به گزارش همشهری آنلاین، زهره صالحی، عضو هیات مدیره موسسه آموزشی و پژوهشی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران، می گوید: «به نظر من آنچه بیشتر باعث میشد، دیگران حتی جوانها به سمت ایشان جذب بشوند این بود که مشکلات و مسائل دیگران برای حاج آقا علا اهمیت زیادی داشت. از کنار چالشهای دیگران ساده نمیگذشتند. همیشه گوش شنوایی برای دردهای دیگران بود و اینقدر این ویژگی پررنگ و واقعی بود که همه میدانستند ابتدا یک مامن برای بیان دردهایشان دارند و سپس میتوانند روی کمک ایشان برای رفع مشکلاتشان حساب باز کنند.
من افتخار داشتم در حدود یک سال منتهی به رحلتشان، هماهنگی با پزشکان و امور درمانی ایشان را پیگیری کنم. هر روز به دیدنشان میرفتم و برای تقویت حافظهشان کتاب کارآفرین نیکوکار که داستان زندگی حاج آقا هست را برایشان میخواندم. برای من روزهای زیبایی بود که با درگذشت ایشان به پایان رسید. غم بزرگی و از آن مهمتر فقدان بزرگی برای همه نزدیکانشان و حتی همه جامعه است که این پدر مصلح و نیکوکار را از دست داد. جامعه فعالان اقتصادی هم شخصیتی تاثیرگذار را از دست داد.»
صالحی که پیگیری مسائل رسانه ای حاج آقا علاء را نیز برعهده داشت ادامه می دهد: «حاج آقا با صبوری مثالزدنی که به نظر من یکی از شاخصترین ویژگیهایشان بود با ما جوانها مواجه می شد. در مسیر شاگردی و افتخاری که کار کردن کنار ایشان داشت حتما خطاها و کژتابیهایی از من و جوانهای دیگری که با آنها سر و کار داشتند سر میزد اما نگاه حاج آقا به این خطاها همیشه پدرانه بود. با آرامش و صبوری از آنها گذر میکردند. برای راهنمایی ما وقت میگذاشتند و برایشان مهم بود که از آموزش و راهنمایی دست نکشند. جالب اینجاست با وجود اینکه به نظر میآید دوستان و آشنایان ایشان عموما از همنسلان خودشان باشند، اما در میان مراجعهکنندگان به ایشان از نسلهای مختلف به ویژه جوانها بسیار بودند. معاشرت با ایشان برای جوانها بسیار درس آموز بود. برخورد حسنه و همراه با لبخند حاج آقا همیشه جوانها را به خود جذب میکرد.»
صالحی که پیگیری مسائل رسانه ای حاج آقا علاء را نیز برعهده داشت ادامه می دهد: «حاج آقا با صبوری مثالزدنی که به نظر من یکی از شاخصترین ویژگیهایشان بود با ما جوانها مواجه می شد. در مسیر شاگردی و افتخاری که کار کردن کنار ایشان داشت حتما خطاها و کژتابیهایی از من و جوانهای دیگری که با آنها سر و کار داشتند سر میزد اما نگاه حاج آقا به این خطاها همیشه پدرانه بود. با آرامش و صبوری از آنها گذر میکردند. برای راهنمایی ما وقت میگذاشتند و برایشان مهم بود که از آموزش و راهنمایی دست نکشند.جالب اینجاست با وجود اینکه به نظر میآید دوستان و آشنایان ایشان عموما از همنسلان خودشان باشند، اما در میان مراجعهکنندگان به ایشان از نسلهای مختلف به ویژه جوانها بسیار بودند. معاشرت با ایشان برای جوانها بسیار درس آموز بود. برخورد حسنه و همراه با لبخند حاج آقا همیشه جوانها را به خود جذب میکرد.»
نظر شما