رسالت، براساس هدف‌گذاری‌های ما به وجود می‌آید. کسی که می‌خواهد بازیگر شود باید ببیند آیا ویژگی‌های این کار را دارد یا خیر، سپس در کلاس‌های آموزشی آن شرکت کند. خود را در موقعیت‌های شبیه‌سازی و محک قرار دهد که آیا می‌تواند در این راه موفق شود یا خیر. بد نیست افراد در هر سن و موقعیتی که قرار دارند، لیستی از مهارت‌ها و توانمندی‌های خود را تهیه کنند. این لیست کمک می‌کند خود را بهتر بشناسند. پس از آن، لیست علاقه‌مندی‌های خود را بنویسند.
من در محله «عباسی» از محله‌های جنوبی منطقه ۱۱ متولد و بزرگ شده‌ام. بهترین دوست من فکر نمی‌کرد در یک دانشگاه خوب درس بخوانم. به دلیل مشکلات مالی و محیطی، ورود به یک دانشگاه خوب برایم آرزو بود. این نکته را معنا کردم که شرایط نمی‌تواند دلیلی بر نادیده گرفتن توانمندی‌ها و محدود کردن توانایی‌ها باشد. منطقه ۱۱ موقعیت ویژه‌ای از نظرسیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دارد. می‌توان با سفرا و مقامات، پل ارتباطی برقرار کرد. می‌توان از صنف‌های مختلفی که در منطقه فعالیت دارند به‌عنوان ظرفیت‌های محلی برای آموزش دانش‌آموزان بهره‌مند شد.
دانش‌آموزان با آن صنف آشنا می‌شوند و می‌توانند تصور کنند در آینده در این صنف فعالیت داشته باشند. همچنین از طریق ارتباط با مراکز هنری مانند تئاترشهر، تالار وحدت و... از هنرمندان برای حضور در مدارس دعوت کنیم. در این زمان آسیب‌های محیطی نمی‌تواند در آنها بروز پیدا کند. زیرا در معرض چشم‌انداز آینده قرار گرفته‌اند. باید به بچه‌ها یاد داد که چگونه برای خود چشم‌انداز ترسیم کنند.
دنیا، دنیای ارتباطات است تا می‌توانیم باید برای پرورش رشد و خلاقیت دانش‌آموزان، پل‌های ارزشمند بسازیم. آدم‌ها ۲ دسته‌اند یا در حال پیشرفت هستند یا در حال سقوط. اگر اتفاقی برایشان نمی‌افتد پس در حال سقوط هستند. باید روزانه ۱۰درصد از وقت خود را به مطالعه بگذرانیم. تلاش کنیم موفقیت‌های خود را با آدم‌ها تقسیم کنیم تا اتفاق‌های خوب برای ما رقم بخورد. برای رسیدن به اتفاق‌های بزرگ باید بهای آن را پرداخت کنیم. بهای آن هم سختکوشی و داشتن رؤیاهای بزرگ است.
نظر شما