اما همین که فضانوردان آمریکایی و روسی سفرهای طولانی تری را آغاز کردند دانشمندان روند این سفرها را نگران‌کننده ارزیابی کردند؛ چرا که هرچه انسان در بی‌وزنی باشد ماهیچه‌های بیشتری آسیب می‌بینند یا از بین می‌روند.
فضانوردانی که به‌مدت یک سال یا بیشتر در معرض بی‌وزنی قرار می‌گیرند مانند افرادی که به مریخ رفته‌اند در بازگشت به زمین احتمال معلول شدن، ناتوانی در راه رفتن وحتی نشستن دارند.
اکنون محققان دانشگاه پزشکی تگزاس با استفاده از وسیله‌ای برای خنثی کردن ضرر بی‌وزنی بر ماهیچه‌ها نخستین تجربه انسانی را در این زمینه پشت سر گذاشتند.وسیله مذکور که دستگاه مرکز گریز(سانتریفیوژ) ناسا ست، با چرخاندن یک شیء به همراه پایه‌های
بیرونی اش به میزان 30 بار در دقیقه تأثیری مشابه مقاومت در برابر نیرویی به‌وجود می‌آورد که 5/2 برابر نیروی جاذبه قدرت دارد. محققان مذکور با داوطلبانی که به‌مدت 3هفته در بستر بودند شرایط جاذبه صفر درجه را شبیه‌سازی کردند و دریافتند تنها یک ساعت سانتریفیوژ (نیروی گریز از مرکز) ساخت ماهیچه‌ها را به حالت اول باز خواهد گرداند.
پدن جونزاز محققان پروژه می‌گوید:این تجربه در واقع اقدامات پیشگیرانه‌ای را به همراه داشت که ما می‌توانیم در سفرهای طولانی‌تر آنها را به کار برده و مشکلات ناشی از تحلیل ماهیچه‌ها را پشت سر بگذاریم. همین میزان اندک یک ساعت در روز در حالت ایستاده قرار داشتن، پتانسیل رشد ماهیچه‌ها را حفظ خواهد کرد.
15 داوطلب مرد که به لحاظ جسمی سالم بودند در تحقیق دانشگاه تگزاس شرکت کردند. آنها 21 روز در موقعیتی قرار داده شدند که سر بالا و پاها در پایین قرار داشت، موقعیتی که تحقیقات پیشین نشان می‌دهد تأثیری مشابه تأثیر بی‌وزنی روی ماهیچه‌ها می‌گذارد. 8نفر از داوطلبان روزانه حرکت مشابه تجربه دستگاه سانتریفیوژ ناسا را انجام دادند.
میزان ساخت پروتئین وتحلیل ماهیچه‌های ران و عضلات پشت ساق پا ابتدا و انتهای تحقیق از طریق بافت برداری ماهیچه‌ها و نمونه‌گیری خون مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج نشان داد در اعضای گروه سانتریفیوژ ساخت پروتئین ماهیچه ران با همان سرعت طبیعی پیش رفته در حالی که در سایر داوطلبان ساخت ماهیچه‌ها تقریباً به نصف رسیده بود. مسئولان این پروژه تحقیقاتی می‌گویند میزان ساخت پروتئین ماهیچه به تنهایی کارکرد ماهیچه‌ها را تحت‌الشعاع قرار نمی‌دهد..
منبع:ScienceDaily
مترجم: آزاده خطیبی
