همشهری آنلاین-مهین قاسمخانی: آنها همچنین بر این باروند که محله‌شان همپای سایر محله‌ها توسعه پیدا نکرده و از نظر سرانه‌های شهری وضعیت مطلوبی ندارد. هم اکنون ۱۸ هزار نفر در این محدوده از منطقه زندگی می‌کنند و با توجه به ساخت مجتمع‌های مسکونی به نظر می‌رسد طی یکی ۲سال آینده جمعیت محله بهشتی به‌طور چشمگیری افزایش پیدا خواهد کرد.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
خیابانی بلا تکلیف
خیابان شهید رجایی یکی از اصلی‌ترین ورودی‌های ری است. سال‌هاست که طرح تعریض این خیابان تصویب شده اما هنوز در بعضی از محله‌ها، اجرای این طرح با مشکلات و موانعی مواجه است. تأخیر در اجرای طرح تعریض خیابان شهید رجایی سبب شده تا مدیریت شهری توجه چندانی به موضوع بهسازی پیاده‌روهای آن نداشته باشد و به همین دلیل نامناسب بودن وضعیت پیاده‌روها در حاشیه این خیابان، یکی از گلایه‌های اهالی محله بهشتی است.
یوسف شمس یکی از قدیمی‌ها و معتمدان محله در این‌باره می‌گوید: «پیاده‌روها پر از چاله و دست‌انداز و رفت و آمد در این مسیر به‌خصوص برای افراد مسن خطرناک است. مسئولان باید فکری برای مرمت و نوسازی این پیاده‌روها کنند.» طولانی شدن اجرای طرح تعریض خیابان شهید رجایی مشکلات دیگری هم برای اهالی به‌وجود آورده و آن بلاتکلیف بودن شهروندان است. خرید و فروش املاک در این محله رونق چندانی ندارد و اهالی اجرایی نشدن طرح تعریض خیابان شهید رجایی را دلیل آن می‌دانند.
درمانگاه نداریم
یکی از کمبودهای محله بهشتی نبود درمانگاه است. اهالی برای تمامی امور درمانی، حتی برای تزریق یک آمپول یا باید به مرکز شهرری بروند و یا به درمانگاه‌های باقرشهر مراجعه کنند. یوسف شمس معتمد محله بنایی متروکه در خیابان شهید یزدانی(قوچ حصار سابق) را نشان می‌دهد و می‌گوید: «این ملک سال‌هاست در تملک شهرداری و داخل آن پر از ضایعات است. شهرداری به راحتی می‌تواند در این مکان درمانگاهی در ۳ طبقه ایجاد کند که نیازهای درمانی اهالی را پاسخ دهد اما متأسفانه با وجود درخواست‌های ما هنوز هیچ اقدامی در این زمینه صورت نگرفته است و کمبود مراکز درمانی همچنان یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های ماست.»
شمس همچنین می‌گوید: «ساخت چنین درمانگاهی هیچ هزینه‌ای برای شهرداری نخواهد داشت چراکه ما خیّرانی داریم که حاضرند هزینه ساخت درمانگاه را تقبل کنند.»
کمبود سرانه‌های ورزشی
در محله بهشتی هیچ مجموعه ورزشی وجود ندارد. شمس می‌گوید: «در آخرین شماره همشهری محله ری گزارشی از روستای قمصر خواندم که خوشبختانه از امکانات خوبی برخوردار بودند. آنها استخر و امکانات ورزشی خیلی خوبی داشتند که هم سبب خوشحالی ما بود و هم دلخوری که چرا محله ما چنین امکاناتی ندارد. من فردی بازنشسته هستم. اگر در این محله استخری داشته باشیم همراه نوه‌ام می‌توانم از آن استفاده کنم. این روزها موضوع آب‌درمانی برای خانم‌ها اهمیت زیادی پیدا کرده و آنها بسیاری از بیماری‌های خودشان را با شرکت در کلاس‌های آب‌درمانی بهبود می‌بخشند که متأسفانه بانوان محله ما از این امکانات محرومند.» علی رحیمی شورایار محله هم در ادامه صحبت‌های شمس می‌گوید: «موضوع فقط نبود استخر نیست. در محله بهشتی حتی یک زمین والیبال هم ندارد. ما جزء معدود محله‌هایی هستیم که هنوز چمن مصنوعی نداریم. تنها زمین چمن مصنوعی محله ۸سال است که بلا استفاده شده و کسی به فکر بهسازی آن نیست.»
محله‌ای تنها با یک شعبه بانک
کسب و کار در محله بهشتی چندان کم‌رونق نیست. به‌خصوص در حاشیه خیابان شهید رجایی یعنی اصلی‌ترین معبر محله، مغازه‌ها، تعمیرگاه‌ها و... فعال هستند و طبیعتاً مثل هر راسته تجاری دیگری نیاز به وجود بانک در آن احساس می‌شود. با این حال در تمام محله بهشتی تنها یک شعبه بانک وجود دارد که جوابگوی نیاز اهالی نیست. آنگونه که یوسف شمس می‌گوید این شعبه بسیار پرازدحام است و اهالی ساعت‌ها برای انجام امور بانکی معطل می‌شوند. شمس می‌گوید: «اینکه چرا بانک‌ها تمایلی به ایجاد شعبه در این محدوده ندارند برای خود ما هم یک معماست چراکه به عقیده ما زمینه برای فعالیت بانک‌ها کاملاً فراهم است.»
تهدید درخت‌های کهنسال
در مسیر گشت و گذارمان در محله بهشتی به فضایی می‌رسیم که تعداد زیادی درخت کهنسال در آن خودنمایی می‌کنند. درخت‌هایی که اگرچه تنومند و قدیمی‌اند اما طراوتی در شاخ و برگ‌های آنها به چشم نمی‌خورد. تشنگی توانشان را بریده و بعضی از آنها کاملاً خشکیده‌اند. اهالی می‌گویند اینجا باغی است که صاحبش آن را برای ساخت دانشگاه زبان فارسی وقف کرده است اما نه تنها دانشگاهی در آن ساخته نشده بلکه در یک فراموشی مرگبار درخت‌های کهنسالش در حال خشک شدن هستند.
علی رحیمی چند وسیله بازی محقر را در کنار این باغ نشان می‌دهد و می‌گوید: «اینجا زمین بازی بچه‌های محله بهشتی است. کدام پدر و مادر مسئولیت‌پذیری اجازه می‌دهد فرزندش در چنین فضایی بازی کند؟ در لا به لای این درخت‌ها اغلب افراد معتاد و اوباش حضور دارند که فضا را برای بچه‌ها ناامن می‌کند.» شمس تپه خاکی را در وسط باغ نشان می‌دهد و می‌گوید: «اینجا چندتا خانه بود که گویا سرایداران باغ از آنها استفاده می‌کردند. بعد از متروک شدن باغ، این خانه‌ها به محل تردد افراد ناباب تبدیل شد و حتی مدتی هم فردی در آن ساکن شده بود که در نهایت خود اهالی تصمیم به تخریب این خانه گرفتند که بقایای آن اینجاست.»
مدرسه یا مهمانسرا؟
اهالی محله بهشتی سال‌ها قبل آرامستانی قدیمی که اجدادشان در آن دفن بودند را برای ساخت مدرسه اختصاص دادند و مدرسه با کمک‌های مردمی ساخته شد و سال‌ها محل تحصیل بچه‌های محله بود. شمس می‌گوید: «بچه‌های من همگی در این مدرسه درس خواندند و به دانشگاه رفتند. این مدرسه ثمره یک تعامل و همدلی محلی است و مردم نسبت به آن عرق دارند اما متأسفانه مدتی است که مسئولان آموزش و پرورش مدرسه شهید ثانی را تعطیل کردند و بهانه آنها هم این است که دانش‌آموزان این مدرسه به حدنصاب نرسیده است.»
او با گله‌مندی از این تصمیم آموزش و پرورش می‌گوید: «اگر این مدرسه اکنون فعالیت خودش را آغاز کند حداقل ۲۰۰ دانش‌آموز ایرانی خواهد داشت و به این عدد تعداد دانش‌آموزان اتباع بیگانه را هم که اضافه کنید، خواهید دید تعطیل کردن این مدرسه هیچ توجیه منطقی نداشته است.» رحیمی برای اثبات گفته‌های هم‌محله‌ای خود یکی از بچه‌ها را صدا می‌زند تا گواهی باشد بر ادعای آنها. امیرحسین تا مدتی قبل در مدرسه شهید ثانی درس می‌خواند و به گفته خودش حالا باید مسافت زیادی را طی کند و به مدرسه‌ای در میدان فرمانداری برود. رحیمی می‌گوید: «این مدرسه مدتی هم پاتوق افراد ناباب شده بود و گاه شاهد اتفاقاتی چون قمه‌کشی و... بودیم. این مدرسه را اهالی با پول خودشان ساختند و روا نیست این‌گونه مورد بی‌مهری قرار گیرد.» آنگونه که اهالی می‌گویند مسئولان اداره آموزش و پرورش، مدرسه شهید ثانی را به مهمانسرایی برای معلمان تبدیل کردند.
باغ اناری که دیگر نیست
محله بهشتی با تمام مشکلات و معضلات در حال توسعه است. بخش خصوصی در این زمینه فعالیت خوبی دارد اما در عین حال این فعالیت‌ها نگرانی‌هایی را هم برانگیخته است. علی رحیمی که به تازگی در چهارمین دوره انتخابات شورایاری‌ها از سوی اهالی بهشتی به‌عنوان شورایار برگزیده شده می‌گوید: «ما مخالف توسعه محله نیستیم اما توسعه باید متوازن باشد و در عین حال داشته‌های محله را به مخاطره نیندازد.» او با اشاره به مجتمع تجاری در حال ساختی که در شرق خیابان شهید رجایی واقع شده می‌گوید: «اینجا تا چند وقت قبل باغ اناری بود که حداقل چند هزار درخت داشت و اهالی از وجود آن بهره می‌بردند اما ناگهان و در مدت کوتاهی درخت‌ها را از ریشه درآوردند و جای آن این بنا که هنوز کامل نشده ساخته شد. شنیده‌های ما حکایت از آن دارد که ۴۰۰ مغازه از دل این مجتمع سر برخواهند آورد.» رحیمی ریشه‌های درخت‌های بریده شده را که از لابه لای مصالح ساختمای بیرون زده نشان می‌دهد و می‌گوید: «اینها درخت‌های کهنسالی بودند که به راحتی بریده شدند بی‌آنکه حساسیتی در بین مسئولان برانگیخته شود.»
یوسف شمس هم در تکمیل صحبت‌های رحیمی می‌گوید: «ما مخالف ایجاد این مجموعه تجاری نیستیم. علت نگرانی ما ساخت مجموعه‌های مسکونی و تجاری و بی‌توجهی مسئولان نسبت به افزایش سرانه‌های شهری است. طبیعتاً افرادی که در این مجموعه‌های تجاری و مسکونی کار یا زندگی خواهند کرد نیاز به بعضی سرانه‌های شهری دارند که نباید از نظر دور نگه داشته شود. به‌خصوص وقتی مجتمع‌های مسکونی یکی پس از دیگری سر بر می‌آورند باید به فکر بچه‌هایی که در این مجتمع‌ها زندگی خواهند کرد، باشیم. آنها مدرسه، بوستان و امکانات ورزشی و تفریحی می‌خواهند. سرانه‌های شهری محله ما برای جمعیت فعلی هم کافی نیست و طبیعتاً با افزایش جمعیت، مشکلات و کمبودهای بیشتری هم خواهیم داشت.»
جاده سبز
جاده قوچ حصار که حالا اهالی آن را با نام یکی از شهدای محله(شهید یزدانی) می‌شناسند در چند سال گذشته یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های آنها بوده است. علی رحیمی می‌گوید: «این جاده بسیار پرتردد است. بخش مهمی از سبزی مورد نیاز شهر تهران از طریق این جاده از روستاهای ری به مرکز شهر ارسال می‌شود. کم‌عرض بودن این جاده مشکلات زیادی را ایجاد کرده و بعضاً شاهد وقوع تصادف‌های مرگبار در این محدوده بودیم.» به گفته رحیمی تعریض جاده شهید یزدانی کار چندان دشواری نیست. او ضلع شمالی جاده را که حریم راه‌آهن است، نشان می‌دهد و می‌گوید: «رسیدگی و نگهداشت جاده‌ها و خطوط راه‌آهن هر۲ در دایره مسئولیت‌های یک وزارتخانه است و عجیب است که مسئولان وزارت راه برای تعریض این جاده و ایمن‌سازی آن حاضر نیستند هیچ قدمی بردارند.»
او می‌گوید: «در بخشی از حریم راه‌آهن که حالا با دیوارکشی از محله جدا شده، چند حلقه چاه بود که آب آنها مورد استفاده اهالی قرار می‌گرفت. بعد از دیوارکشی این چاه‌ها هم در حریم راه‌آهن قرار گرفت. بارها از مسئولان راه‌آهن خواسته‌ایم با ۴ یا ۵ متر عقب‌نشینی، به عریض‌تر شدن جاده شهید یزدانی کمک کنند اما آنها کوچک‌ترین همکاری در این زمینه نداشتند.» یوسف شمس هم در تأیید صحبت‌های شورایار محله می‌گوید: «خوشبختانه برای عقب‌نشینی شرکت راه‌آهن و تعریض این جاده هیچ معارضی وجود ندارد. تنها معارض وجود یک پست برق است که آن هم با توجه به اعلام آمادگی مسئولان اداره برق مبنی بر انتقال آن به مکانی دیگر قابل حل است.»
بخشی از جاده شهید یزدانی را پیاده طی می‌کنیم تا به تقاطع آن با خیابان شهید رجایی می‌رسیم. جایی که به اصطلاح ایستگاه تاکسی‌های خط قوچ حصار است. رانندگان با دیدن ما، به طرفمان می‌آیند تا درخواست‌هایشان را به گوش مسئولان برسانند. خواسته آنها ایجاد ایستگاهی با حداقل امکانات رفاهی است. این خواسته آنها در صورت برآورده شدن به ایمن‌تر شدن جاده شهید یزدانی هم کمک خواهد کرد، چراکه توقف تاکسی‌ها آن هم درست در نقطه تلاقی جاده شهید یزدانی با خیابان شهید رجایی علاوه بر ایجاد ترافیک مشکلاتی را برای تردد عابران پیاده ایجاد می‌کند.
پل عابر بلااستفاده
درست در نقطه تلاقی جاده شهید یزدانی با خیابان شهید رجایی پل عابرپیاده‌ای خودنمایی می‌کند که تقریباً هیچ عابری از آن استفاده نمی‌کند. رحیمی می‌گوید: «این پل امکان مکانیزه شدن دارد و در صورت تجهیز آن به پله‌های برقی بیشتر مورد استفاده اهالی قرار خواهد گرفت. بسیاری از افراد مسن و بیماران امکان استفاده از آن را ندارند و سایر شهروندان هم گذشتن از عرض خیابان رجایی را به استفاده از آن ترجیح می‌دهند.»
کوچه‌هایمان را مزین کرده‌ایم
در اوایل انقلاب و دوران دفاع مقدس اینجا محله کوچکی بود و مثل امروز گسترش پیدا نکرده بود. اهالی همان محله کوچک دین خود را تمام و کمال به انقلاب ادا کردند که تقدیم ۳۰ شهید دلیل این مدعاست. یوسف شمس که خود نظامی است و ۸ سال در مناطق عملیاتی حضور داشته می‌گوید: «کوچه‌هایمان را به نام شهیدان‌مان مزین کرده‌ایم. ما دین‌مان را ادا کردیم و حالا حق داریم اندکی توجه مسئولان را مطالبه کنیم.»
یادی از یک خیّر اقلیت
شمس یادی از یک هموطن زرتشتی به نام «بندریان» می‌کند و می‌گوید: «بندریان حدود ۱۵ سال قبل ۳ قواره زمین را در اختیار اهالی محله قرار داد تا برای ساخت مسجد مورد استفاده قرار گیرد. ما دور این زمین‌ها را دیوار کشیدم تأسیسات مختصری هم در آن ایجاد کردیم و تابلویی بالای سردر آن نصب کردیم که بر روی آن نوشته شده مسجد بقیه‌الله(عج) و منتظر هستیم تا خیّرانی پیدا شوند و به ساخت این مسجد کمک کنند.»
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*منتشر شده در همشهری محله منطقه ۲۰در تاریخ ۱۳۹۴/۰۳/۱۸
نظر شما