تابستان گذشته او دعوت فرگوسن برای پرکردن جای خالی کارلوس کروش به عنوان دستیار اصلی را رد کرد و به خاطر رد این پیشنهاد توانست به اثبات شایستگی‌اش روی نیمکت بوردو ادامه دهد.
این تیم شنبه شب به قهرمانی لیگ فر انسه رسید تا بلان به عنوان یکی از نامزدهای اصلی جانشینی فرگوسن در زمانی باشد که او تصمیم به واگذاری قدرت در اولدترافورد بگیرد.
پیشنهاد تبدیل شدن به مرد شماره دو منچستریونایتد، زمانی فرارسید که بلان فصل اولش به عنوان سرمربی را پشت‌سر گذاشته بود، پنج سال پس از آنکه به دوران پرافتخار بازیگری‌اش پایان داد. شروع کار او به عنوان مربی قابل توجه بود، چون توانست بوردو را پس از لیون، قهرمان سریالی، به رتبه دوم لیگ فرانسه برساند.
شنبه‌شب اما بوردو توانست به حکومت هفت ساله لیون پایان دهد. درحالی که بوردو برای اولین قهرمانی‌اش در10 سال اخیر نیاز به تنها یک امتیاز داشت، توانست در آخرین بازی فصل در زمین کان که برای بقا می‌جنگید با یک گل به پیروزی برسد.
این قهرمانی لوران بلان را در میان همه بازیکنانی که تحت هدایت فرگوسن بازی کرده‌اند، تبدیل به موفق‌ترین مربی می‌کند. ولی علاوه بر آنچه بلان به آن دست یافته، روش رسیدن به آن هم قابل توجه است.
در میان شاگردان سابق فرگی، گوردون مک‌لیش هم قهرمان لیگ شده‌اند، ولی هدایت تیم های سلتیک یا رنجرز به سوی قهرمانی لیگ اسکاتلند با رساندن بوردو به قله لیگ فرانسه قابل مقایسه نیست.
نه استراکان و نه مک‌لیش، نه دیگر یونایتدی‌های سابق مانند مارک هیوز، استیو بروس یا روی کین نتوانسته‌اند تیمی بسازند که به اندازه بوردو بازتابی از آرمان‌های منچستر باشد. تیم بلان قهرمانی‌اش را با فوتبالی کوبنده به‌دست آورد.
او هفته گذشته گفت: «فوتبال برای من به معنی مالکیت توپ، حرکات جادویی، کنترل قدرت‌تان، ایجاد مزاحمت برای حریفان، گل زدن و ریسک کردن است. واضح است که از تیمم می‌خواهم که برنده شود و توپ را به خوبی به گردش درآورد. این یک فلسفه بازی و اصل اساسی است که منچستریونایتد و بارسلونا در آن سهیم هستند.»
مدیریت انگلیسی
بلان تنها آموزش نداد. او همچنین آموخت. او حالا پایبند روشی است که «مدیریت آنگلو ساکسون» می‌نامد. این یعنی او علاوه بر تاکتیک، بر نقل‌وانتقالات هم نظارت دارد، ولی نظارت مستقیم زیادی بر تمرینات ندارد، چرا‌که معتقد است این روزها هر کسی با مطالعه یک کتاب می‌تواند نحوه تمرینات را بیاموزد.
او وظیفه تمرینات را به سایر مربیان از جمله دستیار باتجربه‌اش ژان لویی گاسه که 24 سال پیش مربی بلان در مون پلیه بود، محول کرده است. بلان می‌گوید: «من درباره تمرینات با مربیان بحث می‌کنم. ولی نقش اصلی من نظارت و جلوگیری از واکنش منفی بازیکنان نسبت
به کار روزمره است.»
ولی هیچ کدام از بازیکنان دلیلی برای نشان‌دادن واکنش منفی نداشتند. رمز موفقیت بوردو نه تنها در این بود که لیون به پایان دوره‌اش رسیده بود و مارسی و پاری‌سن‌ژرمن در مقاطع حساس فصل خودزنی کردند، بلکه ساختن تیمی سرزنده از سوی بلان بود که به قول روزنامه اکیپ «اشتهای پیروزی» داشت.
بوردو تنها تیمی در لیگ فرانسه بود که در این فصل در خانه بدون شکست ماند و بعد از شکست مقابل تولوز در ماه مارس، با پیروزی در 11 بازی باقیمانده رکورد جدیدی در این کشور بجا گذاشت.
در طبیعت بسیاری از این پیروزی‌ها، کیفیت‌های منچستریونایتد نهفته بود. مثلا پنج هفته پیش در رن، آنها پس از 17 ثانیه عقب افتادند و در دقیقه 27 یک بازیکن‌شان اخراج شد ولی در نیمه دوم 2 بر یک پیش افتادند.
آنها در دقیقه 89 گل مساوی را دریافت کردند ولی به لطف یک گل تماشایی در دقایق تلف شده به پیروزی 3 بر 2 رسیدند. دو هفته بعد آنها در والنسین به مشکل خوردند، ولی با دو گل دیر هنگام به پیروزی رسیدند.
آنچه این رکورد پیروزی‌ها را خارق‌العاده‌تر می‌کند، این است که در جمع بازیکنان تیم، تنها دو نفر تجربه قهرمانی داشتند. مارسی هم با وجود لغزش‌های متناوبش تا هفته آخر در نبرد قهرمانی بود.
پیشرفت بازیکنان
اگر استقامت تیمی و هماهنگی بوردو قابل‌توجه بود، نباید پیشرفت فردی بسیاری از بازیکنان را هم فراموش کرد. علاقه بلان به یک خط هافبک فشرده به معنی این بودکه متیو شالمه و فرانک ژوریتی، مدافعان کناری تیم، برای شرکت در حملات تیم باید فانتزی بیشتری به بازی‌شان اضافه می‌کردند.
آلودیا‌را که در لیورپول و لیون جواب شده بود، در خط میانی استحکامی به‌وجود آورد که از او دیده نشده بود.
سلیمان دیاوارا، مدافع میانی تیم هیچ شباهتی به مدافع پراشتباه دو سال قبل چارلتون ندارد. مروان شاماک که هرگز گلزن با ثباتی نبوده، در دوره بلان به بهترین گلزن تیم تبدیل شد و حالا تاتنهام خواهان اوست. با این وجود بیشتر تمجید‌ها برای یوان گورکف، گرانترین خرید بلان است.
بلان بعد از اینکه خواهان اختیار بیشتری در نقل‌وانتقالات شد، گورکف را به طور قرضی از میلان منتقل کرد، درحالی که تجربه او در لیگ فرانسه تنها به بازی در رن تحت هدایت پدرش کریستیان محدود می‌شد.
بلان او را تبدیل به فرمانده خط میانی تیمش کرد و این بازیکن 23 ساله پدیده فصل بود که 12 گل زد و حالا همه او را با زیدان مقایسه می‌کنند، از جمله خود زیدان. او اخیرا به‌عنوان بهترین بازیکن فصل لیگ فرانسه شناخته شد و هفته گذشته نماینده ای از سوی میلان به بوردو آمد تا او را متقاعد به بازگشت کند، ولی او طبق بند 15 میلیون یورویی که در قراردادش بود، ترجیح داد به طور قطعی به بوردو بپیوندد.
با این وجود گورکف جاه‌طلب است و می‌داند که به زودی به یکی از غول‌های اروپایی
می پیوندد. بلان هم جاه‌طلب است و تاکید دارد که باشگاه‌های فرانسوی دیگر توان مقابله با باشگاه‌های ثروتمند‌تر انگلیس، ایتالیا و اسپانیا را ندارند.
بوردو که در مرحله مقدماتی لیگ قهرمانان حذف شد، برای پیشرفت برنامه‌های زیادی از جمله ساخت یک ورزشگاه جدید دارد، ولی بلان بی‌صبری‌اش را پنهان نمی‌کند.
هفته گذشته او خبری مبنی‌بر اینکه بندی از قراردادش به او اجازه پیوستن به باشگاه‌های بزرگ خارجی را می‌دهد، تکذیب نکرد: «مسیر ایده‌آل من این است که از فرانسه شروع کنم، بعد به خارج بروم و دوباره به عنوان سرمربی تیم ملی برگردم.» آیا منچستریوناید این جملات را شنیده؟
منبع: گاردین
