به گزارش همشهری آنلاین به نقل از نیوساینتیست: اما در طول دهه‌ها، دانشمندان تکنیک‌هایی را برای مطالعه سیاهچاله‌ها با مشاهده اثرات آنها بر ماده اطراف ایجاد کرده‌اند.
اکنون، دانشمندان دانشگاه ناتینگهام در بریتانیا رویکرد جدیدی را برای مطالعه این اجرام آسمانی بسیار مهم و در عین حال رصدی گریزان ایجاد کرده‌اند. محققان با استفاده از هلیوم فوق سیال (با ویسکوزیته ۵۰۰ برابر کمتر از آب) موفق شدند با قرار دادن هلیوم در مخزن با ملخ چرخان، یک شبیه ساز کوانتومی بسازند.
به دلیل محیط بسیار کم اصطکاک و گرداب مانند، این هلیوم خاص شروع به نشان دادن اثرات کوانتومی غیرمعمول می کند. این اثرات به تیم اجازه داد تا پدیده‌های سیاه‌چاله‌مانندی مانند «حالت ringdown» و میدان‌های کیهانی در تعامل با گرداب‌های گرانشی را مشاهده کنند.
سیلک واینفورتنر از دانشگاه ناتینگهام، گفت:« فیزیک در بسیاری از جاها خود را تکرار می کند. این مجموعه ای از مدل های ریاضی است که بسیار جهانی هستند. اگر ریاضیات یکسان باشد، فیزیک باید یکسان باشد. برای من، آنالوگ ها هدیه ای از طبیعت هستند. یک کلاس کامل از سیستم ها وجود دارد که دارای فرآیندهای فیزیکی یکسانی هستند. درک سیاهچاله ها هم از منظر نجومی و هم از منظر فیزیک عمومی ضروری است.
واینفورتنر افزود:« این به چند دلیل است، یک اینکه سیاهچاله‌ها در شکل‌گیری جهان بسیار مهم هستند و دوم به این دلیل که این اجرام جایی هستند که نسبیت عام آلبرت انیشتین و نظریه میدان کوانتومی آزمایش‌شده با زمان با یکدیگر تناقض دارند. اگر چیزی وجود داشته باشد که دانشمندان از آن متنفرند، آن تناقضات است.
بیشتر بخوانید:
در حالی که قطر Sagittarius A* (سیاهچاله ای عظیم در مرکز کهکشان راه شیری) حدود ۱۴.۶ میلیون مایل است، این گرداب های کوانتومی ساخته شده توسط انسان کاملاً ضعیف هستند و فقط چند میلی متر عرض دارند. اما اندازه کوچک آنها در واقع بسیار بزرگتر از گردابه های قبلی ایجاد شده از سیالات کوانتومی است.
نظر شما