این نکته که در چند سال گذشته، همواره بحث‌برانگیزترین قسمت این جوایز بوده است، حالا دیگر به پاشنه آشیل جایزه کتاب سال، مطرح‌ترین جایزه دولتی کتاب تبدیل شده است اما برگزارکنندگان این جایزه مهم و بزرگ، با تأکید بر حق داوران محترم در گمنام بودن، راه‌شان را ثابت‌قدم و با اصرار ادامه می‌دهند.
پس از دبیر جشنواره شعر فجر که در دومین سال برگزاری‌اش، توپ بازی داوری را به زمین داوران شوت کرد، محسن پرویز، معاون فرهنگی وزارت ارشاد و دبیر علمی جایزه کتاب سال هم روز گذشته در نشست خبری جایزه بیست‌وپنجم، گفت: «داوران خواسته‌اند نام‌شان را اعلام نکنیم و این حق طبیعی‌شان است.»
اما به همین شکل و شاید تا همین حد طبیعی، داوران یک جایزه بزرگ و بین‌المللی، به محض پذیرفتن این مسئولیت، از شخصیت حقیقی به اشخاص حقوقی تبدیل شده، حق و حقوق‌شان تعریف عام‌تری می‌یابد.
با این وصف، حالا که مرغ وزارت ارشاد یک پا دارد و توپ زیر پای داوران است، شاید اقدام به موقع آن‌ها برای حل این مشکل بزرگ اما به راستی ساده، بتواند ناگهان ارزش کارشان را چند برابر و اعتماد به کل ماجرا را چندین برابر کند.
سربازان گمنام وزارت ارشاد، حالا خوب می‌دانند که همه مایلند از سایه درآیند، پشت انتخابشان بایستند و با اعتماد به نفس، کارشان را به قضاوت عموم بگذارند؛ اقدامی که همواره در تمام جوایز خصوصی رخ می‌دهد و جز بالا بردن ارزش جایزه، نتیجه‌ای ندارد.
