روزنامه فایننشیال تایمز آلمان در سرمقاله‌ای نوشت، اینجا باید عامل دیگری در افزایش طولانی‌مدت قیمت نفت دخیل باشد و آن اینکه تقاضای نفتی کشورهای تازه‌صنعتی شده چگونه بر سیاست قیمت‌گذاری تاثیر می‌گذارد.
در کنار دیگر کشورهای آسیایی، چین و هند که به وزنه‌ای سنگین در اقتصاد جهانی تبدیل شده‌اند، فلسفه سابق خود را کنار گذاشته و قیمت‌های سوخت را افزایش داده‌اند.
آنها به جای آنکه نوسان قیمت نفت را از مصرف‌کنندگان پنهان کنند، سیگنال قیمت را به مردم منتقل می‌کنند. برای بیشتر دولت‌ها این گام سیاسی مخاطره‌آمیز، غیرقابل اجتناب بود. اینکه به مردم امکان داده شود همچنان با تعرفه‌ای ارزان سوار خودروهای‌شان شوند و اختلاف قیمت بازار جهانی را پر کرد، با توجه به قیمت‌های کنونی نفت، خودکشی اقتصادی محسوب می‌شد.
اینکه این تغییر رویه با چه قدرتی در قیمت نفت در آسیا انعکاس می‌یابد، به واکنش‌های مصرف‌کنندگان بستگی دارد. اصولا تغییرات قیمت نفت تاثیرات محدودی دارد؛ تحرک کالایی است که مردم در هر کجا به شدت خواهان آن هستند. در همین حال، بزرگ‌ترین مصرف‌کننده نفتی جهان هم از قیمت‌های بالای نفتی بی‌تاثیر نمانده است: از ماه ژانویه آمریکایی‌ها برای اولین بار ظرف 17 سال گذشته در مصرف صرفه‌جویی کردند.
تفاوتی نمی‌کند که گمانه‌زنی‌های صرف چه سهمی را در قیمت کنونی نفت دارند: شرط‌بندی بر مبنای این فرض است که تقاضا برای نفت به طور پایدار از عرضه بیشتر خواهد بود. در صورتی که تقاضا در آسیا بشکند، در این صورت است که باید گمانه‌زنی‌ها به این پرسش‌ها پاسخ دهند که آیا قیمت نفت اساسا سمت و سو می‌شناسد یا خیر.
