کنند که به یکی از دروازه های شهر نام دروازه تبریز داده بودند که شمس از آن جانب به ارض روم رسید و مولانا جلال الدین بلخی(رومی) را دیدو به شاگردی پذیرفت.
منارهای چفت هم
معماری سلجوقی و المان های اسلامی و مدرسه دینی. با این چند کلمه می شود بخشی از ممتازترین دیدنی های ارزروم را تعبیر کرد. می شود سر کشید به چیفته منار(منارهای چفت و کنار هم) تا مدرسه یاقوت که در روزگار دور کانون علم و دین و اندیشه بودند و حالا مایه شگفتی مسافرانی که در آستانه دروازه این مدارس حیرت می کنند از این زیبایی و اصالت.
برف و بهار
باید سر کشید به ارتفاعات پالاندوکین و نگریست همسازی طبیعت را در قاب نقاشی خداوند با برف و کوه و آسمان و زمین. در ارتفاعات ارزروم می شود داستان های برفی را در بهار هم روایت کرد و این نمونه دیگری از شباهت این شهر است با زیبایی های استان های شمال غربی ایران عزیز ما.
نظر شما