به گزارش همشهری آنلاین به نقل از نیویورک‌تایمز، دکتر دیکن کو، استاد جراحی پیوند و بیماری‌های مجاری ادرار از دانشکده پزشکی دانشگاه تافت در بوستون که برای کمک به انجام این جراحی به بلگراد پایتخت صربستان سفر کرده بود، گفت: «این جراحی با هدف ایجاد کردن سطح پایدارتر هورمون جنسی تستوسترون در این مرد (نسبت به تزریق خارجی تستوسترون)، طبیعی‌تر کردن ظاهر دستگاه تناسلی او و دادن امکان بچه‌دار شدن به او انجام شد.»
این عمل سومین مورد شناخته‌شده پیوندی از این نوع است. دو مورد نخست پیوند بیضه ۴۰ سال پیش در سنت لوئیس آمریکا در یک جفت دوقلوهای همسان انجام شد. در هرکدام از این جفت دوقلوها یک نفر فاقد بیضه بود.
فقدان بیضه یک عارضه بسیار نادر است، اما پزشکان می‌گویند این جراحی ممکن است کاربردهای گسترده‌تری در افراد تراجنسیتی، قربانیان حوادث، سربازان مجروح و بیماران دارای سرطان داشته باشد.
البته این عمل پرسش‌هایی درباره اخلاقیات پیوند برمی‌انگیزد، چراکه در این نوع پیوند برای نجات زندگی فرد نیست و از طرف دیگر این امکان وجود دارد که زمانی گیرنده‌های پیوند بیضه دارای کودکانی شوند که پدر واقعی زیست‌شناختی‌شان نیستند و در واقع از اسپرم فرد اهداکننده بیضه به وجود آمده‌اند.
این جراحی در کلینیک دانشگاهی کودکان در تریسووا، بخشی از بلگراد انجام شد. به گفته پزشکان دو برادر صرب پس از عمل حال خوبی دارند و گیرنده پیوند اکنون میزان طبیعی تستوسترون در خونش دارد.
این دو برادر که در یک اتاق مشترک بیمارستان بستری هستند، خواسته‌اند نامشان افشا نشود و خبرنگاران با آن‌ها مصاحبه نکنند.
ازآنجایی‌که بیماران دوقلوهای یکسان هستند و ساختار ژنتیکی مشابهی دارند، نگرانی ازلحاظ رد پیوند وجود ندارد، بنابراین برادر گیرنده پیوند لازم نیست داروهای مهارکننده ایمنی که اغلب بیماران پیوند شده لازم دارند، دریافت کند.
- چالش‌های عمل پیوند بیضه
جراحان در دو اتاق عمل متصل‌به‌هم به‌طور هم‌زمان عمل جراحی روی دو برادر را انجم دادند. این عمل از این لحاظ مشکل بود که در جریان آن باید دو شریان و دو ورید که قطری که کمتری از ۲ میلی‌متر داشتند، بخیه زده و متصل می‌شدند.
دکتر برانکو بوجوویک، متخصص جراحی میکروسکوپی در دانشکده پزشکی هاروارد که جزو گروه جراحی در بلگراد بود، می‌گوید: «هنگامی که بیضه را از بدن اهداکننده خارج می‌کنید، باید به سرعت آن را در بدن اهداکننده پیوند کنید. جریان خون این بیضه باید در طول دو تا چهار ساعت دوباره برقرار شود و دوباره به کار بیفتد. بیضه بدون جریان خون فقط برای چهار تا شش ساعت زنده می‌ماند.»
به گفته او متصل کردن هر یک از چهار رگ بیضه ۳۰ تا ۶۰ دقیقه طول می‌کشد؛ اما این جراحان توانستند این اتصال رگ‌ها را در کمتر از دو ساعت به پایان برسانند.
جراحان نتوانستند ساختاری به نام «مجرای منی‌بر» (واز دفرانس) را اسپرم را از بیضه‌ها خارج می‌کند، در بدن گیرنده متصل کنند. علت این بود که آنان نتوانستند بافت لازم در بدن گیرنده برای اتصال این مجرا پیدا کنند؛ بنابراین برادر گیرنده پیوند فعلاً نمی‌تواند به شیوه معمول بچه‌دار شود.
ممکن است بتوان اتصال مجرای منی‌بر را در عمل دیگری انجام داد؛ اما اگر این عمل ممکن نباشد، برای بچه‌دار شدن برادر گیرنده پیوند، یا باید اسپرم را از بیضه پیوندی استخراج کرد تا برای لقاح آزمایشگاهی (آی‌وی‌اف) به کار برده شود. اگر این کار هم ممکن نباشد می‌توان از اسپرم اهدایی برادر دوقلو استفاده کرد.
دکتر کو و دکتر بوجویک هر دو جز گروه جراحی بودند که نخستین پیوند آلت تناسلی مردانه را در آمریکا در سال ۲۰۱۶ روی مردی انجام دادند که آلت تناسلی‌اش به علت سرطان برداشته شده بود. این پیوند که در سال ۱۳۹۵ در یک عمل پانزده‌ساعته با همکاری پنجاه پزشک از تخصص‌های متفاوت در بیمارستان عمومی ماساچوست انجام شد.
نظر شما