شجریان: ردیف موسیقی از تاراج مصون ماند

در این نشست که آخر هفته گذشته در محل خانه موسیقی آغاز شد، استادانی چون محمدرضا شجریان، حسین علیزاده، منصور نریمان، احمد ابراهیمی، هوشنگ کامکار، داریوش طلایی، محمد سریر، هنگامه اخوان، داوود گنجه‌ای، مصطفی کمال پورتراب، مجید کیانی، حاتم عسگری، نصرالله ناصح پور و بسیاری دیگر از اهالی موسیقی حضور داشتند.

در ابتدای این نشست محمد سریر ضمن خوشامدگویی به حاضران، ثبت ردیف‌های موسیقی ایرانی را تبریک گفت و همچنین دهمین سالگرد تاسیس خانه موسیقی را گرامی داشت. پس از صحبت‌های مدیرعامل خانه موسیقی، 10دقیقه از فیلم مستندی که از ردیف‌های موسیقی ایرانی تهیه و به یونسکو ارسال شده بود برای حاضران نمایش داده شد.

حسین علیزاده هم در این نشست گفت: ما به امنیت جهانی در زمینه ردیف موسیقی ایرانی دست پیدا کرده‌ایم و هیچ‌کس دیگر نمی‌تواند منکر آن شود اما هنوز در داخل با مشکلات بسیاری مواجه هستیم.

وی افزود: وقتی این جمع صمیمانه استادان موسیقی را دیدم نخستین چیزی که به ذهنم خطور کرد، این بود که روزگاری همین ردیف باعث اختلاف نظرها و جدایی بزرگان موسیقی می‌شد اما امروز عامل جمع شدن ما دور یکدیگر شده و به گمان من امروز روزی استثنایی برای موسیقی ماست.

این آهنگساز خاطرنشان کرد: ثبت جهانی ردیف موسیقی ایرانی بسیار دیر اتفاق افتاد در حالی که این موسیقی خیلی قبل‌تر از اینها در جهان مطرح شده بود. با وجود این دستاورد موسیقی ما در داخل کشور خودمان همواره دچار مشکلاتی بوده و هست؛ جالب‌تر اینکه هنوز هم روز موسیقی در تقویم کشورمان با وجود تلاش‌هایی که شده جایی پیدا نکرده است.

محمدرضا شجریان هم در این جمع صمیمی گفت: به سهم کوچک خود در این خانه باید از کسانی که در ثبت جهانی این ردیف‌ها تلاش کردند تشکر و قدردانی کنم؛ چراکه باعث شدند حداقل موسیقی ما از تاراج بیگانگان و به‌خصوص کشورهای همسایه دور بماند.
استاد آواز ایران که در خانه موسیقی سخن می‌گفت، افزود: بسیاری از نمادهای فرهنگی ما به تاراج رفته و متأسفانه نمی‌توانیم آن را ثابت کنیم.

خوشبختانه این ردیف‌ها قبل از چنین دستبردی با زحمت بسیاری از دوستان به ثبت جهانی رسید و من از یکایک این عزیزان که در این راه زحمت کشیده‌اند تا هویت ما برای خودمان و فرزندان‌مان باقی بماند، تشکر و قدردانی می‌کنم.وی همچنین تصریح کرد: می‌خواستم پیشنهاد بدهم که حداقل سالی یکبار در چنین مراسمی دور هم جمع شویم و تنها در مجلس ختم همدیگر شرکت نکنیم.

تا وقتی زنده هستیم همدیگر را بیشتر ببینیم. این دیدارها باعث می‌شود تا حرف‌هایی که برخی افراد پشت سر ما می‌زنند و قصدشان تخریب ماست، معلوم شود گفته‌هایشان اساسی ندارد. هنر برای انسانیت است و ما انسان هستیم و یکدیگر را دوست داریم.