وی البته تمرکز بیش از 4 نفر در هر اتاق را موقتی می‌داند و علت این مشکل را که عمدتاً در خوابگاه‌های دختران وجود دارد، اسکان متمرکز دختران در فضای خوابگاهی می‌داند: «امسال دانشگاه مصلحت دید که همه دانشجویان دختر به جای اسکان در ساختمان‌های پراکنده در سطح شهر، در فضای خوابگاهی اسکان پیدا کنند. برخی از ساختمان‌ها ظرفیتش کمی افزایش پیدا کرد و به 5 نفر در اتاق رسید، ولی، بنا بر این است که ما در سطح کارشناسی تعداد دانشجویان را در حد 4 نفر برای هر اتاق ثابت نگه‌داریم.»
وی با اشاره به اینکه اکثر قریب به اتفاق دانشجویان روزانه که متقاضی استفاده از خوابگاه بوده‌اند، در حال حاضر در خوابگاه‌ها سکونت دارند، می‌افزاید: «حتی دانشجویان نوبت دوم (دانشجویانی که با پرداخت شهریه ثبت‌نام می‌کنند) که طبق قانون، دانشگاه ملزم به دادن سرویس‌های معمول به آنها نیست را هم اسکان داده‌ایم.»
از او می‌پرسیم آیا فکری برای افزایش ظرفیت خوابگاه‌های دانشجویی دارید و آیا اساساً این افزایش ظرفیت را ضروری می‌دانید؟ می‌گوید: «برای دانشگاه تهران در طول دو- سه سال گذشته، 3ساختمان جدید تحویل گرفته‌ایم. دو ساختمان، به جای ساختمان‌های قدیمی تخریب شده احداث شده‌اند. احداث ساختمان‌های جدید با کمک خیرین انجام شده است.
سال قبل بنیاد جمالزاده، خوابگاهی برای دانشگاه تهران ساخت. در تابستان خوابگاه دیگری با مشارکت دانشگاه و یکی از خیرین به نام رسولیان یزدی ساخته شد. آخرین ساختمان نیز هفته گذشته افتتاح شد که دکتر مصلی‌نژاد، از خیرینی که خود فارغ‌التحصیل دانشگاه تهران است، احداث آن را عهده‌دار شده بود.»
اینجا نیز کمی بودجه شاه‌بیت مشکلات است: «بودجه‌های عمرانی دانشگاه تهران در حدی نیست که دانشگاه توان ساختن خوابگاه داشته باشد.»
برایمان جالب است بدانیم که کمک‌های ارائه شده تنها از سوی خیرین و افراد غیردولتی انجام می‌گیرد یا نهادها و ارگان‌های دولتی نیز نسبت به دانشگاه ادای دین می‌کنند!
به گفته دکتر قمصری، شهرداری تهران از نهادهایی است که در ادای دین به دانشگاه تهران پیشگام بوده است. او رضایت خود از این کمک‌ها را پنهان نمی‌کند: «از دکتر قالیباف، شهردار تهران برای بازدید از خوابگاه‌ها دعوت کردیم. آمدند و از مجموعه خوابگاه‌های دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی بازدید کردند. قول مساعدت و همکاری برای رفع برخی نواقص دادند. بلافاصله در همان روزها(اردیبهشت 85) برخی اقلام رفاهی از قبیل یخچال، کولر، اجاق گاز و تلویزیون، تحویل خوابگاه‌ها شد. بحث مرمت آسفالت کوی نیز مطرح بود. در مورد کوی دختران، مرمت انجام شد و در مورد کوی پسران که گستردگی بیشتری دارد، در حال انجام است.
همکاری مناسب دیگر در حوزه فضای سبز کوی بود. ورود شهرداری به لحاظ امکانات تخصصی و مالی‌اش سبب حفظ بهتر این فضا می‌شود. ضمن اینکه فضای سبز کوی در واقع فضای سبز منطقه حساب می‌شود. خوشبختانه از اول مهر این همکاری آغاز شده و فضای سبز تحویل پیمانکار مربوطه شده است.
فضای سبز کوی دانشگاه تهران از مناطقی است که بکر و دست نخورده مانده است. گونه‌های بسیار خوب گیاهی و بعضی بخش‌های جنگلی دارد که قطعاً ورود نیروهای تخصصی شهرداری به حفظ و توسعه آن کمک خواهد کرد.
غیر از مواردی که گفتم و محقق شده است، تدارک انجام همکاری‌های دیگر نیز دیده شده است. بحث رنگ‌آمیزی ساختمان، تجهیزات رفاهی بیشتر و گسترش دستیابی به اینترنت از جمله این بحث‌هاست.
از درخواست‌هایی که من به صورت مکتوب با دکتر قالیباف مطرح کرده‌ام و دانشجویان هم در جلسه‌ای که با ایشان داشتند مطرح کردند، امکان دسترسی به اینترنت در اتاق‌هایشان بود. تعداد زیادی از دانشجویان ما دانشجوی دوره کارشناسی ارشد و دکترا هستند و بسیار مناسب خواهد بود که پژوهش‌های علمی‌شان را بدون اتلاف وقت در محل استقرار و استراحتشان انجام دهند. بررسی‌های فنی مرتبط با این مسئله در حال انجام است و امیدواریم این آرزوی دانشجویان جامه عمل بپوشد.»
از قمصری، درباره وضعیت غذایی دانشجویان پرسیدیم و از اعتراضاتی که نسبت به کیفیت غذا وجود دارد، گفتیم. اینجا نیز بحث اعتبارات تخصیص یافته مطرح شد و محدودیت‌هایی که در این حوزه وجود دارد: «مواد اولیه از طریق صندوق به ما تحویل می‌شود و در این حوزه ما امکان مانور زیادی نداریم. طبیعتاً همه مانور ما در محدوده اعتباراتی است که تخصیص پیدا می‌کند. پیش‌بینی شده بود که این سیستم تغییر بکند، ولی هنوز محقق نشده است. محدودیت اعتبارات سبب می‌شود که همه در خواست‌های بچه‌ها را نتوانیم اجابت بکنیم.»
البته علاوه بر بحث کیفیت و بهداشت، نوع غذای سلف‌ها و عدم تنوع در برنامه غذایی نیز همواره مورد انتقاد دانشجویان بوده و هست. معاونت دانشجویی- فرهنگی دانشگاه تهران در حال بررسی ایجاد سلف‌های آزاد دانشجویی است که برنامه غذایی را متنوع کند. البته طبیعی است که قیمت غذاهای ارائه شده در سلف‌های آزاد گران‌تر خواهد بود که عملاً همه دانشجویان از تنوع ایجاد شده بهره‌مند نخواهند بود.»
قمصری درباره طرح سلف‌های آزاد می‌گوید: «این کار، از برنامه‌هایی است که دنبال می‌کنیم. می‌کوشیم شرایط تغذیه کمی تغییر بکند. با شرکت‌هایی صحبت کرده‌ایم ولی هنوز نهایی نشده است و به همین دلیل هنوز اعلام نکرده‌ایم.
برنامه‌هایی داریم که در کنار غذای دانشجویی در سلف‌های آزاد، غذاهای دیگری نیز عرضه شود و دانشجویانی که به هر دلیلی علاقه‌مندند غذای دیگری صرف بکنند، این امکان برایشان فراهم بشود.»
از برنامه‌های قابل توجهی که معاونت دانشجویی پیگیر اجرای آن است، برنامه گسترش ورزش همگانی است.
قمصری در این باره می‌گوید: «ما تلاش می‌کنیم جمعیت بیشتری را وادار به تحرک بکنیم. البته تلاش ما جنبه صرفاً تشویقی ندارد، بلکه می‌کوشیم با برنامه‌ریزی، این هدف را پیش ببریم. در همین راستا صحبت‌هایی با شهرداری انجام شده و در مورد جاده‌های سلامتی قول مساعدی گرفته‌ایم. یک نمونه از این جاده‌ها را در خوابگاه دختران ساخته‌ایم که اگر وسایل تمرین و نرمش در حاشیه‌اش کار گذاشته شود، استفاده خواهد شد.»
از قمصری درباره برنامه‌های رفاهی دیگر معاونت دانشجویی و فرهنگی می‌پرسیم. وی از گسترش خدمات تخصصی به عنوان بخشی از برنامه‌های آینده معاونت نام می‌برد و می‌افزاید: «مرکز مشاوره به عنوان یکی از ضروری‌ترین و مفیدترین بخش‌های دانشگاه است. ما یکی از بزرگ‌ترین و توانمندترین مراکز مشاوره را داریم که شعبی را در خوابگاه‌ها دارد. از اقداماتی که انجام داده‌ایم راه‌اندازی مشاوره تلفنی است. البته توسعه و گسترش مرکز بهداشت و مرکز مشاوره همچنان در دستور کار ماست.»
قمصری با اشاره به همکاری شهرداری تهران با دانشگاه از نهادها و سازمان‌های دولتی می‌خواهد که هزینه کردن در بخش آموزش را نه به عنوان هزینه؛ که با دید سرمایه‌گذاری بنگرند: «باید در برنامه‌ریزی، به مسائل آموزشی به عنوان آیتم هزینه‌ای نگاه نشود، به عنوان آیتم سرمایه‌ای نگاه کنیم. سرمایه‌گذاری با هر مقداری که در این بخش و هر مقدار که سرمایه‌گذاری شود، سود و بازده مناسب و متناسب را خواهد داشت. اگر ما به آموزش به عنوان مقوله‌ای سرمایه‌ای بنگریم، در برنامه‌ریزی کلان، با دست و دل بازتر به آن توجه می‌شود و به یقین کشور سود بیشتری از آن خواهد برد.»
