ماریو زاگالو یکی از موفق‌ترین مربیان تاریخ فوتبال دنیا و یکی از اسطوره‌های فوتبال برزیل است. این مربی سابق که از سوی بازیکنانش به نام پروفسور خوانده می‌شود، در سه جام از پنج جام جهانی‌ای که برزیل در آنها قهرمان شده، به عنوان بازیکن و مربی حضور داشته است. او را به دلیل تفکرات تاکتیکی‌اش، ال لوبو (گرگ) می‌نامند.
فعالیت به عنوان بازیکن
زاگالو در پست هافبک دفاعی و نیز مهاجم، از سال 1946 تا 1950 برای تیم باشگاهی آمه‌ریکا اف. سی، و از 1951 به مدت شش سال برای فلامینگو ریودو ژانیرو بازی کرد. در این تیم در سال 1953 تا 1955 به قهرمانی ایالت ریودو ژانیرو رسید. از سال 1958 تا 1965 برای بوتافوگو به میدان رفت و با این تیم دوبار در سال‌های 1961 و 1962 قهرمان ایالتی شد. همچنین در سال 1962 با بوتافوگو برنده تورنمنت ریو – سائو پائولو شد.
زاگالو 33 بار نیز پیراهن تیم ملی برزیل را به تن کرد و پنج گل هم برای این تیم وارد دروازه حریفان کرد. در سال‌های 1958 و 1962 بازیکن ثابت جناح چپ برزیل بود که موفق شد دوبار پیاپی قهرمان جام جهانی شود. در هردو جام جهانی، خط حمله تیم ملی برزیل عبارت بود از گارینشا، دی‌دی، واوا، پله (پس از مصدومیت در سال 1962: آماریلدو) و زاگالو.
فعالیت به عنوان مربی
زاگالو تاکنون در حدود یک دوجین باشگاه فوتبال را بین سال‌های 1966 تا 2001 رهبری کرده است. دوره مربیگری او در سال 1966 در بوتافوگو آغاز شد که چهار سال در آنجا ماند. بعد از آن یک فصل در هریک از تیم‌های فلومیننزه و فلامینگو مربیگری کرد و بعد از آن، پس از چهار سال هدایت تیم ملی، دوباره با بوتافوگو قرارداد امضاء کرد. در سال 1978 به عربستان سعودی رفت و مربی تیم الهلال شد.
اما بعد از یک سال دوباره به کشورش بازگشت و با واسکودوگاما قرارداد بست. بلافاصله پس از آن هدایت تیم‌های رگاتاز دو فلامینگو ( 1985 – 1984)، بوتافوگو (1987 - 1986)، بانجو (1989- 1988) و نیز واسکو دوگاما (1991 - 1990) را در دست گرفت. پس از دومین دوره مربیگری در تیم ملی برزیل، در سال 2000 مربی پورتوگسا شد و در پایان دوران مربیگری، برای سومین بار رهبری فلامینگو را به عهده گرفت (2001 - 2000).
او در سال 1986 قهرمانی برزیل،در سال‌های 1967، 1968، 1971و 1972 قهرمانی ایالت ریو دو ژانیرو، و در سال 1979 قهرمانی باشگاه‌های عربستان سعودی را به دست آورد.
زاگالو اولین فوتبالیستی بود که قهرمانی جام جهانی را هم به عنوان بازیکن (1962، 1958) و هم به عنوان مربی (1970) به دست آورده است. فقط فرانتس بکن بائر توانسته به عنوان بازیکن و مربی به این افتخار دست پیدا کند.
او تیم ملی کشورش را دوبار رهبری کرد، بار اول بین سال‌های 1970 و 1974، و بار دوم بین سال‌های 1994 و 1998، که در جام جهانی 1998 با این تیم، نایب قهرمان جهان شد. وی با برزیل در سال 1997 قهرمان کوپا آمریکا شد. او از سال 1993 تا 1994 مدیر فنی تیم ملی برزیل بود و در سال 1994 به عنوان کمک مربی، با این تیم قهرمان جام جهانی شد.
زاگالو در مجموع، 154 مرتبه به عنوان سرمربی روی نیمکت تیم ملی برزیل نشست که تیمش در 110 بازی به پیروزی رسید، در حالی که 33 تساوی و فقط 11 شکست حاصل آن بود.
زاگالو یک بار نیز سرمربی تیم ملی امارات متحده عربی بود و این تیم را به جام جهانی 1990 رساند که تا امروز، اولین و تنها حضور این کشور در جام جهانی می‌باشد.
