کشور هزار جشن

به گزارش همشهری آنلاین، بیشتر شهرها و روستاهای اسپانیا جشن‌های مخصوص به خود را دارند؛ جشن‌هایی که معمولا پر زرق و برق، هیجان‌انگیز و بی‌نهایت پر سر و صداست. این جشنواره‌ها که تعداد آنها تقریبا ۳ هزار تایی می‌شود، معمولا پیشینه‌های کهن دارد و بیشتر آنها به ریشه‌هایی مذهبی باز می‌گردد. بعضی از این مراسم‌ با آیین‌های مذهبی همراه است اما در بیشتر آنها مردم به خیابان‌ها می‌ریزند و مشغول اجرای مراسم و شادی می‌شوند.

یکی از این جشن‌های پرهیجان گاوبازی است که در بعضی شهرهای بزرگ یک سری مسابقات گاوبازی ترتیب می‌دهند و دربعضی شهرهای دیگر گاوها را در خیابان رها می‌کنند تا دیوانه وار به دنبال مردم بدود و آنها فریاد کشان فرار کنند.  

جشنواره گاوبازی در والنتیسیا، مادرید، سویل و بسیاری دیگر از شهرهای اسپانیا برگزار می‌شود. هر سال از ۷ تا ۱۴ جولای هزاران نفر از سراسر جهان چمدان‌هایشان را می‌بندند تا به جشنواره گاوبازی پامپلونا بروند. دراین میان جشنواره پامپلونا یکی از جشن‌هایی است که مردم گاو جنگی وحشی را در خیابان رها می‌کنند و با او به تفریح می‌پردازند.

در روز برگزاری جشن تمامی افرادی که می‌خواهند در این مراسم شرکت کنند با پوشیدن لباسی سفید رنگ و بستن دستمالی قرمز به دور گردنشان در خیابان سانتو دومنیگو که خیابانی طولانی است و خط آغاز جشن به شمار می‌رود، دورهم جمع می‌شوند. ناگهان چند گاو وحشی در یک زمان معین در خیابان‌ها رها می‌شوند و همه افراد فریاد کشان سعی می‌کنند تا جانشان را بردارند و فرار کنند.

بعضی‌ها هم که شجاع‌تر هستند برای اینکه هیجان گاوبازی را بالا ببرند به گاو نزدیک می‌شوند و با تحریک کردن او سعی می‌کنند تا گاو را خشمگین‌تر کنند و در نتیجه گاو بیچاره که از دیدن این همه آدم گیج شده، خشمگین‌تر از همیشه به سمت شرکت کنندگان حمله ور می‌شود.

افراد سالمند که چندان توان دویدن ندارند ترجیح می‌دهند که از بالکن ساختمان‌های واقع در خیابان به مشاهده این جشن خطرناک و هیجان‌انگیز مشغول شوند و گاوبازان نترس را تشویق کنند. البته آنها لباس مخصوص جنگ را برتن می‌کنند؛ فقط به میدان پا نمی‌گذارند. هنگامی‌که گاوها به آخر خیابان می‌رسند آنها را وارد قفس‌هایی می‌کنند تا روز بعد درمیدان گاوبازی به مبارزه گاوبازان حرفه‌ای بروند و در یک نبرد تنگاتنگ یا کشته شوند یا رقیب را از پا در آورند. 

جنگ گوجه فرنگی‌ها 

از دیگر فستیوال‌های پرهیجان اسپانیا، لا توماتینا - جنگ با گوجه فرنگی‌ها- است؛ جنگی که در آخرین چهارشنبه ماه آگوست هر سال در شهر بونول واقع در ناحیه والنتیسیای اسپانیا اتفاق می‌افتد. در این روز خاص هزاران نفر از اقصی نقاط جهان به شهر بونول اسپانیا سفر می‌کنند تا در لاتوماتینا، نبرد یک ساعته با گوجه گندیده‌هایی به وزن ۱۰۰ تن که برای آن روز مهیا شده شرکت کنند.

شب قبل از جنگ، مسابقه پائلا - پختن یک غذای سنتی- در اسپانیا برگزار می‌شود و در آن خانم‌ها باید سرتا پا سفید بپوشند و آقایان پیراهنی بر تن نداشته باشند. این جشنواره اولین بار در سال ۱۹۴۵ برگزار شد اما تا سال ۱۹۵۲ هنوز به‌طور رسمی شناخته نشده بود. از آنجایی که در روز جشن همه به هم گوجه پرت می‌کنند و پرت کردن گوجه‌ها مساوی با ترکیدن آنها و پخش شدن گوجه لهیده در خیابان است، از این رو پیش از شروع لاتوماتینا کاسبان شهر سردر مغازه‌های خود را با پرده‌های پلاستیکی می‌پوشانند تا در و دیوار مغازه‌شان کثیف نشود.  

هنوز به طور کامل مشخص نیست که لاتوماتینا ریشه در چه سنتی دارد اما این جنگ از سال ۱۹۴۵ یکی از سنت‌های بسیار مهم شهر بونول به شمار می‌رود. البته در رابطه با سرمنشأ این جشن نظریه‌های گوناگونی وجود دارد که معروف‌ترین آن حمله گروهی از مردم ناراضی با گوجه فرنگی به اعضای شورای شهر در روز جشن است.

یکی دیگر از داستان‌های شکل‌گیری لاتوماتینا این است که یک‌روز دو دوست مشغول غذا خوردن بودند که بینشان بحث پیش می‌آید و کار به جایی می‌کشد که آنها غذاهایشان را به طرف یکدیگر پرت می‌کنند. نزاع و درگیری به خیابان کشیده می‌شود و ناگهان دوستان هر یک از آن دو به کمک آنها می‌شتابند و خلاصه همه شروع به پرتاب کردن تمام خوارکی‌های دم دستشان از جمله گوجه‌های میوه فروشی می‌کنند.

دلیل آغاز چنین فستیوالی هر چه باشد چندان مهم نیست؛ بلکه مهم این است که این کار آن‌قدر لذت بخش بود که مردم ترجیح دادند در سال‌های آینده هم آن را تکرار کنند. البته این جشن در دوران حکومت فرانسیسکو فرانکو به دلیل عقاید عجیب وغریب‌ او منحل شد اما پس از دهه ۷۰ و مرگ او دوباره این جشن گوجه‌ای به راه انداخته شد. امروزه لاتوماتینا یکی از مهم‌ترین جشنواره‌های تابستانی اسپانیا محسوب می‌شود.  

شهر در محاصره پرتقال‌ها

یکی از فستیوال‌هایی که همه ساله در ماه فوریه در ایتالیا برگزار می‌شود، نبرد پرتقالی است. این جشن بسیار شبیه به لاتوماتیناست؛ با این تفاوت که مردم به جای گوجه‌فرنگی، پرتقال به سمت یکدیگر پرتاب می‌کنند. در طول مراسم جشن تمام شهر ایورآ پرتقال باران می‌شود.

در هر گوشه و کنار شهر ظرف‌های بزرگی پر از دانه‌های خوراکی که همراه آنها سوسیس پخته هم سرو می‌شود به چشم می‌خورد. مردم دراین روز به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ یک گروه سوار بر گاری می‌شوند و خود را شبیه سربازهای قرون وسطایی در می‌آورند و گروه دیگر هم مردم عادی کوچه و خیابان هستند.

آنها در میدان اصلی شهر گردهم می‌آیند و با پرتاب پرتقال جشن را شروع می‌کنند. در ابتدا مردم به جای پرتقال، دانه‌های خوراکی را به سمت یکدیگر پرتاب می‌کردند اما رسم دیگری این قانون را تغییر داد. در گذشته از آنجایی که پرتقال در شهر ایورآ میوه کمیابی بود اگر دختری آن را به سمت خواستگارش پرتاب می‌کرد نشان قبول کردن فرد به عنوان همسر آینده‌اش بود. با گذشت زمان، این سنت با جشن پیروزی علیه فرمانروای ستمگر در آمیخت و پرتقال جایگزین دانه‌های خوراکی شد.

منبع: سرنخ - هفته‌نامه‌حوادث و شگفتی‌ها - شنبه ۲۲ اسفندماه۱۳۸۸ .