همشهری آنلاین، شقایق عرفی‌نژاد: این فیلم یک عاشقانه اجتماعی در باره زنی است که منتظر همسرش است، اما او نمی تواند برگردد. فیلم سال ۱۴۰۱ و با بازی سحر دولتشاهی و امیر آقایی ساخته شده و امسال در جشنواره فیلم فجر حضور دارد. کاوه سجادی حسینی در این گفت وگو در باره ساخت نبودنت و اکرانش در جشنواره صحبت کرده است:
خبر ساخت «نبودنت» اسفند سال ۹۵ منتشر شد و گفته شد ساخت این فیلم را سال ۹۶ شروع می‌کنید. ولی تا سال ۱۴۰۰ این اتفاق نیفتاد. چرا اینقدر طولانی شد؟
فیلمنامه این فیلم سال ۹۶ تمام شد. اما دنبال سرمایه‌گذار بودم. قول‌هایی داده شد، اما در نهایت اتفاقی نیفتاد و کار منتفی شد. مجبور شدم سال ۹۷ فیلم «بی سر» را بسازم که یکی از ارزان ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است و با هزینه ۵۰۰ میلیون تومان تمام شد. فیلم در هنر و تجربه اکران شد، اما گروه هنر و تجربه در آن زمان یعنی سال ۹۹ چندان پربار نبود و اصلا منحل شد و فیلم ما هم دیده نشد. بعد از آن دو فیلمنامه دیگر نوشتم و آنها را به تهیه کنندگان و سرمایه گذاران مختلف دادم. ولی اتفاقی نمی‌افتاد. تا این که سال ۹۹ با مهندس سلیم مهربخش آشنا شدم که حاضر شد به عنوان سرمایه گذار در کنار من باشد. در فیلمنامه را تغییر دادیم و اواخر ۱۴۰۰ فیلمبرداری را شروع کردیم و سال گذشته تمام شد.
فیلم سال گذشته هم قرار بود در جشنواره حضور داشته باشد. چه شد که این اتفاق نیفتاد؟
بله. سال گذشته ما فیلم را برای شرکت در جشنواره ثبت کردیم، ولی چون پروانه نمایش به ما نمی‌دادند، نتوانستیم شرکت کنیم.
علتش چه بود که پروانه نمایش داده نمی‌شد؟
سوءتفاهمی با شورای پروانه ساخت به وجود آمده بود که باعث شد یک سال معطل شویم. اما با حمایت روح الله سهرابی، مدیرکل اداره نظارت بر نمایش فیلم سازمان سینمایی، مشکل حل شد و توانستیم پروانه نمایش را دریافت کنیم. در این مدت مهم‌ترین نگرانی من سرمایه گذار فیلم، مهندس مهربخش، بود که تقریبا دو سال است پای فیلم ایستاده است. وقتی پروانه را گرفتیم بنا به توصیه‌ها فیلم را به جشنواره دادیم تا دیده شود.
از موضوع فیلم صحبت کنیم. چرا سراغ مسئله مهاجرت رفتید؟
مهاجرت همیشه دغدغه من بوده است. از فیلم «شب- بیرون» هم در باره این مسئله کار کرده ام. شب بیرون ماجرای دختری است که آخرین شب زندگی اش در تهران را بیرون می‌گذراند و از جاهایی که دوستشان داشته فیلمبرداری می‌کند. این فیلم سال ۹۲ ساخته شد و سهیلا گلستانی، هوتن شکیبا و حسام محمودی در آن بازی می‌کردند. این فیلم به نظرم ارزان ترین فیلم تاریخ سینمای جهان است، چون سال ۹۲ آن را با ۲۵ میلیون تومان ساختم! بعد هم فیلم بوفالو را ساختم که باز مسئله مهاجرت در آن مطرح است. در باره دختر و پسری است که می‌خواهند به شکل غیرقانونی از کشور خارج شوند و در انزلی گیر می‌افتند. مهاجرت و دل کندن همیشه برای من مسئله بوده است. حتی در همین فضا فیلم‌های کوتاه هم ساخته ام. در مورد این فیلم هم وقتی داستان را «صادق خوشحال» برایم تعریف کرد، به نظرم جذاب بود. ایده اولیه مال او بود و بعد با تغییرات زیاد تبدیل به فیلمنامه «نبودنت» شد.
فیلم فضای زنانه دارد. چه شد که یک زن محور این فیلم قرار شد؟
تمام راویان فیلم‌های من مثل بوفالو، بی سر، شب، بیرون و همین فیلم نبودنت زن هستند. علتش را نمی‌دانم، ولی به نظرم قصه زنان قصه پرکشش تری است. البته فیلمی هم به تازگی ساخته ام که شخصیت اصلی اش مرد است و در حال تدوین است.
بازیگران فیلم چطور انتخاب شدند؟
وقتی فیلم قرار است در سینما اکران شود، طبیعتا باید از بازیگران چهره و شناخته‌شده استفاده کنید تا پخش‌کننده و سینمادار فیلم را بپذیرند. این مسئله ما را به سمت استفاده از بازیگران چهره سوق می‌دهد، ولی به جز این از همان روزی که پیش تولید فیلم را شروع کردیم، برای نقش اصلی دو گزینه در ذهنم داشتم که اولینش سحر دولتشاهی بود و خوشحالم که پذیرفت در فیلم حضور داشته باشد. جالب است که فیلمنامه را هم با مشورت او جلو می‌بردیم. سر صحنه هم خیلی کمک می‌کرد و خودش را صاحب فیلم می‌دانست. این خیلی خوشحال کننده است که بازیگری در کنارتان داشته باشید که فیلم تا این اندازه برایش مهم باشد.
تجربه‌تان از اکران فیلم در جشنواره چیست؟
در هرصورت جشنواره جای ترسناکی است. چون وقتی وارد مسابقه می‌شوید، در آن برد و باخت وجود دارد. سعی ما بر این بوده که یک فیلم استاندارد و کاملا مستقل و منطبق با فضای جامعه بسازیم. خواستیم یک موضوع را زیر ذره بین بگذاریم و آن را کنکاش کنیم.
آینده فیلم چطور است؟
با یک پخش کننده صحبت کرده ایم، ولی اصولا نبودنت فیلم شیرینی نیست و این در هجوم فیلم‌های کمدی می‌تواند مسئله ساز باشد. البته این را هم بگویم که فیلم بعدی من یک کمدی است، بنابراین از کمدی بدم نمی‌آید. ولی کار سختی است. به هر حال فیلم باید در زمان مناسبی اکران شود که از پس خودش بربیاید. ولی اگر زمانی روی پرده برود که در کنارش چندین فیلم کمدی وجود دارند، ممکن است اتفاق خوبی برایش نیفتد. فکر می‌کنم با ترکیب بازیگران و مدل فیلم از پس خودش بربیاید. به هر حال از این که یک گروه منسجم در کنارم بودند، خوشحالم. عوامل پشت صحنه همه از افراد درجه یک سینما هستند و امیدوارم فیلم دیده شود. برای من جایزه گرفتن یا نگرفتن شخص خودم مهم نیست. مسئله ام این است که عواملی که در فیلم بودند، اتفاق خوبی را تجربه کنند و خستگی کار از تنشان بیرون برود. ما زمان سختی را سر این فیلم گذراندیم و در سرما و شرایط بد این کار را ساختیم. ولی بچه‌ها همه در کنار هم ماندند. در هر صورت فیلم مسیر خودش را پیدا می‌کند، ولی باید حمایت شود.
نظر شما