همشهری آنلاین‌ـ ثریا روزبهانی: «ساخت کتابخانه همچون کاشتن نهال است که برای مدت طولانی باقی می‌ماند و نتیجه‌اش برای همگان مطلوب است.» این حرف‌های خیری است که با سرمایه‌اش سعی کرده کاری برای کودکان،نوجوانان و جوانان انجام دهد.دغدغه شعیبی توسعه فضای فرهنگی است و سعی می‌کند با حمایت دوستانش در این زمینه کارهای جدی انجام دهد. او می‌گوید: «با همکاری وزارت آموزش و پرورش و حمایت دوستانم، برخی مدارس محله‌های محروم تهران را هوشمند کردیم. با انجام این کار متوجه شدم که جوان‌ها و کودکان نابغه بسیاری در این مرز و بوم زندگی می‌کنند که به دلیل نداشتن امکانات، ناشناخته باقی می‌مانند و استعدادهای آنها شناسایی نمی‌شود.»
گزارش‌های خواندنی بیشتر را اینجا دنبال کنید
پیشرفت در گرو داشتن امکانات
شعیبی درباره ساخت کتابخانه در چیتگر حرف‌های جالبی برای گفتن دارد:« محیط کارم روبه‌روی جنگل چیتگر است،برای همین هر روز جوانان و نوجوانان بسیاری را می‌بینم که برای گذراندن اوقات فراغتشان به اینجا می‌آیند.با فکر کردن و مشورت گرفتن از افراد متخصص به این نتیجه رسیدیم که ساخت کتابخانه برای رفع نیازهای علمی و آموزشی در این فضا مفید است. معتقدم این فضای فرهنگی می‌تواند به رشد و شکوفایی جوانان کمک کند و سطح مطالعه شهروندان را هم افزایش دهد. البته در همین زمینه جلساتی با شهردار ناحیه و شهردار منطقه ۲۲ برای معرفی مکان مناسب داشتیم و در نهایت مکان فعلی انتخاب شد و کتابخانه چیتگر به مساحت ۷۵۰مترمربع ساخته شد. امیدوارم که این مکان فرهنگی و آموزشی برای همیشه ماندگار باشد و به یک پایگاه موفق علمی تبدیل شود. اگر برای جوان‌ها آرامش و امکانات را فراهم کنیم، حتما نتایج مطلوبی خواهیم گرفت.»
شعیبی از موفقیت دانش‌آموزان یکی از مدارس بعد از هوشنمدشدن مدرسه تعریف می‌کند:« بعد از هوشنمدشدن یکی از دبستان‌ها، وقتی با معلمان آن مدرسه گفت‌وگو کردم متوجه شدم دانش‌آموزان در درس‌هایشان پیشرفت بسیاری داشتند و حتی برخی از دانش‌آموزان با پس اندازهایشان رایانه خریدند تا بتوانند بهتر درس بخوانند.» او می‌گوید:« وقتی کار نیکی انجام می‌دهید، دعای خیر مردم همراهتان است و این دعا باعث می‌شود تا فردایتان بهتر از امروزتان باشد. این معامله صدردرصد نتیجه‌اش برد – برد است و چه سودی بالاتر از ارتقا سطح سواد و دانسته‌های شهروندان.»
معامله با خدا
وقتی از شعیبی درباره هزینه‌هایی که برای ساخت این کتابخانه می‌پرسیم، در جوابمان می‌گوید: «اگرکاری را که بخواهید انجام بدهید از روی علاقه و عشق باشد، هزینه‌اش را حساب و کتاب نمی‌کنید و اصلاً متوجه هم نمی‌شوید که برای این کار چقدر هزینه صرف کرده‌اید. اگر شهروندان و جوان‌ها بتوانند از این فضا بهره‌ببرند، خستگی از تن من در می‌رود و هزینه‌های مالی‌اش هم دیگر معنایی پیدا نمی‌کند. در واقع هزینه‌هایی که در این مسیر صرف می‌شود، چندین برابر شده و برمی‌گردد. این یعنی معامله با خدا برای دانش‌افزایی شهروندان. از صاحب یک کتابفروشی پرسیدم که کار و کاسبتان چطور است؟ گفت خراب. چراکه معمولاً فردی که پول و کار دارد، زمان کتاب خواندن ندارد و فردی که می‌خواهد کتاب بخواند، پول خرید کتاب را ندارد. امیدواریم که از طریق این کتابخانه افراد علاقه‌مند به مطالعه بتوانند بخشی از نیازهای فرهنگی‌شان را تأمین کنند و کمک کنند که فردایشان بهتر از امروز باشد.»
نظر شما