بعضی از نگاههای ما به تلخ و شیرین روزگار با شما فرق دارد، اما نه همه نگاههای ما .شما بعضی از صداهای زندگی را می‌شنوید، اما صدا تنها آن چیزی نیست که شما می‌شناسید. زندگی صداهایی دارد که نه با گوش، بلکه با نگاه شناخته می‌شود.
بعضی‌ها صدای شکستن تکه‌چوبی را زیرپای رهگذری می‌شنوند، اما صدای شکستن قلبی زخمی از دلسوزی‌های ویرانگرانه را نه.
کلاس درس یکی از مراکز آموزش ناشنوایان در تهران/ عکس از گلناز بهشتی
بعضی وقت‌ها برای دیگران مدت‌ها حرف می‌زنید و پس از آن می‌بینید که انگار هیچ نشنیده‌اند ، ولی ما در یک نگاه حرف‌های ناگفته را از نگاه شما می‌شنویم. ما برخلاف خیلی‌ها صدای قلب‌‌های زخمی را می‌شنویم. ما صدای محبت را می‌شناسیم. ما صدای دوستی را می‌فهمیم. نیازی نیست که صدای آزاردهنده دلتنگی را بشنویم. نگاه که جاری می‌شود، قلب‌مان خبرمان می‌کند و این احساس را پیدا می‌کنیم که رازها را به شیوه‌ای عجیب از دنیای دانستنی‌ها بیرون می‌آورد و سیراب‌مان می‌کند.
ما در یک نگاه دنیا دنیا حرف می‌فهمیم. ما در یک نگاه باور می‌کنیم آنچه را که برای خیلی‌ها پس از سال‌ها شنیدن اتفاق می‌افتد. ما باور داریم در کنار درهای بسته‌ای که در زندگی همه آدم‌ها وجود دارد، درهایی گشوده به روزهای خوب هم انتظارمان را می‌کشد.
خیلی‌ها فکر می‌کنند که ما در دنیای سکوت زندگی می‌کنیم و به همین دلیل ضعف بزرگی داریم و دلشان برای ما می‌سوزد، اما ما به این احساس آنها نیاز نداریم.
اگر سعی کنید که خوب نگاه کنید، می‌توانید به احساس ما احترام بگذارید و تفاوتها را فراموش کنید. تفاوت وجود دارد و بر ماجراها تأثیر می‌گذارد، اما همیشه راهی برای کنار آمدن با ماجراهای خاص وجود دارد. در دنیایی که متعلق به همه ماست، صداهایی را شما می‌شنوید و رازهایی را ما می‌فهمیم. شما امتیازهایی دارید و ما ویژگی‌هایی. بعضی از تفاوتها نباید ما را از هم دور کند. اگر خوب نگاه کنید، می‌بینید که ما برای کامل شدن به هم نیاز داریم.
