نهادهای نیکوکاری چراغ روشن شهر

بر خلاف تصور اولیه اما کار ویژه این نهادها و نتایج عملکرد آنها محدود به افراد آسیب‌دیده یا قربانیان آسیب‌های اجتماعی نیست. به نظر می‌رسد پیامد اجتماعی این کنش خیرخواهانه فراتر از نتایج ملموس اولیه آنان برای مخاطبانش است. برخی از این نتایج و کارکردها عبارتند از: 

۱‌ـ آنها بر روی تصور، ادراک و تجربیات ما از شهر و زندگی جمعی ما تأثیر می‌گذارند و آن را دگرگون می‌کنند و این کارکرد مهم‌تر از هر اقدام دیگریست.  

تصور زندگی در شهری با حجم اشتغالات زندگی روزمره افراد که هیچ‌کس به فکر دیگری نیست به شدت دلهره‌آور و ترسناک است و به تدریج شهروندان را به افرادی بی‌رحم و خودخواه تبدیل می‌کند که در مقابل دیدن آسیب‌ها و بی‌عدالتی‌ها کرخت می‌شوند و میل خودخواهی‌شان افزایش می‌یابد.  

۲‌ـ احساس امنیت در شهرهای مدرن و در التهابات اقتصادی و اجتماعی. نهادهای نیکوکاری از منظر اجتماعی نقش مؤسسات بیمه را ایفا می‌کنند. کافیست تصور کنیم در جامعه‌ای فاقد هرگونه نظام بیمه‌ای می‌خواهیم کار، تجارت و زندگی کنیم.  

۳‌ـ منطق زندگی در عصر جدید و نظام مستحکم سود و دستمزد و پاداش، ‌گونه خاصی از مناسبات را میان افراد جامعه و تصوراتی را از فهم منطق رفتاری شهروندان به یکدیگر منتقل می‌کند و در چنین شرایطی وجود کسانی که حاضرند بدون دریافت مزد و پاداش بخش کم یا زیادی از وقت و سرمایه خویش را در خدمت ارتقا و بهبود شرایط دیگران قرار دهند به اصلاح نگاه و انتظار ما از انسان‌ها و به همدلی و همبستگی عمیق‌تر اجتماعی می‌انجامد.  

۴‌ـ فقدان حاکمیت قانون، کارآمدی و شفافیت در مدیریت شهری و ملی کشورهای در حال توسعه به تخریب جدی سرمایه‌های اجتماعی نهادهای عمومی انجامیده و چنین مؤسساتی با انباشت متراکم سرمایه‌های خرد اجتماعی، سپرحفاظتی و کپسول اطمینان یک جامعه شهری در شرایط بحرانی است در زمانی که اعتماد کردن بیش از هر زمان دیگری نیاز و کمتر از هر زمان دیگر امکان‌پذیر و در دسترس است.  

۵ - و سرانجام اینکه این روزها اقتصاد ما در هر ۳ سطح ملی، شهری و فردی زیر ضرب فشار و تحلیل رفتن است. تداوم چنین وضعیتی به خودخواهی بیشتر در رفتار، اعتماد کمتر در اذهان و تصویر تیره‌تر در افکار عمومی می‌انجامد. هر مؤسسه خیریه و هر نهاد مشارکت مدنی در چنین شرایطی، چراغی کوچک به سمت امید به امکان‌پذیری تداوم حیات جمعی است.