موضوعی که به زعم شهرداران کلانشهرها، می‌تواند بسیاری از مشکلات اولیه و ابتدایی شهرها را حل کرده و این نهاد را از یک نهاد صرفا خدماتی به سازمانی تصمیم گیرنده تبدیل کند.
با وجود اینکه لزوم ایجاد مدیریت واحد شهری بارها از سوی بسیاری از مسئولان اجرایی نیز مورد تاکید قرار گرفته، اما تحقق آن هنوز در هزار توی بوروکراسی گم شده‌است.
موضوع تصدی‌گری وظایف 23 گانه که مدت‌ها مورد بحث بود و حتی فراکسیون شوراها و شهرداری‌های مجلس هفتم نیز به آن پرداخت، هنوز محقق نشده‌است؛
وظایفی که شهرداری‌ها در انجام آن با دستگاه‌های مختلف اجرایی تداخل دارند و بسیاری از مشکلات به همین دلیل در شهرها به وجود می‌آید.
از طرفی دیگر، هنوز شهرداری‌ها نتوانسته‌اند از سوی دولت به تعریف مشخصی از درآمد‌ها و منابع تامین آن دست یابند. پس از سال 62 دولت، بودجه شهرداری‌ها را به‌صورت رسمی از ردیف‌های بودجه‌ای خارج کرد و قرار بود که براساس لایحه‌ای تامین اعتبار آن را به مجلس پیشنهاد دهد، این موضوع‌در هاله‌ای از ابهام است.
شهرداری‌ها تاکنون به تعریف مشخصی برای تامین اعتبار دست نیافته‌اند و این امر موجب زیان‌های بسیاری به شهرها شده‌است.شهرداری‌ها به‌عنوان نهاد‌های شتر مرغی که نه بالی برای پریدن دارند و نه تخمی که بگذارند، موقعیتی نامعلوم دارند.
در این میان تنها نهادی که بر وظایف این سازمان نظارت دارد، سازمان شهرداری‌ها و دهداری‌های وزارت کشور است که زیر نظر معاون عمرانی وزیر کشور در حال فعالیت است.
با این همه، سخن گفتن از ایجاد حکومت‌های محلی در کشور، شاید آرزویی باشد که تا سال‌ها دست نیافتنی است.
