همشهری آنلاین_ الهه صبر این راه آسفالته در نیمه‌راه 2 قسمت می‌شود که یک راه به امامزاده و دیگری به «سنگان» ختم می‌شود.
برخی از اهالی این روستا، در ماه‌های زمستان در روستا اقامت کرده و در فصل گرما به امامزاده داود(ع) می‌روند. اهالی روستا بومی بوده و از بدو تولد در این روستا اقامت داشته‌اند. این روستا بیش از آنکه مهاجرپذیر باشد، مهاجر فرست بوده و از مهم‌ترین دلایل این مهاجرت، ادامه تحصیل فرزندان در مقطع متوسطه و سختی زندگی در فصل زمستان است. این روستا با 2هزار نفر جمعیت و ۶۱۲ خانوار، حدود ۱۰ هزارمترمربع مساحت دارد. قدیم‌ها به کیگا، «کی قباد» می‌گفتند.
مردم آن کشاورز و باغبان بوده و محصولات کشاورزی خود را برای فروش با پای پیاده به تهران می‌بردند. درختان «بید» روزگاری جزو دارایی کیگایی‌ها بود و آن را خرواری ۷۰۰ تومان می‌فروختند و با آن هزینه زندگی‌شان تأمین می‌شد. تهرانی‌ها از درخت بید برای گرم کردن «کرسی» استفاده می‌کردند، از زمانی که وسایل گرمایشی مدرن جای کرسی‌ها را گرفت، کیگایی‌ها نیز با فروش درختان بید خداحافظی کرده و به دیدن زیبایی این درخت بسنده کردند.
نظر شما