این عصا، ابتکار یک عکاس شهر بریستول کشور انگلستان بود. «جیمز بیگز» که در اثر سانحه بینایی خود را از دست داد، برای در امان بودن از خطر وسایل نقلیه با یک ابتکار تاریخی، عصایی به رنگ سفید به دست گرفت تا برای همگان به راحتی قابل دید باشد. این عصا همچنین به دلیل بلندی به فرد امکان می‌دهد تا مانع ها و تغییرهای بر سر راه خود را تشخیص بدهد.
بعد از آن ، عصای سفید، نشانه‌ای بین‌المللی برای شناخت نابینایان شد.
16 سال پس از اینکه جیمز بیگز عصای سفید به دست گرفت، دکتر« ناول پری» ریاضیدان و دکتر «جاکوپس تن بروک» حقوقدان آمریکایی در بیانیه‌ای با حمایت از حقوق اجتماعی نابینایان، اعلام کردند که باید فرصت‌های برابر برای افراد بینا و نابینا در نظر گرفته شود.
این بحث و گفت‌وگوها با شروع جنگ جهانی دوم متوقف شد و در سرانجام در سال 1950 قانون عصای سفید تدوین و روز جهانی ایمنی نابینایان مشخص شد.
بسیاری از کشورهای جهان مفاد این بیانیه را پذیرفته‌اند و تمام و یا بخشی از آن را به عنوان قانون اجرا می‌کنند.
حق استفاده آزادانه از خیابان‌ها، پیاده‌روها و ، حق استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی مانند هواپیما، قطار، اتوبوس، کشتی و حق فعالیت و کار در بخش‌های دولتی و مدرسه ها با شرایط مساوی مانند دیگر افراد جامعه، از جمله مفاد قانون عصای سفید است.
در این قانون دولت‌ها مؤظف شده‌اند نابینایان را برای شرکت در امور اجتماعی و اقتصادی تشویق کنند.
عصای سفید جیمز بیگز حالا یک قانون برای 180 میلیون نفری است که مبتلا به اختلالات بینایی هستند و نیم درصد از این افراد در ایران زندگی می‌کنند و 90 درصد از این 180 میلیون نفر نیز ساکن کشورهای در حال توسعه هستند.
در ایران هم مؤسسه عصای سفید، فعال است.
به گفته «محمدتقی سرمدی»، عضو هیأت مدیره امنای مؤسسه عصای سفید ایران،
هم اکنون 150 هزار نابینا در کشورمان زندگی می‌کنند و 500 تا 600 هزار نفر نیز در معرض ابتلا به نابینایی قرار دارند.
همچنین تعداد افرادی که به علت عواملی مانند حوادث، بیماری‌های مختلف چشمی، یک چشمی‌ها و... در خطر نابینایی هستند، سه برابر تعداد نابینایان کشور است.
