همشهری آنلاین – سمیرا باباجانپور: اصولاً ویروس های خطرناک آمار مشخصی از میزبانان خود رو نمی کنند و ناآگاهی و فوبیای بیماری به آن دامن می زند به همین دلیل نمی توان آمار دقیقی از مبتلایان به ویروس اچ آی وی در دنیا و به دنبال آن ایران اعلام کرد. با وجود این بنا بر گزارش دفتر برنامه مشترک سازمان ملل در موضوع ایدز (UNAIDS) در سال ۲۰۱۸ میلادی ۶۱ هزار نفر در ایران مبتلا به ویروس ایدز بوده‌اند که این آمار رو به گسترش است.
مرگ و میر ناشی از این ویروس خطرناک زمانی تحت کنترل خواهد بود که فرد از وجود ویروس در بدن آگاه باشد و درمان های کنترل کننده به موقع شروع شود. افرادی که به این ویروس مبتلا هستند بیشتر از افراد عادی به تغذیه مناسب و شرایط روحی آرام و دور از استرس نیازمندند تا سیستم ایمنی بدنشان را که به شدت کاهش یافته تقویت کنند. در حقیقت باشگاه های مثبت که از اواخر دهه ۸۰ به عنوان مراکز غیردولتی زیر نظر سازمان بهزیستی ودانشگاه علوم پزشکی فعال شدند وظیفه حمایت روحی و اجتماعی از مبتلایان به اچ آی وی را برعهده گرفتند و افرادی که عضو آن هستند ازسطح آگاهی خوبی نسبت به بیماری خود برخوردارند. اما این روزها ویروس کرونا درهای این باشگاه ها را بسته است و شرایط بحرانی جامعه باعث شده تا بیماران مبتلا به ایدز بیشتر از گذشته منزوی شوند و پشت درهای بسته قرنطینه خانگی نگران بازگشت و فعالیت مجدد ویروس اچ آی وی در بدنشان باشند. موضوعی که از چشم مسئولان پنهان مانده و صدای اعضای باشگاه های مثبت را درآورده است.
زندگی آرامی که بحرانی شده است
«جواد» از اعضای باشگاه مثبت غرب تهران سالهاست با وجود ابتلا به ویروس اچ آی وی به عنوان نیروی همیار در باشگاههای مثبت فعالیت میکند وتوانسته خودش و بسیاری از اعضای باشگاه را به سمت زندگی عادی هدایت کند. او سال ها پیش تشکیل خانواده داده است و زیر نظر پزشکان و درمان های مکمل توانسته صاحب فرزند شود. جواد این روزها در قرنطینه خانگی است. چون با شیوع ویروس کرونا افرادی که به ویروس اچ آی وی مبتلا هستند به دلیل ایمنی بسیار پایین بدن بیشتر در معرض ابتلا به ویروس کرونا خواهند بود و این، خطر مرگ را افزایش میدهد. او میگوید:« ۱۳ سال است که به اچ آی وی مبتلا هستم. با عضویت در باشگاه مثبت توانستم به شرایط نرمال روحی و جسمی برسم. اما ویروس کرونا همه چیز را برهم زدهاست. ما، اعضای باشگاه سالها با ایجاد آرامش، مصرف دارو و کنترل شرایط سعی کردیم زندگی آرامی را داشته باشیم. ولی این روزها به شدت تحت فشار استرس و اضطرابهای ناشی از شیوع ویروس کرونا هستیم. »
کرونا و بحران اقتصادی و اجتماعی مبتلایان به اچ آی وی
شرایط بحرانی که جواد از آن صحبت می کند مجموعهای از دغدغهها و شرایط استرسزایی است که نه تنها وضعیت جسمی این بیماران را نشانه گرفته بلکه وضعیت اقتصادی و اجتماعی این افراد و خانواده هایشان را نیز تحت الشعاع قرار داده است. او می گوید:« زندگی مردم عادی با کنترل شرایط بهداشتی در جریان است. ادارهها و مشاغل کم و بیش فعال هستند. اما بسیاری از اعضای انجمن مثبت که شغل داشتند این روزها نمی توانند به محل کارشان بازگردند. سیستم ایمنی ما پایین است. اصلاً نمی شود ریسک کرد. این، یعنی درآمد نداریم و وضعیت اقتصادی خانواده بسیار بد شده است. سبد حمایتی هم که به اعضای باشگاه مثبت تعلق میگیرد تنها سالی یک بار است. این هم فقط برای اعضای باشگاه است. حالا شما فکر کنید مبتلایانی که شناخته شده نیستند و حمایتی ندارند چه وضعیتی دارند. »
کارفرما می گوید: به ما رحم کن
«افسانه»از دیگر اعضای باشگاه مثبت است. او نگران فرزندش است که با سختی او را به دنیا آورده. می گوید:«من و همسرم هردو مبتلا به اچ آی وی هستیم. با لطف خدا و کنترل و مراقبت صاحب فرزند شدهایم. اما این روزها وضعیتمان بسیار بد شده است. نمیتوانم لحظه ای از خانه خارج شوم. می ترسم کرونا بگیرم. همسرم نمیتواند سرکار برود. کارفرما می داند او اچ آی وی مثبت است. به همین دلیل میگوید هم به خاطر خودت وهم به خاطر ما در خانه بمان و سرکار نیا. سرکار نرود ما چگونه زندگی مان را بچرخانیم؟ »
دوباره از جامعه طرد شدیم
جواد گلایه افسانه را گله همه اعضای باشگاه مثبت می داند و میگوید: « من از اصفهان، یزد و اهواز تماسهای زیادی داشتم. دوستانمان در آنجا از وضعیت بسیار بد اعضای باشگاه مثبت میگویند. چند روز پیش متوجه شدم ۲ نفر از اعضای باشگاه مثبت یزد که سالها بود مواد مخدر را کنارگذاشته بودند دوباره به دلیل اضطراب و استرس به مواد رو آورده اند. متأسفانه مصرف مواد به دلیل تسکین موقت گزینه قابل دسترسی برای مبتلایان به اچ آی وی است. انزوای این روزها و خانه نشینی کنترل ویروس را در بدنمان سخت کرده است. من دوستانی دارم که در خانه خودشان را پلمب کرده اند. ترس از ابتلا به کرونا زندگی را برای مبتلایان به ویروس اچ آی وی به نوعی متوقف کرده است. »
او این انزوا و دوری از جامعه را یک بحران روحی برای بیماران مبتلا به اچ آی وی میداند و میگوید:«خانواده ام را یک ماه ندیده ام. خبر دارم که خواهر و برادرهایم با یکدیگر ارتباط دارند ولی کسی جرئت نمی کند به من سری بزند. البته خودم هم راضی نیستم. فکر می کنم بلایی که کرونا سرمان آورده اچ آی وی نیاورده است. »
وضع معیشتی و فعال شدن ویروس اچ آی وی
جواد از بی توجهی مسوولان گله می کند و می گوید: « الان نگاه ها به معتادان و کارتن خواب هاست. بعضی اوقات فکر می کنم کاش یک کارتن خواب بودم. حداقل مسئولیت خانواده نداشتم. شاید به یک مددسرا و گرمخانه می رفتم. جای خواب و غذا هم داشتم ولی الان شرمنده خانواده ام. » او از توزیع سبد کالای عیدانه مؤسسه پیام آوران همیاری (چترا) برای بچه های باشگاه مثبت می گوید و اضافه می کند :«من هنگام توزیع سبد کالا بین خانواده ها حضور داشتم. باور کنید تا ۲ بامداد به من زنگ می زدند که آقا جواد سبد ما چه شد؟ آنقدر نیازمند بودند که تا آن وقت شب انتظار می کشیدند ومسلماً الان دیگر کالاهای آن سبد عیدانه هم تمام شده است. همه می دانند تغذیه نقش مهمی در تقویت سیستم ایمنی بدن دارد. برای ما که نقص شدید سیستم ایمنی بدن داریم تغذیه مناسب حکم دارو را دارد. مجموع استرس، اضطراب و وضعیت بد اقتصادی برای بیماران مبتلا به اچ آی وی یعنی فعالیت دوباره این ویروس؛ ویروسی که با هزار بدبختی و خوردن دوا و کنترل اعصاب و روان غیرفعال شده است و حالا باید نگران عود مجدد آن باشیم. مطمئن باشید اگر از ویروس کرونا جان سالم به در ببریم با فعال شدن دوباره ویروس اچ آی وی حتماً به وضعیت بحرانی خواهیم رسید. »
نظر شما