گریزگاهی از خشم بدروزگار و بدسرنوشتی ندارند، اگر بپذیریم چتر حمایت دولت بر سر کسانی است که اتفاقا مستحقند، باید بپذیریم که دولت وظیفه دارد چتر حمایتی رفاهی‌اش را بر سرگروهی از مردم که دچار مشکل هستند، بگستراند.
باید بپذیریم که حمایتی که از این افراد می‌شود باید در شأن و درخور آدمی باشد. شاید ناچار باشیم حتی بپذیریم که بسیاری از مشکلات این افراد را شرایط اقتصادی جامعه به‌وجود آورده است، حتی اگر این را هم نپذیریم، نمی‌توانیم نگران باشیم که مبادا وقتی کمک‌های دولت آنقدر زیاد باشد که همه مردم هوس کنند بروند زیر چتر حمایتی دولت.
نترسیم از اینکه این چتر حمایتی جای گرم و نرمی است برای کسانی که برای بهبود اوضاع و شرایط شان کاری از پیش نمی‌برند و مبادا دولت سفره رایگانی چیده و به همه آدم‌هایی که زیر چترند خیلی خوش گذشته. براساس آخرین آمار 9میلیون نفر در ایران زیر چتر ایستاده‌اند و منتظرند تا دولت فکری به حالشان بکند؛
هر چند این آمار 9 میلیون نفری سال‌هاست که کم و زیاد نشده و پای ثابت همه پیش‌بینی‌هاست.
بهتر است مسئولان دولتی به این باور ایمان بیاورند که آنکه متواضعانه دست یاری به سویشان دراز کرده، از بد حادثه مستمری بگیر و تحت پوششی شده است.
کسی به فکر این 200 هزار تا هست؟
وقتی هفته پیش مدیرکل دفتر برنامه‌ریزی و فناوری اطلاعات کمیته امداد اعلام کرد که سالانه حدود 200 هزار خانوار پشت نوبت حمایت کمیته امداد می‌مانند، در حالی‌که امکان تحت پوشش قرار دادن شان فراهم نیست، توجه عمومی را به این نکته مهم جلب کرد که کسانی هستند که نیازمند کمک جدی‌اند اما یاریگری نیست.
حسین هوشیاری مهم‌ترین دلایل را برای سرازیر شدن به سوی کمیته امداد هزینه‌های کمر شکن درمان، مسکن یا ودیعه مسکن اعلام کرد. او که این تعداد 200 هزار نفری را ثابت اعلام کرده و افزوده بود: مراجعان جدید بالاخص با فشار اقتصادی نیمه دوم سال تعداد آنها به‌شدت رو به افزایش است.
قانون اجرا نمی‌شود
گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، نشان از این دارد که نهادهای حمایتی در پرداخت مستمری از قانون پیروی نکرده‌اند.
این مرکز در گزارشی که آخر هفته پیش منتشر کرد، با تاکید بر افزایش تعداد خانوارهای تحت پوشش کمیته امداد آورده‌است: میانگین مستمری دریافتی خانوارهای تحت پوشش در حال حاضر حدودا نصف آن چیزی است که در قانون برنامه چهارم پیش‌بینی شده است که در مقایسه با شاخص هزینه زندگی و هزینه ماهانه دهک اول، رقم قابل اعتنایی نبوده و تکافوی هزینه‌های ضروری خانوارها را ندارد.
در این گزارش همچنین آمده است: مطابق آمار و اطلاعات موجود تعداد خانوارهای تحت پوشش کمیته امام خمینی طی این مدت با 7/30 درصد افزایش از حدود 4/1 میلیون خانوار به 82/1 میلیون خانوار و جمعیت تحت پوشش از حدود 4میلیون نفر در سال 1379 به 5/4میلیون نفر در سال 1386 افزایش یافته‌است.
جابه‌جایی دهکی
وزیر رفاه آخرین اظهار نظرش را نسبت به رسوب کردن 200 هزار خانوار اینگونه بیان کرد: شما هر قدر خدمات را در بخش حمایتی گسترش دهید و رقم‌ها را بالا ببرید، یک جابه‌جایی دهکی صورت می‌گیرد؛ یعنی یک دهک جدیدی متقاضی تحت پوشش قرار گرفتن می‌شود.
عبدالرضا مصری معتقد است که اگر رقم پرداختی به‌عنوان مستمری برای خانواده‌های تحت پوشش نهادهای حمایتی افزایش پیدا کند، تعداد متقاضیان خیلی بیشتر از جمعیت پیش‌بینی شده خواهد بود.
با اینکه نهادهای حمایتی هنوز نتوانسته‌اند رقم تعیین شده در قانون را به مددجویان پرداخت کنند، وزیر رفاه بر این باور است که هرقدر رقم پرداختی بالاتر برود متقاضی بیشتر می‌شود.
مصری ادامه داد: اگر رقم حمایتی را فردا 200 هزار تومان کنید، دیگر200 هزار نفر پشت نوبت نخواهند بود، بلکه 5 میلیون نفر متقاضی دریافت خدمات می‌شوند؛ چرا که این رقم برای تحت پوشش قرار گرفتن می‌ارزد و آن موقع من هم می‌روم تا مددجو شوم و تحت پوشش قرار بگیرم.
بهتر است به این باور برسیم که کسانی که تحت پوشش نهادهای حمایتی‌اند واقعا نیازمند کمک هستند، از سوی دیگر بهتر است بپذیریم که پرداخت رقم‌های ناچیز و جامه عمل نپوشاندن به قانون، مسئله را حل نمی‌کند، صورت مسئله را پاک می‌کند.
