بر اساس این گزارش‌ها، هرچند شهرها تنها 4 درصد از مساحت کره زمین را پوشانده‌اند، حجم عظیمی از کربن تولید و منتشر شده در جهان را به وجود می‌آورند که این امر منجر به بحران آب و هوایی در تمامی شهرهای دنیا خواهد شد.
گزارش اتحادیه جهانی انستیتوی دیده‌بان زمین مستقر در واشنگتن اظهار می‌دارد: در قرن‌های پیش بیشتر مردم جهان در سطح جهان در سطح روستا‌ها زندگی می‌کردند اما در سال‌های اخیر بیش از نیمی از مردم جهان در شهرها و حومه شهرها زندگی می‌کنند که علاوه‌بر افزودن به تعداد حجم شهرها اساسا در کاهش درآمدهای شهری نیز تاثیر دارد.
بی برنامگی و آشفتگی شهر نشینی باعث زیان و خسارت عظیمی بر سلامتی و کیفیت محیط، کمک‌های اجتماعی، زیست بوم شناختی و بی‌ثباتی اقتصادی در بسیاری از کشورها خواهد شد.
از 3 میلیارد ساکنان شهری امروز 1 میلیارد نفر در محلات فقیر نشین زندگی می‌کنند؛ محلات فقیر نشین به این معنی که مناطقی که مردم نمی‌توانند نیازهای اولیه خود از قبیل آب تمیز، توالت‌های در دسترس و یا خانه‌های بادوام را تامین کنند.
تخمین زده می‌شود که 6/1 میلیون از ساکنان شهر هر ساله به دلیل کمبود آب تمیز و در نتیجه عدم زه کشی فاضلاب می‌میرند. هر چند این آمار در مقایسه با کسانی که در خیابان‌ها زندگی می‌کنند، به مراتب بیشتر است.
برای کودکانی که در خیابان‌های محله‌های پائین شهر زندگی می‌کنند، تهدیدهایی از قبیل بیماری و شرایط سخت یک امر عادی محسوب می‌شود، حال آنکه تحصیلات و مراقبت برای سلامتی آن اغلب یک آرزوی بعید است. مولی اومرا شیهان رئیس طرح دیده‌بانی جهان معتقد است، اندیشمندان بر این اعتقادند که باید فقر موجود در حاشیه شهرها روی تحصیلات و سلامتی و حتی زیربناهای ساختی ساکنان حاشیه شهرها مورد مطالعه قرار گیرد.
از سال 1970 تا 2000 کمک‌های شهری 60میلیارد دلار تخمین زده شد که این تنها 4درصد از 5/1 تریلیون کمکی است که برای سرمایه‌گذاری نیاز است. یک کمیسیون در آفریقا بیان می‌کند که شهرنشینی بزرگترین و دومین چالش زندگی شهرها پس از بحران جهانی HIV است.
چرا که هم اکنون در حدود 35 درصد از جمعیت آفریقا در شهرها زندگی می‌کنند، اما پیش بینی‌ها نشان می‌دهد که این رقم تا سال 2030 به 50 درصد افزایش یابد.
تحقیقات انجام شده حاکی از این است که ادامه راه جهان به این صورت پایان غم انگیزی خواهد داشت و زندگی در شهرهای آینده به طور عمده اشخاص را برای بیماری‌های بیشتر آماده می‌کند.
رئیس اجرایی UN-HABJTAT در گزارش‌هایی همچنین شرح می‌دهد، آنچه گروه‌های اجتماعی و دولت‌های محلی باید مورد ملاحظه قرار دهند، فقر و همچنین نگرانی‌هایی در مورد محیط زیست است که هر دو نیازمند پشتیبانی شدید هستند. در برخی از دولت‌هایی که استطاعت مالی فوق‌العاده دارند، کار جمع‌آوری کمک‌های مالی از این دولت و شهرهای مدرن جهان کاری ناامید کننده به نظر می‌رسد. شایدبجاست که منتظر یک اتفاق قابل توجه باشیم.
کریستوفر، یکی از نمایندگان انستیتوی دیده‌بانی جهان می‌گوید: این ضروری است که تولید غذا و انرژی به وسیله شهرهای پیشگام درون شهری محدود افزایش یابد.
به عنوان مثال در شهر بوگاتا کلمبیا تلاش بسیاری برای حفظ چهره شهر در برابر تغییرات انجام می‌شود تا آینده‌ای بهتر نصیب این شهر جهان سومی شود.
در بوگاتا مسئولان شهری، اتوبوس‌های شهری و سیستم ترافیک را توسعه می‌دهند تا به کاهش آلودگی هوا و افزایش کیفیت زندگی و الهام بخشیدن طرح‌های مشابه در اروپا و شمال آمریکا و آسیا منجر شود.
شهرهای اطراف جهان به طور قابل ملاحظه‌ای در حال تغییرات آب و هوایی هستند که در نگاه اول این پدیده را می‌توان پاسخی به افزودنی‌های شیمیایی دانست. از 33 شهر مورد بررسی، 21 شهر ساحلی هستند که در سال 2015 با تغییرات شدید آب و هوایی روبه‌رو هستند.
در این میان می‌توان به شهر ساحلی کرایبات اشاره کرد. شهروندان این شهر این کابوس را با خود مرور می‌کنند که در آینده کشور آنها ناپدید خواهد شد.
در فاصله چند سال اندک اندک به وسیله جزر و مدهای عظیم این جزایر بلعیده، نابود شده و خانه‌ها ویران می‌شوند. ساکنان قدیمی‌تر شهر کرایبات می‌گویند که این اتفاق هرگز در گذشته روی نداده‌است. کرایبات شامل 33 جزیره پراکنده است و در کل به وسعت 3860 کیلومتر در نزدیکی خط استوا. بیشترین ترس این مردم جزر و مدهای عظیم است زیرا هیچ‌یک از این جزایر بیشتر از 2 متر از سطح دریا بالا نیستند.
به راستی چه چیزی سبب این جزر و مدهای مرموز است؟ شاید پاسخ این سوال گرم شدن بی‌رویه زمین باشد. وقتی که سوخت‌هایی شبیه نفت و زغال سنگ می‌سوزند، سبب گرم شدن زمین و به دام افتادن گرما در اتمسفر می‌شوند. به دلیل گرمای زمین یخرودها و یخچال‌های قطبی آب شده و به دریاها سرازیر می‌شوند.
دانشمندان عقیده دارند اگر گرمای زمین و آلودگی به همین منوال ادامه یابد تعداد زیادی از شهرها نابود می‌شوند.به هر حال جزایر مرجانی مانند کریبات و جزایر مارشال با پایانی غم انگیز روبه‌رو خواهند بود. این جزایر به‌وسیله اقیانوس بلعیده خواهند شد.مردمی که در این جزایر زندگی می‌کنند، ناکام و سرخورده‌اند. ساکنان این جزایر دارای وضعیت اقتصادی نامناسب هستند و استطاعت مالی حفظ جزیره‌شان را ندارند.
در آمریکا شهرهای زیادی که شامل51میلیون آمریکایی است موافقت خود را با طرح آب و هوایی شهری اعلام کرده‌اند و خواستار تدابیر آب و هوایی از دولت فدرال شده‌اند.
برای مثل شیکاگو 20 درصد از الکتریسیته مورد نیاز خود را از بخش خصوصی تامین خواهد کرد.تا هنگامی که تفکر صحیح در این راستا وجود نداشته باشد شهرها در مبارزه با فقر و تنزل محیط زیست ناتوان خواهند بود.
در گزارشی برای بهبود بخشیدن به وضع کنونی در‌آمد عظیمی نیاز است تا قسمتی از مشکلات شهری حل شود که این مشکلات شامل بهبود آب و زهکشی فاضلاب در محلات فقیرنشین و تحکیم کشاورزی و توسعه حمل و نقل عمومی می‌شود که توصیه شده تا هزینه خاصی به شهرها اختصاص داده شود.
به گفته یکی از متخصصان مرکز دیده‌بانی جهانی یک شهر مجموعه‌ای از رویاهاست. ما می‌توانیم رویاهایمان را به حقیقت تبدیل کنیم. این است شهر؛ جایی که ما می‌توانیم برنامه‌هایمان را به جلو ببریم و تعادل ایجاد کنیم. ما می‌توانیم به جهانمان با امید نگاه کنیم نه با ترس.
