در این رابطه کاظم اولیایی مدیرعامل باشگاه پاس همدان توضیحاتی به همشهری داده که در ذیل آن را مرور می‌کنیم.
- نشست هم‌اندیشی با رئیس فدراسیون فوتبال با استقبال عمومی مواجه شد یا نه؟ در ضمن این نشست خروجی مفیدی داشت؟
بیشتر مدیران عامل باشگاه‌های لیگ برتری در جلسه مذکور حضور داشتند و عمدتا بحث بی‌نظمی در پرداخت مبلغ قراردادها مورد کنکاش قرار گرفت. هدف از برگزاری چنین نشست‌هایی، ساماندهی مسئله پرداخت‌ها و تدوین راهکاری برای به حداقل رسیدن مشکلات است تا با ایجاد تعادل بین هزینه‌ها و درآمدها، بیلان مالی باشگاه‌ها روند معقول و منطقی را طی کند. در نهایت نظرات متفاوتی ارائه شد و قرار بر این شد که در جلسه بعدی، اعضا نقطه نظرات خود را به‌صورت مکتوب ارائه دهند.
- یعنی این طرح واقعا قابل اجرا خواهد بود و یا اینکه مثل ادوار گذشته هر باشگاه کار خود را خواهد کرد و به توافقات صورت گرفته پایبند نخواهد بود؟
اگر تیم‌هایی که از منابع دولتی تغذیه مالی می‌شوند به تعهدات مورد توافق جمع پایبند باشند، حتما شرایط بهبود خواهد یافت. دولت نباید خود را رقیب بخش خصوصی در امر ورزش تلقی کند چرا که در غیر این صورت، بخش خصوصی تضعیف و دچار مشکل می‌شود. اینکه در لیگ امسال برخی تیم‌ها دچار مشکلات متعدد مالی شدند و بعضی بازی‌ها چه در لیگ دسته اول چه در لیگ برتر به حالت تعلیق درآمد، حاصل هزینه کردن پول‌های بی‌حساب و کتاب توسط تعدادی از باشگاه‌های دولتی بود.
- یعنی چه؟ باشگاه‌های دولتی چه باید بکنند و وظیفه بخش خصوصی چیست؟
اگر نیازسنجی به‌طور شفاف صورت پذیرد، می‌توان میانگین هزینه‌های جاری یک باشگاه را برآورد کرد. به‌طور مثال آقای علی‌آبادی در جایی عنوان داشته است سالانه 200 میلیارد تومان از جیب دولت برای تیم‌های لیگ برتری که به نوعی تحت پوشش سازمان‌های دولتی هستند، هزینه می‌شود.
من می‌گویم اگر نیمی از این پول با حساب و کتاب خرج شود، فوتبال را بهتر می‌توان اداره کرد. بخش خصوصی هم اگر تمایلی به حضور در صحنه فوتبال یا ورزش دارد باید متعهد شود حداقل 4 میلیارد تومان با خود بیاورد تا مشکلی از بابت مسائل مالی گریبانگر آن تیم نشود. در واقع دولت می‌تواند 100 میلیارد تومان را به‌طور مساوی بین تیم‌های تحت پوشش خود تقسیم کند که جدا از هزینه‌های متفرقه، تقریبا به هر باشگاه 4 میلیارد تومان می‌رسد؛ این یعنی رقابت در شرایطی برابر و عادلانه.
اما امروز فلان تیم با این فکر که تیمداری در لیگ برتر مثل لیگ دسته اول است، با 500 میلیون تومان کادر بازیکنان و مربیان خود را می‌بندد و در طول مسابقات با بدهی‌های سنگین مواجه می‌شود. همین امر باعث سقوط مجدد آن تیم‌ها و نیز لطمه خوردن به رقابت‌های لیگ برتر یا لیگ دسته اول می‌شود.
- اگر بخش خصوصی وارد این عرصه بشود و بخواهد با هزینه کردن‌های آنچنانی گوی سبقت را از دیگر تیم‌ها برباید، آن وقت باز هم مسئله جمع شدن بازیکنان سرشناس در یک تیم و رقابت نابرابر پیش نمی‌آید؟
مسئله ما خرج کردن بخش خصوصی نیست. اگر فردی پیدا شود که بخواهد بیشتر خرج کند تا نتیجه بهتری بگیرد، اشکالی ندارد. این امر رقابت را فشرده‌تر و داغ‌تر می‌کند. در حال حاضر مشکل اینجاست که بخش دولتی با ریخت و پاش‌های بی‌قاعده باعث تضعیف بخش خصوصی شده و انگیزه سرمایه‌گذاران اینچنینی برای ادامه فعالیت در ورزش را سلب می‌کند. برای فوتبالی که 95 درصد آن هزینه است و میزان درآمدها بسیار اندک، تیمداری به شکل فعلی توسط دولتی‌ها باعث واخوردگی بخش خصوصی می‌شود.
- تیم شما هم گویا گرفتار این معضل شده و امسال اسیر مسائل مالی شده است؟کدام باشگاه را می‌توان در فوتبال ایران یافت که مشکل مالی نداشته باشد؟
اینکه در ابتدای عرایضم گفتم باید بین هزینه‌ها و درآمدها تعادل ایجاد کرد، به خاطر همین مسئله بود. اگر شما در ابتدای فصل از نظر تامین هزینه‌ها اطمینان خاطر داشته باشید و مخارج کمرشکن در ازای درآمدهای اندک متوجه باشگاه نباشد، مدیر می‌تواند با قدرت مدیریت کند، مربی با ذهن متمرکز کارش را بکند و بازیکن نیز فقط به فوتبال فکر کند اما به نظر شما در حال حاضر چنین شرایطی فراهم است؟
- پس با این حساب فوتبال ما حالا حالا‌ها گرفتار مشکلات اولیه و دست و پاگیر خواهد بود؟
اگر عزمی ملی در این مقوله مصروف نشود، بله. این طور می‌شود که فوتبال ما در مقام مقایسه با کشورهای دیگر عقب می‌افتد و انتظارات برآورده نمی‌شود.
همشهری استانها
