همان روزهایی که همراه پدر به کارگاه می رفت و لابه لای دستگاه های کوچک و بزرگ بلورتراشی جست و خیز می کرد، از شنیدن صدای سابیدن شیشه ها روی تیغه های تیز الماس لذت می برد. چند سال بعد که بزرگتر شد و از اوضاع و احوال بازار کار سردرآورد، تصمیم گرفت به جای این در و آن در زدن برای پیدا کردن شغل، آستین همت بالا بزند و کارگاه بلورتراشی راه بیندازد.

کارآفرین

همشهری آنلاین-رابعه تیموری: ۲۵سال دارد و از جوانان تولیدکننده محله زمزم است. «علی فلاح مراد» با هنرش برای خود شغل ایجاد و زمینه اشتغال افراد زیادی را هم فراهم کرده است.

قفسه های کارگاه کوچکش پر از شیشه های صاف و صیقلی است که هنوز خراش نخورده اند و روی آنها گل و بته ای نقش نبسته است. جام ها و لاله هایی را که تراشیده، داخل کارتن چیده تا به کارگاه رنگ آمیزی بفرستد. دستگاه فرزکاری با سروصدا کار می کند و نقش و نگارهای مختلف روی ظروف بلورین حک می شود. کارگاه چندان بزرگ نیست. مغازه دیوار به دیوار آن هم که برای فروش محصولات کارگاه در نظر گرفته شده، کوچک و نقلی است. لاله و آباژورهای رنگارنگ، تابلوها و تنگ های بلورین و گلدان های شیشه ای خوش رنگ و لعاب، به ویترین فروشگاه جلوه وزیبایی دلنشینی بخشیده اند. بلورتراش جوان سیمای محجوبی دارد و وقتی سرش به کار گرم می شود، همه هوش و حواسش به دستگاه فرزکاری و بلور و شیشه های زیر دستش جمع است.

عاشق هنر و صنعت هستم

«علی فلاح مراد» در کودکی شیفته هنر بلورتراشی شده و از نوجوانی به حرفه تراش شیشه و بلور روی آورده است. او می گوید: «پدرم در کارگاه بلورتراشی کار می کرد و وقتی همراهش به کارگاه می رفتم، روش کار با شیشه و بلور را از نزدیک می دیدم. در دوره دبیرستان تصمیم گرفتم در تعطیلات تابستان فوت و فن این حرفه را بیاموزم. آن زمان کارگاهی که پدرم کار می کرد، ورشکست شده بود و اگر به این هنر علاقه مند نبودم، با دیدن مشکلات او از  یادگیری هنر بلورتراشی منصرف می شدم، ولی عشق و علاقه ام باعث شد برای آموختن این هنر در کارگاه دیگری شاگردی کنم.» برای فلاح مراد که جنس کار هنری و تولیدی را می شناسد، روزانه بیش از ۱۰ساعت کار کردن، معمول به نظر می رسد. او می گوید: «بلورتراشی بیش از آن که یک حرفه باشد، هنر است و باید به هنرهای دستی علاقه داشته باشید تا بتوانید ساعت ها پای دستگاه فرز بنشینید و ظروف شیشه ای را زینت دهید.»

قانون بیمه صنایع دستی اجرا نشده است

 او که ۷سال از عمرش را در این حرفه گذرانده، از برزمین ماندن قانون بیمه صنایع دستی گلایه دارد و می گوید: «هنرمندانی که به تولید و عرضه صنایع دستی روی می آورند، با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند و برخورداری از خدمات بیمه از نیازهای مهم آنهاست.» محصولات کارگاه بلورتراشی فلاح مرادی در بازار تهران و شهرستان های مختلف به فروش می رسد. او می گوید: «بسیاری از هنرمندان و صنعتگران رشته بلورتراشی و نقاشی روی شیشه ساکن منطقه۱۷ هستند و  برای رنگ آمیزی و نقاشی محصولاتم با آنها همکاری می کنم. در مرحله توزیع و عرضه هم افراد زیادی مشغول هستند.» بلورتراش جوان محله زمزم در مرکز کارآفرینی «متین» که توسط شهرداری منطقه راه اندازی شده کار می کند. او ایجاد این مرکز را در حمایت از هنرمندان و صنعتگران منطقه موثر می داند.

کد خبر 467320

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha