اسب‌های دریا

در منطقه ساحلی «کامارگ» در جنوب فرانسه، اسب‌هایی نیمه‌وحشی زندگی می‌کنندکه مقاوم‌ترین و سرسخت‌ترین نوع اسب در جهان هستند.
افسانه‌های زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد، اسب‌های کامارگ و محیط زندگی غیرعادی شان، تا چه اندازه با هم متناسب و هماهنگ هستند.

یکی از این افسانه‌ها درباره لویی سیزدهم، پادشاه فرانسه است. او در ابتدای قرن هفدهم میلادی به فکر افتاد تا اسب‌های وحشی کامارگ را، که به نام منطقه‌شان شناخته می‌شوند و به شکل آزاد و رها در مناطق ساحلی جنوب فرانسه زندگی می‌کنند، اصلاح نژاد کند. به نظر او این اسب‌ها با قدی حدود یک متر و 35سانتی‌متر و پاهای پهن و قوی‌شان، خیلی بدقواره به نظر می‌رسیدند. لویی سیزدهم برای اصلاح‌ نژاد آنها، اسب‌هایی با نژادهای خوب از انگلستان، اسپانیا و حتی شمال آفریقا خرید و به فرانسه آورد و در بین گله‌های اسب‌های وحشی کامارگ رها کرد. اما بیشتر اسب‌ها تلف شدند و چندتایی هم که مقاومت کردند، کره‌ای به دنیا نیاوردند.به نظر می‌رسید، منطقه اسرارآمیز کامارگ پذیرای هیچ اسب غریبه‌ای نیست و فقط به اسب‌های کوتاه، سفید و وحشی خود اجازه زندگی می‌دهد.
 

کره اسب ها دو ساعت بعد اذ تولد می توانند روی پای خود بایستند.رنگ آنها قهوه ای یا سیاه است و بعدهابه رنگ پدر و مادرشان بر می گردند

این منطقه که در ساحل دریا قرار دارد، جایی است که در آن رودخانه «رون» روی زمین هموار جاری می‌شود.کامارگ منطقه‌ای پر از مرداب و دریاچه‌های کوچک است. در تمام فصل زمستان، باد سرد شمالی در این منطقه می‌وزد و تابستان‌های داغ، نیش پشه‌ها و خرمگس‌ها، زندگی را برای همه موجودات زنده دشوار و تا حدی ناممکن می‌کند.اینجا فقط جانورانی می‌توانند زندگی کنند که با محیط سازش داشته باشند  و در وضعیت اقلیمی آن مقاومت کنند، مثل اسب‌های کامارگ که پوست ضخیم بدنشان قابل مقایسه با پوست خرس قطبی است و به آنها کمک می‌کند تا زمستان سرد منطقه را تحمل کنند.

آنها در زمستان‌های سرد، با پوزه‌هایشان برف‌ها را کنار می‌زنند تا علف‌های خشک برای خوردن بیابند، یا از بوته‌های خارداری تغذیه می‌کنند که هرگز اسب‌های دیگر آن را نمی‌خورند. این اسب‌ها، حتی در صورت لزوم، زیر آب هم به دنبال غذا می‌گردند.

اسب‌های کامارگ ، تابستان‌ها، برای مقابله با نیش پشه‌ها و خرمگس‌ها، به کنار مرداب می‌روند و توی گل‌ها غلت می‌زنند تا لایه‌ای ضخیم و محافظت‌کننده از گل سطح بدنشان را بپوشاند.قانع‌بودن، تحمل و طاقت زیاد و شجاعت، سه ویژگی اسب‌های کامارگ است.
البته به‌جز این اسب‌ها، نوعی گاو وحشی هم در این منطقه زندگی می‌کند و اسب‌های کامارگ به‌خوبی با خطر شاخ‌های این گاوها آشنایی دارند و به همین دلیل به محض روبه‌رو‌شدن با آنها، به سرعت فرار می‌کنند.

قدرت پاهای این اسب‌ها هم بیشتر به اسب‌های افسانه‌ای شبیه است، فرقی نمی‌کند که در میان گل‌ولای مرداب یا روی قلوه‌سنگ‌های کف رودخانه باشند، آنها در هر صورت می‌توانند با سم‌های پهن‌شان به سرعت بدوند. از دیگر کارهای عجیب این اسب‌ها استراحت در غارهایی است که خودشان درون گل‌های خشک‌شده می‌سازند.کره اسب‌ها که معمولاً در بهار به دنیا می‌آیند، کارشان فقط خوردن است و هر روز تقریباً یک کیلوگرم به وزن بدنشان اضافه می‌شود. کره‌ها هنگام تولد قهوه‌ای یا سیاه‌رنگ هستند، اما خیلی زود پوست ضخیم خاکستری روشن بدنشان را می‌پوشاند.

این اسب‌ها معمولاً به شکل گله‌ای حرکت می‌کنند و وقتی با شتاب درون آب‌ها می‌دوند، آب از زیر سم‌هایشان به همه طرف می‌پاشد و منظره‌ای زیبا را پدید می‌آورد؛ شاید دیدن چنین صحنه‌هایی باعث شده که فرانسوی‌ها با افتخار این اسب‌ها را، «اسب‌های دریا» بنامند؛ اسب‌هایی با انرژی و طاقت فوق‌العاده عجیب انگار که نیرویشان را از رودخانه‌ها و دریا می‌گیرند.

هنوز درباره این اسب‌ها، رازهای زیادی وجود دارد. مثلاً هیچ‌کس نمی‌داند، این اسب‌ها از کجا به این منطقه آمده‌اند. بعضی از کارشناس‌ها می‌گویند حدود دوهزار سال پیش رومی‌ها این اسب‌ها را به کامارگ آورده‌اند. بعضی دیگر ریشه این حیوان‌ها را از آسیا می‌دانند.
به هرحال امروزه در بقایای غارهای عصر سنگ، نقاشی‌هایی از اسب‌هایی شبیه این اسب‌ها در منطقه جنوب فرانسه کشف شده‌اند، این نقاشی‌ها بیش از 16هزار سال قدمت دارند.

امروزه ثابت شده که ویژگی‌های ظاهری این اسب‌ها به خاطر نوع تغذیه و محل زندگی شان است، چون حدود بیست سال پیش، چند رأس از این اسب‌ها را به منطقه‌ای در ایتالیا بردند، غذای آنها به‌طور مرتب علوفه تازه و سیب بود؛ پس از چند نسل، اسب‌ها بزرگ‌تر شدند، به شکلی که دیگر شباهتی به اسب‌های کامارگ نداشتند.