اما اگر خوش شانس باشیم، این سیارک که اکنون لقب تروریست فضایی به آن داده شده، در سال ۲۰۲۹ در فاصله ۴۰ هزار کیلومتری (مدار ماهواره‌های مخابراتی) از کنار زمین عبور می کند.
ورد گفتن و به آینده بهتر دل بستن، بهترین راه اجتناب از خطر برخورد حتمی یک سنگ بزرگ آسمانی با زمین، و کار درست و منطقی نیست.
این برخورد، اقلیم کره زمین را تغییر خواهد داد، اگر این سیارک در دریا سقوط کند، یک سونامی بسیار بزرگ را بوجود آورده و میلیون ها تن آب را بخار می سازد که در نتیجه به مدت طولانی مانع رسیدن نور خورشید به زمین می گردد. به بیان دیگر این یعنی پایان حیات در زمین !
بدبختانه، روش های محافظت از سیاره زمین در برابر بمباران احتمالی سیارک ها و دیگر اجرام آسمانی هنوز نوپا و تازه‌اند و باید در یک سیستم موثر جهانی مبارزه با سیارک ها، بررسی شوند.
یکی از راه های ممکن برای مبارزه با اپوفیس، تغییر مدار آن بوسیله کشش گرانشی می باشد ( یک سفینه بدون سرنشین که بتواند سیارک را از مدار فعلی آن خارج سازد). سیارک را می توان توسط چاشنی هسته ای بمباران کرد. با اینکه این روش از نظر تکنیکی قابل اجرا است اما از نظر سیاسی فعلأ غیر ممکن می باشد: زیرا استفاده از سلاح هسته‌ای در فضا ممنوع می باشد!
اما روسیه گام هایی را در جهت بهبود و اصلاح رصد و بررسی خطرات متجاوزین فضایی برداشته است.
به گزارش آسمان پارس، نمایندگی فضایی روسیه همراه با وزارت دفاع و اکادمی علوم آن کشور یک برنامه مبارزه با سیارک ها را آغاز نموده و اولین گام در جهت تحقق این برنامه، نصب یک رادار مخصوص در تلسکوپ 70 متری در اوسیریسک (Ussurisk) می‌باشد.
این رادار سیگنال های منعکس شده از اجرام فضایی را جمع آوری می کند. انجمن تولید و تحقیق لاووچکین روی یک برنامه فضایی برای سالهای 2012 تا 2014 که طبق آن هر اطلاعاتی در مورد اپوفیس جمع آوری می‌شود، کار می کند. همچنین یک سلسله تجربیات بخاطر بررسی اینکه آیا می توان مدار سیارک را بوسیله فشار پایدار انرژی تغییر داد نیز در حال برنامه ریزی می‌باشد. با این هدف یک سفینه بدون سرنشین در حال ساخت می‌باشد و چندین سناریوی مختلف پرواز نیز در نظر گرفته شده است.
اگر برنامه مبارزه با سیارک ها با موفقیت همراه باشد، در آن صورت دانشمندان سراسر جهان می توانند سیارک را با دقت بیشتر نظارت و احتمال خطر آن را ارزیابی و راه‌های منحرف ساختن آن از مسیر را در نظر بگیرند. یک پایگاه اطلاعاتی بین المللی در مورد مدار اجرام سماوی، پیش بینی می‌کند که در 120 سال آینده 6 سیارک بزرگ زمین را تهدید می کند. اما امروز تنها سه کشور (روسیه، ژاپن و آمریکا)، اجرام بزرگ سماوی در حال گردش در منظومه شمسی ما را بررسی و نظارت می کنند. روسیه و آمریکا می توانند در مبارزه علیه سیارک ها که آمریکا به صورت خاص به آن علاقمند است، همکاری نمایند.
در نیمه خرداد ماه (زمان بررسی بودجه سال آینده ناسا)، نمایندگان آمریکا از نماینده ناسا درخواست همکاری بیشتر را با سازمان فضایی روسیه داشتند.آمریکایی ها باور دارند که اجرام سماوی مانند اپوفیس تمام بشریت را تهدید می کند. به عقیده یکی از نمایندگان دموکرات کنگره آمریکا که بر افزایش منابع برای همکاری بین المللی سیارک ها در بودجه ناسا تأکید می کرد، آمریکا باید مسئولیت‌ها را با دیگران تقسیم کند.
البته روسیه هم کنار نمی‌ماند، بلکه علاقمند است تا سیستم رادار یا آنتن 70 متری خود را برای ارتباطات عمیق فضایی با دیگران شریک سازد. این دستگاه که در دورترین قسمت شرقی روسیه - کریمه (Crimea) قرار دارد، می‌تواند تجهیزات آمریکا در پورتوریکو و کالیفرنیا را تکمیل سازد.
دو قدرت فضایی جهان با تشریک مساعی می توانند مهمانان ناخوانده خطرناک را از مسیر زمین به جانب دیگری هدایت نموده و خطرات تروریسم فضایی را خنثی سازند.
