به گزارش بی‌بی‌سی قرار است در این ماموریت سفینه بدون سرنشین کپلر به دور خورشید بگردد و فضایی را که حدود 100 هزار ستاره مانند خورشید در خود دارد کاوش کند. کپلر توسط یک موشک دلتا 2 از پایگاه فضایی کیپ‌کاناوارال در فلوریدا به فضا پرتاب شد.
دکتر اداورد ویلر یکی مسئولان این پروژه در ناسا در این باره گفت: این یک ماموریت تاریخی است و تنها یک ماموریت علمی نیست. این ماموریت به برخی پرسش‌های بنیادی بشر خواهد پرداخت؛ سوالاتی که بخشی از کدهای ژنتیکی ما شده‌اند؛ از وقتی که اولین انسان‌ها سرشان را به سوی آسمان بلند کردند و گفتند: آیا ما تنهاییم؟
کپلر که بزرگ‌ترین دوربینی را با خود دارد که تا به حال به فضا ارسا شده است قرار است در این ماموریت اجرام فضایی را که به دور ستاره‌هایی همچون خورشید می‌گردند کاوش کند؛ اجرامی که به خاطر قرار گرفتن در مناطق گرم به آن‌ها سیاره‌های قابل سکونت گفته می‌شود و احتمال می‌رود بر سطح آن‌ها آب مایع وجود داشته باشد.
از میان 300 سیاره فراخورشیدی که تاکنون کشف شده‌اند تنها تعداد اندکی گمان می‌رود که همانند زمین صخره‌ای باشند و بیشتر آن‌ها تقریبا هم‌اندازه زمین هستند. بیشتر این اجرام غول‌های گازی همچون مشتری یا اجرامی یخی همچون نپتون هستند. اما این کشف به جای این که نشان‌دهند کمبود چنین اجرامی باشد درواقع نشان‌گر ضعف فن‌آوری بشری است. کپلر چیزی است که ناسا امیدوار است با استفاده از آن دانش بشری را در این باره ارتقا دهد.[آشنایی با منظومه شمسی]
کپلر در این ماموریت تاریک و روشن شدن ستاره‌ها هنگامی که یک سیاره از جلوی آن‌ها رد می‌شود بررسی می کند تا از این طریق به ماهیت سیارهها دست پیدا کندجیمز فنسون مدیر پروژه کپلر در ناسا در این باره می‌گوید: اگر قرار بود کپلر به یک شهر در زمین نگاه کند می توانست کم و زیاد شدن یک دالان را هنگامی که یک نفر از آن رد می‌شود تشخیص دهد. تشخیص سیاره‌های هم‌اندازه مشتری که از جلوی ستاره‌ای رد می‌شوند مانند تشخیص تاثیری است که یک پشه هنگام عبور از جلوی یک چراغ ماشین به جا می‌گذارد.
وی در ادامه می‌گوید: پیدا کردن سیاره‌های هم‌اندازه زمین همانند تشخیص اثری است که یک کک هنگام عبور از همان چراغ ماشین به جا می‌گذارد.
ویلیام بروکی یکی از دانشمندان این پروژه هم در باره کار کپلر می‌گوید: ما گستره پهناوری از ستاره‌ها را رصد خواهیم کرد؛ از ستاره‌ها کوچک و سرد که سیارهها برای گرم ماندن باید در نزدیکی آن‌ها مدارگردی کنند گرفته تا ستاره‌هایی بزرگ‌تر از خورشید که سیارهها برای جلوگیری از سرخ شدن باید به اندازه کافی از آن‌ها دور باشند.
اگر قرار باشید این ماموریت سیاره‌هایی هم‌اندازه زمین در مناطقی که انتظار می‌رود سیاره‌های قابل سکونت در آن‌ها باشند پیدا کند، آن‌ها را احتمالا در اطراف ستاره‌ای کوچک‌تر از خورشید خواهد یافت.
سیارات در اطراف این ستاره‌ها در فاصله نزدیک‌تری مدارگردی می‌کنند و به همین خاطر زودتر یک دور کامل می‌زنند. این به معنا است که کپلر زودتر آن‌ها را پیدا خواهد کرد و تلسکوپ‌های زمینی زودتر وجود آن‌ها را تایید خواهند کرد. اما پیدا کردن هر سیاره‌ای که هم‌اندازه زمین باشد دست‌کم سه سال طول خواهد کشید.
کپلر برای پیدا کردن این سیارهها به مدت سه سال و نیم به محدوده‌ای از فضا که 100 هزار ستاره در آن قرار دارد خیره خواهد ماند و به دنبال لحظه‌ای خواهد گشت که نور این ستاره‌ها کم یا زیاد شود. مداری که کپلر در آن قرار خواهد گرفت بالاتر از زمین خواهد بود تا احیانا سیاره ما مانع دید کپلر نشود.
دکتر بروکی از دیگر یافته‌های احتمالی این ماموریت را دانسته‌های جدیدی در باره دیگر منظومه‌های ستاره‌ای و نحوه تشکیل شدن آن‌ها می‌داند.
