همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: حالا دیگر صدها متر از سطح زمین بالاتری و بر بلندای یکی از ساختههای دست همین بشر ایستادهای. اینجا، تهران زیرپای توست و زیر پای نمادی که به پایتخت، هویتی نو بخشید؛ ابرسازهای به نام میلاد؛ نماد نوین ایران. برجها در تمام دوران حضورشان در این کره خاکی، تلفیقی بودهاند از هنر و تکنولوژی؛ همانطور که میلاد هم نمادی است از معماری بومی ایرانی و اسلامی و عرصهای برای نمایش توان مهندسان داخلی به جهانیان. بهمنماه سال۱۳۷۵ بود که عملیات ساخت برج میلاد آغاز شد و کلنگ این پروژه عظیم به زمین خورد.
اگر بخواهیم دقیقتر به زمان آغاز پروژه اشاره کنیم، باید کمی به پیشتر برگردیم: سال۷۲ که فراخوانی از سوی سازمان زیباسازی شهرداری تهران برای ساخت نماد جمهوری اسلامی ایران اعلام شد؛ همان سالهایی که تازه برجهای مخابراتی در دنیا شناخته شده و برجهای شانگهای و کوالالامپور در حال افتتاح یا در حال تکمیل بودند. بالاخره این نماد ملی، یک برج مخابراتی - تلویزیونی با ارتفاع حداقل ۲۰۰متر تعریف شد و از میان ۱۷نقطه در شهر تهران، تپههای کوی نصر با توجه به شاخصهایی چون وضعیت ترافیکی، پوشش مخابراتی و تلویزیونی، زلزلهخیزی، منظر، دسترسی بهتر و... انتخاب شد.
۴۰درصد پروژه را در ۸سال و ۶۰درصد آن را در ۳۰ماه تکمیل کردند. پس از حدود ۱۱سال، یعنی در سال۱۳۸۷ برج در مراسمی با حضور نمایندگان مجلس شورای اسلامی و اعضای شورای اسلامی شهر و شهردار تهران درآن زمانبا شعار «آسمان نزدیک است» افتتاح شد و درِ آن را به روی مردم گشودند. حالا برج میلاد یکی از نمادهای تهران در کنار برج آزادی و پل طبیعت است و با۴۳۵ متر ارتفاع به عنوان بلندترین برج ایران و ششمین سازه بلند مخابراتی دنیا نیز شناخته میشود. برج میلاد به جز آنکه یکی از افتخارات مهندسی ایران محسوب میشود، بخشهای متنوعی را نیز در خود دارد و در ساختار آن تلاش شده که مردم نیز از لحظات بودن در آن لذت ببرند. این برج نمایی ۳۶۰درجه و بینظیر از تهران را پیشرویتان قرار میدهد، رستورانها و کافههای متنوعی دارد و میزبان جشنها و رویدادهای بسیاری هم است. زیراین برجهم دنیایی شگفتانگیزبرای بازیوآموزشکودکان وجود دارد.
نظر شما