نصرت‌الله تاجیک، در این نامه که نسخه‌ای از آن در اختیار همشهری قرار گرفته است، با اشاره به ورود شخص رئیس‌جمهوری آمریکا به پرونده رکسانا صابری، خبرنگار ایرانی- آمریکایی و اظهارنظر در مورد این پرونده، تأکید کرد: رئیس‌جمهوری آمریکا برای یک شهروند ایرانی- آمریکائی علاوه بر تمهیدات فراوان و مداخله وزیر و وزارت خارجه آمریکا، خود، تمام‌قد وارد این جریان شده است، جا دارد مسئولان و رسانه‌های ایرانی از وی سؤال کنند که آیا دولت انگلیس و مسئولان قضایی این کشور با پرونده استرداد اینجانب به آمریکا درست برخورد کرده‌اند؟
وی افزود: آیا وزارت کشور انگلیس در این پرونده درست برخورد کرد که در پاسخ نامه وکلای من که درخواست اطلاعات بیشتری از طرف آمریکایی و روشن‌کردن پاره‌ای از نکات مبهم در پرونده از جمله نحوه عملکرد مأموران آمریکایی و نقش دولت انگلیس در این زمینه را داشتند، پاسخ داد که دولت انگلیس آنچه را که در اختیار دارد، می‌تواند افشا کند، نه آنچه را ندارد!
تاجیک با بیان اینکه آیا مقامات قضایی آمریکا خود، روند صحیحی را برای تشکیل پرونده طی کرده‌اند و آیا دولت‌های آمریکا و انگلیس می‌توانند در این توطئه امنیتی- سیاسی که علیه من طراحی و اجرا کرده‌اند، پاسخ دهند، اذعان کرد: معمولا روش مسئولان و رسانه‌های غربی در برخورد با اینگونه پرونده‌ها این است که با یک هجوم تبلیغاتی سعی می‌کنند از جهت روانی برای خود یک حق ویژه حتی در حد اثرگذاری بر رأی قاضی پرونده ایجاد کنند.
وی سپس با اشاره به اینکه پرونده‌اش بعد از 10 ماه بلاتکلیفی نزد وزیر کشور انگلیس، از جانب مقام‌های این کشور همچنان یک پرونده قضایی محسوب می‌شود، نوشت: چرا ما باید شک و تردید به‌خود راه بدهیم که رکسانا صابری، خبرنگار ایرانی- آمریکایی طی یک روند قضایی به این مجازات محکوم شده است.
تاجیک با تصریح به اینکه فشار روی ایران و جوسازی رسانه‌های خارجی در پرونده صابری تا جایی پیش رفته که گویا مسئولان ذیربط پرونده نیز در حقانیت خود شک کرده‌اند، تأکید کرد: جای تعجب است که دفتر رئیس‌جمهوری ایران طی نامه‌ای به دادستان تهران از وی می‌خواهد که نامبرده از تمامی آزادی‌ها و حقوق قانونی برای دفاع از خود برخوردار شود؛ البته این جمله، تأکید حقی است و طبیعتا از این حق هم برخوردار بوده‌اند.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: آیا رئیس‌جمهوری ایران می‌داند که اینجانب در طول 30 ماه که تحت انواع شکنجه‌های روحی قرار دارم و با توجه به بیماری‌های قلبی، سردرد، سرگیجه و حصر خانگی و عدم‌امنیت اجتماعی برای خود و خانواده‌ام، از کوچک‌ترین حقوق انسانی برای ادامه زندگی برخوردار نیستم؟
سفیر پیشین ایران در اردن افزود: در یک زمان طلایی- 2سال پیش - این پرونده می‌توانست با عزت خاتمه داده شود، اما متأسفانه با یک غفلت، فرصت از دست رفت و من در این مدت، تحت سخت‌ترین فشارهای روحی قرار گرفته و سلامت جسمی خود را از دست داده‌ام.
