کسی که رفت

کسی همیشه در سکوت
میان لحظه‌های کال
کسی که دل سپرده بود
به یک «رسیدن» محال 

کسی که ماه خنده را
از آسمان شب نچید
و مار غصه‌ها چه تلخ
به خط خاطرش خزید 

کسی که سیب تازه‌ای
برای شاخه‌ها نداشت
کسی که رفت و از خودش
هزار خاطره گذاشت