اولین شهری که تبدیل به یک ابرشهر شد، «نیویورک» بود. این شهر در دهه 1940، تبدیل به ابرشهر شد، اما از آن زمان تاکنون، حدود 20 ابرشهر در دنیا به‌وجود آمدند که سه تای آن‌ها در هند و دو تای دیگر در چین قرار دارند.
به نظر می‌رسد محدودیت خاصی برای رشد شهرها با یک مرکزیت وجود دارد. برای مثال، در سال‌های اخیر، جمعیت ابرشهرها تا 10،12 و 15 میلیون نفر نیز رشد کرده است.
مردم و تجارت با هم عجین شده و از این طریق،ثروت هنگفتی وارد این شهرها شده و بیشتر شهرها بازسازی شده‌اند اما خلاف انتظار، رشد سریع ابرشهرها، ناگهان ایستاده است.
«مکزیکوسیتی»، نمونه‌ای از این شهرهاست. در اواسط دهه 1980، جمعیت این شهر به 16 میلیون نفر رسید و پیش‌بینی می‌شد که تا سال 2000 این جمعیت دو برابر شود اما جمعیت مکزیکو، 18 میلیون نفر مانده و افزایش بیشتری نداشته است.
به همین ترتیب، روزی انتظار می‌رفت که جمعیت کلکته به 40میلیون نفر برسد، اما جمعیت این شهر نیز در 13 میلیون ثابت مانده است. هم‌چنین، جمعیت «سائوپائولو»ی برزیل نیز از 18 میلیون بیشتر نشده است.
پدیده جدیدی در حال وقوع است. مجمع‌الجزایر شهری جانشین ابرشهرها می‌شود. پروفسور «هربرت گیراردت»، از دانشگاه محیط زیست لندن معتقد است که این جانشینی به علت ارزانی ارتباطات، وجود شبکه‌های حمل و نقل وسیع و تغییر فرهنگ کار و زندگی در مجمع‌الجزایر است. او می‌گوید که این مجمع‌الجزایر، بزرگ‌ترین بناهای ساخت بشر تاکنون بوده‌اند.
برای مثال، با روند معمول رشد جمعیت در لندن، تا امروز می‌بایست جمعیت این شهر به نقطه اوج خود می‌رسید، اما در سال‌های اخیر، قسمت بزرگی از این جمعیت، به سمت نواحی شهری اطراف انگلیس و به‌خصوص به قسمت جنوب شرقی این کشور مهاجرت کرده‌اند.
در مکزیکوسیتی، مردم به نواحی شهری «تولاکا» و «کورناواکا»، در کلکته به سمت غرب بنگال، در هنگ‌کنگ به سمت دلتای رودخانه «پرل» و از توکیو به «اوساکا» رفته‌اند و همان‌طور که گفته شد، توکیو بزرگ‌ترین و متراکم‌ترین ابرشهر دنیا بوده است.
در یک سفر 200کیلومتری از شانگهای به سمت غرب از کنار رودخانه «یانگتز» به شهر «ناجینگ» می‌رسیم. یکی از شهرهای ساخته شده در این مسیر، «سوژو» است که در مدت 15 سال مانند سنگاپور ساخته شد و در حال حاضر پنج میلیون نفر جمعیت دارد.
در سال 2010، در قسمت جنوب غربی شانگهای، در فاصله 170کیلومتری، شهر «هانگزو» قرار خواهدداشت، که این مسیر را می‌توان با قطارهای سریع‌السیر در 27 دقیقه طی کرد. در حال حاضر دلتای یانگتز، سریع‌ترین آهنگ رشد و توسعه را در مناطق شهری جهان به خود گرفته است.
