همشهری آنلاین_پوریا شیرینگو: سؤالی که ذهن خانواده‌هایی را که فرزندانشان را به کلاس‌های ارف می‌فرستند، درگیر می‌کند، ادامه کلاس موسیقی پس از پایان دوره آموزش ارف است. امروز به این پرسش پاسخ می‌دهم.
بسیاری از کودکان در دوره آموزش یا با پایان دوره ارف با سازهای دیگر آشنا می‌شوند. در حقیقت سازهای دیگر توسط مربی در کلاس مطرح می‌شود و گهگاهی هم کودک نواختن آنها را تجربه می‌کند. فلوت از جمله سازهایی است که در کلاس ارف هم مورد استفاده قرار می‌گیرد و به همین دلیل پس از پایان آموزش ارف بسیاری از کودکان فلوت را به‌عنوان‌ساز تخصصی انتخاب می‌کنند و این‌ساز برایشان خوشایند است.
در این زمینه نکته مهمی در مطالب گذشته بیان شد که لازم می‌بینم باز بر آن تأکید کنم و آن علاقه کودک به یک‌ساز خاص است. کارشناس کودک یا مربی باید این علاقه را شناسایی کند و به خانواده اطلاع دهد. این روزها خیلی از آموزشگاه‌ها برای پر کردن کلاس‌هایشان به‌صورت تعمدی سازهای خاصی را بدون توجه به علاقه کودک به خانواده‌ها معرفی می‌کنند که بسیار نادرست و ناخوشایند است. این کار ممکن است بر آینده کودک تأثیر منفی بگذارد. به همین دلیل خانواده‌ها باید هوشیار باشند و با تحقیق و نکته‌سنجی متوجه علاقه کودک شوند و او را در مسیر درست هدایت کنند. بنابراین مهم‌ترین شرط یادگیری بهتر و موفقیت کودک درساز، علاقه است.
نوع دیگری ازسازها که به‌عنوان سازهای پایه به کودک معرفی می‌شود و اکثر کودکان به آنها علاقه دارند، سازهای کوبه‌ای است. آموزش این‌سازها در ایران با تنبک شروع می‌شود که یادگیری آن تأثیر زیادی بر آینده هنری کودک دارد و می‌تواند زمینه موفقیت‌های کودک را در آینده فراهم کند.
تنبک یک‌ساز پوستی است که معمولاً از بدنه چوب ساخته می‌شود، اما در گذشته آن را از فلز و سفال می‌ساختند. مرسوم‌ترین حالت بدنه چوبی و به شکل خمره‌ای است که روی آن پوست طبیعی استفاده می‌شود و در زمان آموزش آن را روی پا یا زیر بغل می‌گیرند. برای نواختن تنبک بیشتر از تکنیک مچ دست و انگشتان استفاده می‌شود و معمولاً به خاطر ریتیمک و شاد بودن این‌ساز مورد توجه و استقبال کودکان و خانواده‌هاست.
تنبک در ابتدا ساده به نظر می‌رسد و خیلی زود صدای خوشایندی از آن شنیده می‌شود. این‌ساز جزء معدود سازهایی است که برای یادگیری آن از ۲ نیم‌کره مغز استفاده می‌شود و به همین دلیل سبب تقویت عضلات و اعصاب کودک می‌شود. همان‌طور که گفته شد، یادگیری این‌ساز در ابتدا ساده است و فشار زیادی به کودک وارد نمی‌کند، اما به مرور پیچیدگی‌هایی در یادگیری آن ایجاد می‌شود که برای کودک لذتبخش است. در این زمان است که علاقه کودک به‌ساز سبب یادگیری بهتر پیچیدگی‌های‌ساز می‌شود.
در پایان یکبار دیگر تعریف موسیقی را مرور می‌کنیم. گفتیم موسیقی از ریتم و ملودی تشکیل شده است. کودک می‌تواند ریتم را با تنبک بسیار خوب درک کند و اگر پس از فراگیری مفاهیم در آینده بخواهندساز ملودی انتخاب کند، در واقع ۵۰درصد آموزش را پیش رفته است و به همین دلیل در چنین سازهایی موفق‌تر خواهد بود. هر آنچه به‌ساز و یادگیری موسیقی مربوط می‌شود نیازمند علاقه و دسترسی به مربی متخصص است. در این صورت است که خانواده‌ها می‌توانند شاهد شکوفایی استعداد کودک و موفقیت او باشند.
* رهبر ارکستر کوبه‌ای و کارشناس استعدادیابی کودکان
نظر شما